Die koppel die daar verdwenen in de Stoelstraat (foto hierboven) zijn de ouders van Luna.
Ik mocht ze niet fotograferen..."Ah né,geen foto hé,geen foto" riep de moeder toen ze me zag."Bol het af!"mocht ik nog horen van een nog emotionele moeder.Dat gebeurde in de voormiddag toen ze met de vader van Luna een bouquet kwam brengen.
-"Mevrouw, ik wou dat doen omdat ik wil dat de mensen er nog aan denken"...
-"Niemand vergeet dat,NIEMAND!" zei ze nog.
In de laat namiddag kwam ze terug met hun kleintje.
"De Pers?...die vergeet ons:niets in de kranten erover vandaag" zei ze dan.
Opvallend kwam een groepje scholieren met hun leraar toevalig voorbij.Geen enkel wist dat het "vandaag" 3 jaar geleden was.De leraar dacht dat het in augustus was gebeuren...Ze vroegen zelf waarom ik ze fotografieerde.
Op het einde van de dag had geen enkel Antwerpenaars bloemen neergelegd.
"Moet dat?",heb ik me achteraf gevraagd.En,erger, ik heb er geen antwoord op....

Heel andere aanpak bij de familie van Oulemata.
Ze waren met mijn aanwezig ,heel dankbaarheid.(Ook verleden jaar wisten ze te zeggen dat ik erbij was)
Ouf,mijn dag was niet helemaal stuk en verzuurd....