Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

De Morgen: Zo niet nu, wanneer dan wel?

De Morgen: Zo niet nu, wanneer dan wel?

De directie van De Morgen ontslaat 13 werknemers waarvan twee vakbond-afgevaardigden en een vertegenwoordiger van de redactie. Nagenoeg alle anderen in het lijstje waren actief bij acties tegen de aangekondigde ontslagen of hadden kritiek op de nieuwe koers van de krant.

Als we toelaten dat de 4° macht op deze manier omgaat met een kritische houding en een loopje neemt met syndicale rechten, stevenen we af op een ernstig probleem.

Media bedrijven zijn immers geen bedrijven als andere bedrijven. Media dienen te informeren, de samenleving kritisch door te lichten, ... althans dat beweren ze zelf. Men noemt de media de 4° macht omdat ze onafhankelijk zou zijn van de politieke, rechterlijke en economische krachten.

Dat de media in handen zijn van commerciële spelers (lees: de economische macht) is op zich reeds problematisch. Velen zeggen daarom dat de media hun rol als 4° macht al lang verkwanselde. Als media-bedrijven nu ook net die mensen de laan uitsturen die niet gedwee mee willen stappen met hun bazen dan hebben we als samenleving een probleem.

U moet mij maar eens vertellen hoe een redactie, waar iedereen die het durft op te nemen tegen de patroon de laan uitvliegt, kritisch kan berichten over de rest van de samenleving.

Vandaag staan de redactie en werknemers van de De Morgen dan ook voor een bijzonder zware opdracht. Als ze het verzet tegen de aangekondigde ontslagen niet opnemen zal dat immers een impact hebben op de gehele samenleving.

Om die reden mag de redactie van De Morgen niet alleen staan in haar strijd. Sociale bewegingen, middenveld, .... hebben haast de plicht de redactie te steunen. Media zijn geen product als een ander, sociale bewegingen en het middenveld dienen steeds betrokken te worden in het debat over media,
hoe boos sommigen ook mogen zijn omwille van de redactionele lijn van de krant. Als deze maatregelen er door komen gaan we "zeer" barre tijden tegemoet.

Maar de bal ligt nu natuurlijk in het kamp van de werknemers van De Morgen.

geschiedenis

Kranten zijn uitgevonden door adverteerders als ik me niet vergis? Iemand meer info daarover met URL's want heb mijn exemplaar van boek van geschiedenis van de pers in België uitgeleend :-)

Al zou ik een en ander een

Al zou ik een en ander een beetje anders en ook meer genuanceerd hebben geformuleerd, met de essentie van je stelling ben ik het eens: als deze ontslagen goedschiks worden aanvaard, wordt er niet enkel een bladzijde in de persgeschiedenis omgeslagen, maar wordt er tevens een zwarte pagina aan die geschiedenis toegevoegd. En zal het wankele en moeilijke evenwicht tussen redactie en uitgever/commercie definitief gekanteld zijn in het voordeel van de tweede. Althans bij De Morgen. En zullen andere uitgevers uit dit precedent ongetwijfeld argumenten en lering trekken en ook bij hen de krachtmeting aangaan. Onder het motto: wat houdt ons nog tegen als zelf de behoorlijke ‘moeilijke’ (want nogal dwarse en koppige) De Morgen-redactie overstag gaat, capituleert.

redactionele onafhankelijkheid

Je kunt wel stellen dat DM zowat de enige krant was die nog enige redactionele onafhankelijkheid bezat t.o.v. de uitgever, maar dat laatste eilandje van verzet is nu wel gebroken. Ik heb ooit een gelijkaardige synergie-oefening bij de V.U.M. (nu: Corelio) in de periode 2001 niet overleefd en toen waren het inderdaad de meer gedweeë schaapjes die nog mochten voortschrijven. Wie de synergie-oefening tussen kranten nog maar durfde te omschrijven als ,,het produceren van eenheidsworst'' werd bij de directie/hoofdredactie op het matje geroepen en mocht bij de eerstvolgende afslanking ophoepelen.

Zo werkt het nu eenmaal.

@Guido

Je vergist je

het commerciële model zoals we dat vandaag kennen is redelijk nieuw, in België spreken we van de jaren 80 in de VS begin 20° eeuw.

Kranten en media zijn verworden tot een instrument om advertenties aan een bepaald doelpubliek te verkopen, maar dat zijn ze niet altijd geweest en het ziet er niet naar uit dat ze dat nog lang gaan kunnen blijven volhouden.

lees Robert W.McChesney daarover: The problem of the media

Groeten

han

Gepost door han
18.05.2009

Tags