Greg Palast, Vertaling Nick04 juni 2009 – 11:31

Dimon is de grote baas van JP Morgan Chase bank. Terwijl GM-arbeiders hun sociale zekerheid, jobs en spaarcenten zien verdwijnen in het ijle, aandeelhouders bot vangen en vele geldbezitters bedrogen worden, verwachten een paar bevoorrechte GM- geldschieters, met Morgan en Citibank op kop, om 100% terug te krijgen van hun leningen. Een overweldigende som van 6 miljard dollar.

De manier waarop deze banken hun 6 miljard krijgen is koudweg illegaal.

Ruik ik daar een rat?
Stevie de rat, om precies te zijn. Steven Rattner, Barack Obama’s ‘auto tsaar’– de man die een hoofdrol speelde bij het faillissement van GM.

Wanneer een bedrijf failliet gaat, deelt iedereen in de klappen. Eerlijk of niet, arbeiders verliezen contractlonen, aandeelhouders worden weggeveegd en geldschieters krijgen de kruimels. Dat is de wet. Wat de arbeiders niet verliezen zijn hun pensioenen (inclusief gezondheidszorg op hun oude dag) die al afgetrokken zijn van hun lonen en op hun naam blijven staan.

Maar deze keer niet. Stevie heeft een ander plan voor GM: de pensioenfondsen gebruiken om Morgan en Citibank af te betalen.

Het gaat zo: Rattner eist dat de Amerikaanse faillissementsrechtbank het geld dat GM haar arbeiders schuldig is voor hun pensioen gewoon wegveegt. Dat geld zou vervangen worden door aandelen van GM. Het percentage kan 17% zijn van de GM-aandelen – of 25%. 17% of 25% is niet veel waard. Je mag dan nog 50 aandelen van een failliet autobedrijf bezitten, ze zijn niets waard.

Toch zouden Citibank en Morgan hun hele enchilada – 6 miljard dollar in cash en wel nu! – moeten krijgen van een bedrijf dat nog niet kan betalen voor auto-onderdelen of gezichtstesten voor de arbeiders.

Preventieve straf voor pensioenen
Wat is er dan verkeerd met het snijden in de pensioenen van de arbeiders bij een faillissement? Het is gewoon illegaal, meneer de rechtsprofessor Obama.

In 1974 heeft het Amerikaanse Congres een verdrag goedgekeurd over de veiligheid van het pensioensinkomen van werknemers (ERISA genaamd). Die goedkeuring kwam er na een serie schandalige aanvallen op pensioensfondsen tijdens het Nixon-tijdperk. In dat ERISA-verdrag staat er dat je die pensioensfondsen niet mag verkleinen (niet de maandelijkse betalingen noch de gezondheidsverzekering), zoals je ook niet mag raken aan de private bankrekeningen. Want dat is hetzelfde: arbeiders geven een stukje van hun lonen op in ruil voor pensioensvoordelen.

De wet is daar verdomd expliciet over. Raken aan pensioenen stoot op een dubbele ‘nee’. De bedrijfsbazen moeten de pensioensfondsen beheren als goede huisvaders. Dat is de wet, professor Obama, zoals die ook omschreven staat op de website van de Amerikaanse overheid onder de rubriek ‘Gezondheidsplannen – en voordelen’.

“De hoofdverantwoordelijkheid van beheerders is om het plan enkel uit te voeren in het voordeel van deelnemers en begunstigden en voor het exclusieve doel om voordelen te voorzien.”

Elk Amerikaans bedrijf dat steeds minder geld heeft, zou graag eens grabbelen in de pensioenspot, maar het is niet hun geld. Vergelijk het met een bankier die je rekening plundert omdat de bank een tekort heeft. De activa voor een pensioenfonds zijn enkel voor de leden van dat fonds, niet voor Dhr. Dimon noch Dhr. Rubin.

Maar de regering Obama eist dat het geld van de kwade oudere arbeider gebruikt wordt om het Troubled Asset Relief Program (TARP) te spijzen. Arbeiders mogen zonder meer hun koffers pakken, zodat Dimon en Rubin hun wagen kunnen pimpen. Nog een ‘Guantanamo-moment’ voor de Obama-regering dus.

Het jatten van de GM-pensioensactiva wordt niet legaal doordat het geld voor het fonds vervangen wordt door GM-aandelen. Het Congres voorzag die valkuil door in de wet voor te stellen dat bedrijven dat de goede huisvaders voorzichtig moeten…

“handelen. Ze moeten de investeringen diversifiëren om het risico op zware verliezen te verkleinen.”

Maar de wet bedoelt met ‘diversifiëren’ niet dat 100% van de werknemersfondsen door overgewaardeerde aandelen van één bedrijf moeten vervangen worden.

Dit is een gevaarlijke handel: het Rattner plan opent de sluizen voor ieder bedrijf dat er op uit is om de gezondheids- en pensioensfondsen droog te leggen.

Rubin’s huis
De pensioenen worden weggeveegd en twee banken krijgen zelfs geen knipbeurt? Hoe komt het dat Citi en Morgan niet gevraagd worden, zoals arbeiders en andere geldschieters, om aandelen te kopen bij GM?

Morgan en Citi zijn de koninginnen van de 'corporate welfare' die al meer dan een derde van een biljoen dollar aan hulp hebben opgeslorpt van de Amerikaanse Schatkist en de Federale Reserve. Het is geen toeval dat grote winnaar Citibank meer dan 100 miljoen dollar heeft betaald aan Robert Tubin, de vorige ‘US Treasury Secretary’. Rubin was Obama’s expert in het winnen van de goedkeuring van de banken en hun campagnedonaties (veruit de grootste bron van zijn collectieve financiering).

Jamie Dimon van Morgan heeft gelijk wanneer hij beweert dat de laatste twaalf maanden het beste jaar ooit zullen vormen, omdat de laatste duiten van GM in zijn ene broekzak vallen en de Schatkist van Obama in zijn andere.

En dat brengt ons bij de volgende vraag: is het geforceerde faillissement van GM en de eliminatie van tienduizenden jobs, enkel een inzamelingsactie voor bevoordeelde financiers?

Het was een goed jaar voor Señor Rattner. Terwijl de regering Obama zich enorm druk maakte over Rattner’s jeugdig engagement in de Steelworkers Union, probeerde men te verdoezelen dat hij één van de selecte investeerders in het ‘Cerberus-kapitaal’ was. Een van de eigenaars van Chrysler dus. ‘Eigendom’ is hier eerder een term die vrij te interpreteren is. Cerberus (de Helhond) had Chrysler in eigendom zoals een kannibaal je uitnodigt voor het avondmaal. Cerberus betaalde niets voor Chrysler – inderdaad, ze werden miljarden betaald door het Duitse bedrijf Daimler om het weg te slepen. Cerberus hield het geld, en dumpte het failliete lichaam van Chrysler nadien bij de Amerikaanse belastingbetaler.

(“Cerberus,” komt van een Romeinse mythe. Het is de mythische driehoofdige hond die de poorten van de hel moest bewaken. Subtiel zijn ze toch niet, die kerels)

Terwijl Stevie ‘de rat’ zijn aandelen in ‘de Helhond’ verkocht wanneer hij de ‘autotsaar’ werd, heeft hij nooit zijn post opgegeven bij de gierenwinkel, ‘Quadrangle hedge Fund’ genaamd. Rattner’s persoonlijke waarde bedraagt een slordige half miljard dollar. Hij is Obama’s ultieme working class hero.

Als je een zaak runt en je speelt al te losjes met de fondsen van de arbeiders, dan kan je in de gevangenis terecht komen. Stevie ‘de rat’ wil niets minder dan een ‘Grand Theft Auto’-pensioen.
En dat de president achter het stuur van de vluchtwagen zit, maakt het niet minder een misdaad.

Greg Palast is de auteur van 'The Best Democracy Money Can Buy'. Als onderzoeksjournalist werkt hij voor BBC en The Observer.

http://www.gregpalast.com/grand-theft-auto-how-stevie-the-rat-bankrupted...