Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Hoe klinkt Oostenrijk?

Hoe klinkt Oostenrijk?

attwenger.jpg
… niet alleen als walsende deuntjes, maar ook zoals Attwenger.

Oostenrijk klinkt als er ritmisch wordt meegeklapt bij de Radetzkymarsch en de mensen mooi uitgedost rondhossen op Nieuwjaar. En waar twee sporen in de sneeuw een helling versieren en Karl Moik Hansi Hinterseer opwacht, daar hoor je ook Oostenrijk. Maar is dit wel genoeg om dit land aan te voelen? Er hapert iets niet? Het klinkt immers als de literatuurgeschiedenis van dit bergenland schetsen zonder Thomas Bernhard, Ernst Jandl en Elfriede Jelinek te vernoemen.

Laten we beginnen met ‘the electronic sound of Vienna’ uit de jaren 90 – remember DJ Kruder und Dorfmeister – hoewel, dat volstaat ook niet. Deze muziek was een beetje te werelds opgevat, een beetje teveel voor disco’s en kan zeker niet gezien worden als de sound van Oostenrijk. En Danzer, Ambros, Fendrich – Austria 3 – geven je een mooi overzicht maar geen inkijk in het Oostenrijkse hart. En Falco? Hij was een echte superster met wereldmuziek – maar hij is dood. En DJ Ötzi verkocht CD’s als de pest – dus dat telt ook niet mee.

Diegenen die iets meer willen weten over het specifieke Oostenrijkse geluid, moeten maar even de oren open. Oostenrijk kun je nog het best leren kennen als je een cd van Attwenger beluistert. Deze twee mannen, Markus Binder en Hans-Peter Falkner, zijn terecht bekend geworden door hun volharden in de boosheid. Hun eerste concert speelden ze om 3u ’s morgens in de Wiener Arena in 1990. Vandaag kennen ze eindelijk écht succes. Attwenger probeert traditionele accordeonmuziek, die ze overigens zingen in hun dialect, en moderne, hedendaagse, hippe muziek op een evenwaardige manier te mixen.

Verbazingwekkend is dat ze daarbij niet vervallen in een soort oubolligheid. Ze blijven hun eigen muzikale grenzen tarten door open te staan voor vernieuwing. Hun eerste twee albums, MOST en LUFT, bijvoorbeeld waren voornamelijk covers van traditionele Oostenrijkse muziek waar ze rapten en hier en daar de tekst een beetje veranderen. Nadien begonnen ze hun teksten zelf te schrijven, introduceerden ze elektronische muziek en werd de tekst meer instrument dan boodschap.

Met SUN en DOG gingen ze dan weer een stukje verder door politiek en sociaal kritische teksten te gaan schrijven. Een mooi voorbeeld is de antinationalistische song ‘Kaklakariada’, waarin de Attwengers de niet-ruimdenkende man in de straat ‘te kakken zetten’.

De Attwengers tonen zeker een groot respect voor hun land in hun muziek zonder daarbij een kitscherig beeld te op te hangen. Ze willen hun land niet ophemelen maar er eerder een frisse wind door laten waaien zonder meer.

Dit laatste is toch geen goedkope verkooptruc. Het is eerlijk bedoeld. Het is het aanvechten van de apathie en het ontkennen van het verleden. En Attwenger zegt het ook duidelijk dat ze hopen dat niet alles hopeloos is. Op hun album DOG, zingen ze ‘die leid san leida ned guanz dum (de mensen zijn helaas niet helemaal dom).

www.attwenger.at

Evelyn

Gepost door Evelyn
17.06.2009