Stabat Mater van Pergolesi in kerk van Doel

Fototrekster31 augustus 2009 – 20:45

Afgelopen donderdag, 27 augustus, werd in de kerk van Doel het Stabat Mater gespeeld. Een klassiek concert, ter ere van het met verdwijnen bedreigde dorp Doel.

De kerk zat stampvol rond 20:00 uur. Veel bekende gezichten, en evenveel onbekende gezichten, maar allen in solidariteit met het dorpje Doel.

Het Stabat Mater werd gecomponeerd door G.B Pergolesi in opdracht van een Broedershap van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten in de kerk van 'San Luigi di Palazzo' te Napels.

Het Stabat Mater gaat over de smart van de bedroefde moeder van Jezus die haar zoon ziet sterven aan het kruis.

Frie Lauwers

Het Stabat Mater werd uitgevoerd door Cristel de Meulder (sopraan) voor meer info :www.sopraan.eu en Patrick van Goethem (altus) voor meer info: www.patrickvangoethem.com

Uiteraard werden zij nog bijgestaan door een koor, het Ensemle Voces Aequales en het strijkersensemble 'Un moto di gioja'.

Frie Lauwers van KunstDoel hield voorafgaand een vurig pleidooi en gaf tekst en uitleg waarom het Stabat Mater gelinkt word met Doel-dorp.

Cristel De Meulder

Tussen de bedrijven door droeg de dorpsdichter van Doel Frank De Vos 2 gedichten voor:

Patrick Van Goethem

Afscheid van de laatste moeders van Doel.

Moeder

Moeder, hoe afgelost lig je daar,als een pillendoosje geronnen bloed.

gelaten zingt gemis zijn zilte zang op onze bleke polderaarde.

Jij bent niet langer woord,slechts nagelaten klank,onder kluiten open vragen.

Jij, warme haard waarin ik woonde,waaruit ik werd onthuisd. Ik ontwortel.

Moeder, mijn lijf neigt naar pijn.Mijn twijfel loopt glansloos.Ik wankel op de blinkende klinkers, die ik niet wil schrijven.

Frank De Vos (dorpsdichter Doel).

Afscheid van de laatste vaders in Doel.

Vader

Vader, je daverde door mijn straat. Je viel van elk uithangbord.
Ik raap je van het asfalt tussen bladeren, van de snavel van elke vogel in een kruin,van het geroezemoes op het plein.

Jij, mijn schildwacht, je laarzen staan er nog . Ik had ze opgeblonken. Wie dekt mijn rug nu af?Wie? Het niets en het doodshoofd waarmee ik ben geboren?

Vader, ik loop in cirkels nog even om je heen en langzaam klinkt je naam nu langzamer als een witte lelie, blank en steeds opnieuw.