Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

“De afstand tussen sociale bewegingen en de politiek is te groot geworden”

“De afstand tussen sociale bewegingen en de politiek is te groot geworden”

Paul Cappelier is nationaal verantwoordelijke voor de verpleging en de verzorging bij de christelijke bediendencentrale LBC. Hij werkte 17 jaar op de dienst spoedgevallen van een ziekenhuis, maar momenteel is hij op onbetaald verlof en geeft hij les in Vesaliusinstituut te Brugge. We kwamen hem regelmatig tegen tijdens de laatste opstoot van de witte woede en vandaag spotten we hem als tweede lijstduwer op de CD&V-lijst van Oostende.

paulcappelier.jpg

Paul Cappelier: De regio Oostende heeft extra te kampen met de vergrijzing. Van de 55.000 inwoners zijn er 22.000 die ouder zijn dan 60 jaar. Een specifiek probleem omdat heel wat mensen naar Oostende komen om er hun laatste jaren door te brengen. Je krijgt daardoor een soort dubbele vergrijzing, enerzijds de Oostendenaars zelf die wat ouder worden en de mensen die hun pensioen aan zee doorbrengen. Toch is dat geen politieke prioriteit in Oostende. Men is vooral bezig met de vernieuwing van de stad. Het probleem van de vergrijzing laat men teveel links liggen.

Wat zou er dan volgens jou moeten gebeuren?

De dossiers rond de twee grote ziekenhuizen zitten volledig vast. Je voelt dat dat werd door de vorige Vlaamse overheid. In het dossier van AZ Damiaan gaf men de vorige legislatuur vanuit Oostende twee ministers de opdracht om dat niet te vlot te laten lopen. We plannen een nieuwbouw rond het AZ Damiaan. Dat is iets dat ik wil realiseren. Ook de thuiszorg zit een beetje in het slop. De non-profit is in Oostende de grootste werkgever en toch krijgt die sector bijzonder weinig aandacht.

De jobs in de non-profit zouden beter gewaardeerd moeten worden, maar er zouden vooral veel nieuwe jobs moeten bijkomen om die vergrijzing op te vangen. Eén van de problemen is ook dat veel jonge mensen wegtrekken uit Oostende omdat er hier geen werk is. Als men nieuwe jobs creëert zullen er misschien meer jongeren in Oostende blijven. Een troef voor Oostende is wel dat hier heel wat scholen gevestigd zijn, zowel voor verpleegkundigen als verzorgers, tandarts-assistenten, opvoeders, ... maar ook dat word weinig gepromoot.

Anderzijds heb je het probleem bij de senioren die geen plaats vinden in rusthuizen.
Ze moeten al ver uitwijken uit hun eigen buurt en er zijn lange wachtlijsten.
Ik pleit ervoor om binnen Oostende serviceflats te voorzien in verschillende wijken zodoende de ouderen in hun eigen omgeving te laten wonen.

De stap van syndicalist naar de CD&V lijkt me helemaal niet zo vanzelfsprekend.

Voor mij wel hoor. Als LBC-militant onderhield ik al goede contacten met CD&V-politici. Luc Goutry ( die ondervoorzitter is van de commissie Volksgezondsheid in de kamer), minister Volksgezondheid Inge Vervotte en de ministerpresident Yves Leterme dit zijn mensen waarmee ik regelmatig in contact kwam en waar ik goed kon mee samenwerken. Wat niet wil zeggen dat ik voor de non-profit ook niet op andere kabinetten ben geweest. LBC heeft eerder een 'Groene' tint, maar gelukkig vormen we één ploeg. Dat er vanuit de vakbond mensen in verschillende politieke partijen actief zijn, heeft ook zijn voordelen. We kunnen dan elk “onze” minister of verkozenen aanspreken.

Je bent al een tijdje actief in de CD&V. Maakt dat het niet moeilijker om als vakbondsmilitant terecht te kunnen op het kabinet van een andere partij?

Je probeert die twee wat uit elkaar te houden. In tijden van verkiezingen is dat natuurlijk een beetje anders, maar doorgaans kan ik die twee goed scheiden. Als vakbondsmilitant en onderhandelaar ga je ook voor het algemeen belang en niet voor de belangen van één bepaalde groep.

Je kiest er duidelijk voor om je sociaal engagement ook een politiek verlengstuk te geven.

Ik vind dat inderdaad enorm belangrijk. Kijk, als je het federale of het Vlaamse parlement bekijkt dan zie je dat er vanuit onze sector niemand aanwezig is, terwijl dat vroeger wel zo was.
Ik wil onze sector terug wat meer op de politiek kaart zetten.

Ga je dan in juni ook meedoen voor het federale parlement?

Neen hoor, ik denk dat ik geen enkele kans maak om daar aan deel te nemen.
Maar ik stap natuurlijk wel in de gemeentepolitiek om mijn engagement te kunnen vergroten. Maar of dat in juni al resultaten zal geven,... Dat is misschien een beetje snel.

Wat is voor jou de inzet van verkiezingen?

We willen terug in de coalitie zitten. Persoonlijk ligt mijn ambitie in het OCMW omdat ik daar meer kan doen voor de sectoren waarvoor ik wil opkomen.
Als ik rechtstreeks verkozen zou worden voor de gemeenteraad, dan zou ik wellicht afstand doen van mijn mandaat om in het OCMW te kunnen zetelen.

Klassiek hebben vooral SP.A en GROEN een sociaal imago? Blijkbaar is dat toch wat genuanceerder?

Er zijn echt wel veel mensen binnen de CD&V die de sociale toets verdedigen. Natuurlijk gaat dat niet op voor alle CD&V'ers, maar er zitten in die partij toch heel wat mensen die uit het ACV of het ACW komen.
Zij zorgen voor die sociale toets bij de CD&V.
We zijn ook heel sterk vertegenwoordigd in het verenigingsleven, het middenveld.

Heb je het gevoel dat je nog kan wegen op de politiek lijn van de CD&V. Bij de SP.A lijkt er een kink in de kabel te zitten tussen partij en vakbond. Hoe zit dat bij jullie?

Dat is inderdaad een probleem. Misschien was die verbondenheid in het verleden wat overdreven. Maar vandaag is de afstand tussen sociale bewegingen en de politiek te groot geworden. Toch denk ik dat als je met goede dossiers afkomt je de politiek wel voor je kar kan spannen, maar dat hangt natuurlijk af van dossier tot dossier. Het is zeker moeilijker is geworden om als sociale beweging te wegen op de politiek.

Hoe voer je campagne in Oostende?

Ik doe eigenlijk vooral veel huisbezoeken. Daarbij richt ik me vooral tot oudere mensen en mensen uit mijn sector. Ik kom echt op als kandidaat voor de gezondheids- en welzijnssector. In 2000 had ik drie stemmen tekort om verkozen te raken, maar deze keer denk ik dat het wel kan lukken.