Marc-Antoon21 januari 2007 – 12:21

Wat zoekt de Wereldvakbond op het WSF?
Guy Ryder: “De wereldwijde werkloosheid is nog nooit zo hoog geweest. En de helft van de mensen die wél werk hebben, leeft in armoede. Ondertussen zijn ook de winsten nog nooit zo hoog geweest – de wereld wordt steeds ongelijker. M.a.w.: de huidige globalisering werkt tégen de belangen van wie moet leven van zijn arbeid – tegen de werkman. Dus zijn we hier eerst en vooral om ons verzet tegen het neoliberalisme te vernieuwen. Die strijd voeren vakbonden wereldwijd natuurlijk elke dag, maar we weten dat we sterker staan als we samenwerken. We zijn hier ook om onze banden met andere sociale bewegingen aan te halen.”

Geldt dat ook voor de internationale campagne rond waardig werk die jullie hier lanceren?
“Ja, de Decent Work-campagne is een goed voorbeeld van de samenwerking waarover ik het had. We werken er niet alleen voor samen met de civiele maatschappij – meerbepaald met de NGO’s Social Alert en Solidar – maar ook met een wereldwijd netwerk van progressieve politici. Die samenwerking met politici is omstreden, maar ik vind ze heel belangrijk. Om ons doel te bereiken – deftig werk, een deftig loon en respect voor iedereen – moeten ons draagvlak en onze macht zo groot mogelijk zijn – ook politiek.

Hoe draagt dat bij tot een andere, mogelijke wereld?
Als onze campagne succesvol is, zal de wereld er echt wel anders gaan uitzien. Want ‘deftig werk’ is niet alleen goed voor de individuele werknemers, ook voor de samenleving als geheel. Als iedereen werk heeft en gerespecteerd wordt, dàn wordt armoede echt history [een verwijzing naar de slogan van de milleniumdoelstellingen: Make Poverty History]. En dan verdwijnen ook de maatschappelijke problemen die in armoede geworteld zijn…. Kunnen we dat waarmaken? Als we het als mensheid willen wel!”

Wat is momenteel voor het wereldwijde syndicalisme de grootste uitdaging?
Het vinden van strategieën om de grote massa mensen die werken in de informele economie te organiseren, de zogenaamde ‘informal workers’. Of zoals wij ze verkiezen te noemen: de ‘unprotected workers’, de onbeschermde werknemers, want daar komt informaliteit op neer. Hier in Afrika is dat 80 tot 90 procent van de werkende bevolking.
Sommige mensen zeggen dat de traditionele vakbonden daar niet voor geschikt zijn voor, omdat we enkel de formele sector gewend zijn. Maar heel wat van onze vakbonden in Afrika en het Zuiden zijn bezig met succesvolle experimenten in de informele sector. We zullen onze structuren misschien moeten aanpassen, maar ik blijf erbij: in de grond zijn de strategie en het doel in beide sectoren dezelfde – organisatie, solidariteit.

For the Union makes us stronger?
That’s right.

Help de reportage over het Wereld Sociaal Forum in Nairobi mogelijk te maken