kelen09 maart 2007 – 21:16

Geweld en een non-veiligheidsgevoel

Wanneer we het aantal inbraken bekijken en het geweld dat de laatste jaren plaats had stijgt er zonder twijfel een angstgevoel bij vele mensen.
Het vroeger op de vuist gaan wordt nu vervangen door messengetrek, het afknallen van,en we gaan maar door.
De versoepeling op de drugswet kan een oorzaak zijn. Communicatie is zoek, men krijgt een wereld van..vragen en agressie.Waar de aanval op de jongeman met zijn MP3 speler met de dood tot gevolg een flitsende herinnering had kunnen zijn die rust bracht en een nadenken over het zinloze ervan,heeft men precies een verkeerde uitwerking uitgelokt.De media staan vol met dergelijke gevallen.
Vrouw vermoordt vijf kinderen,persoonlijk kan ik er niet bij en versta ik het niet ,dat je je vijf kinderen van het leven berooft en voor jezelf nog hulp inroept,daarbij nog een man hebt die bij de eerste indruk vergevingsgezind is,dit gaat mijn petje te boven. Velen hebben hun oplossingen gevonden in het ontnemen van andermans leven.Terwijl zij eigenlijk het probleem vormen.
Het is natuurlijk geen algemene regel,er zijn uitzonderingen.De dokter die mijn gezondheid afnam ben ik nu ook bepaald niet dankbaar, integendeel,hij leeft gezellig verder en ik zit hier met mijn versleten body.Had deze vroeger gewoon even de woorden gebruikt,ik denk dat ik verkeerd zat en je een verkeerde behandeling heb gegeven dan zou het ook draaglijk zijn.Alle behandelende artsen voor elk orgaan één, hebben de woorden oei dat komt door ...overdosissen. maar,zij maken veel goed en rekken en trekken mijn bestaan,waardig dat is wat anders.Nu rest er enkel de vraag waarom? En waarom mag hij ongestoord verder praktiseren? Daaruit ontstaat haat,zonder twijfel,en ik doe alle moeite van de wereld om die man te ontlopen.Reden:een patiënte die geen rechtvaardigheid vindt en verder leeft met man en macht alleen al om te zeggen pech gehad ik ben er nog altijd.Je zou in een woedebui voor minder naar zijn hals vliegen,want je leven is al voor ¾ ingekort.Dergelijke situaties bestaan er zonder twijfel nog.Je focust je dan op het verder leven,spreekt vrijuit,je strijdlust bijgestaan door wat rebellerend karakter om te overleven en zoveel mogelijk open kansen te creëren voor anderen.Je hebt maar een wens die man niet onder ogen te komen,want dan stijgen er gevoelens van haat en onmacht.
Vandaar soms ben ik hard cru en een doorbijter streef ik naar rechtvaardigheid,op alle fronten.