Eerste experimenten om de sociale zekerheid te privatiseren gebeuren daar vandaag al. In Nazareth, Oost Jeruzalem, Ashkelon en Hadera, Israëlische gebieden waar veel Palestijnen wonen, werden al pilootprojecten opgezet. In vele landen, ook bij ons, is er een tendens naar afbraak van sociale verworvenheden. In Israël en Palestina gaat het zelfs om een keuze: oorlog of solidariteit.

April vorig jaar maakten ACW/ACV vrijwilligers een inleefreis naar Palestina. Zij kwamen met het idee om de campagne te ondersteunen. Omer Mommaerts en Piet De Bisschop vertelden ons hun ervaringen.

Vanwaar het idee om een inleefreis te maken naar Palestina?

Piet: Het idee groeide na de Irakreis van het ACV. We beseften toen dat alle problemen in het Midden-Oosten aan elkaar hangen, en met Palestina op kop.

Omer: We wilden ook de band leggen tussen de problematiek van oorlog/vrede en de arbeiders(beweging). Al het geld dat naar de oorlog gaat, kan niet naar sociale zaken gaan. Al de energie die men steekt in conflicten tussen mensen, is tegendraads met arbeiderssolidariteit. En die binding wilden we maken. Initiatieven rond Palestina en een Palestinareis zouden ons helpen om deze problematiek, de tegenstelling tussen oorlog en solidariteit, in de Brusselse christelijke arbeidersbeweging, maar ook daarbuiten, meer bekend te maken.

Jullie kwamen terug met een idee voor een campagne. Hoe is dit tot stand gekomen?

Omer: We bezochten in Israël en de bezette gebieden verschillende projecten. Zo kwamen we terecht bij de Palestijnse organisatie (in Israël) Sawt El Amel, ‘de stem van de arbeider’. Dat is geen vakbond maar wel gelijkaardig; ze verdedigen de rechten van de Palestijnse arbeiders in Israël. Ze hebben een duizendtal leden, vooral in Nazareth, de grootste Palestijnse stad in Israël. Zij vertelden ons over het Wisconsinplan.

Eerst was het niet echt duidelijk wat dit plan inhield. Maar stilletjes aan begonnen we te snappen dat de sociale zekerheid in de toekomst zou beheerd worden door privé-maatschappijen. Hierbij zit een Israëlisch bedrijf, maar ook verschillende buitenlandse, waaronder een onderneming uit Nederland. Ze krijgen van Israël de opdracht om zoveel mogelijk mensen van de sociale zekerheid uit te sluiten. Niet in de letterlijke betekenis, maar als de privébedrijven er niet voor zorgen dat de staat Israël minstens 35% bespaart op de sociale uitkeringen, worden zij hiervoor gesanctioneerd. De bedrijven doen dit door de werklozen aan werk te helpen of door een reden te zoeken waardoor ze geen recht meer hebben op een uitkering.

Piet: In vier steden zijn er nu al pilootprojecten; in Nazareth, Oost Jeruzalem, Ashkelon en Hadera. In Nazareth is er, dankzij Sawt El Amel, het meeste protest. Daarenboven wil Israël het plan veralgemenen. In het Israëlische parlement, de Knesset, zijn over het Wisconsin-plan drukke discussies bezig. Ze willen voor de zomervakantie tot een besluit komen voor heel Israël.

Omer: In Nazareth zagen we de gevolgen. De privé-instellingen laten de mensen jobkes uitvoeren die eigenlijk geen jobs zijn. Indien ze het werk niet aannemen, vliegen ze uit het systeem en krijgen ze geen uitkering meer. Ook zoeken ze redenen om iemand uit te sluiten. Als je een huis bezit, heb je geen recht meer op een uitkering. Werklozen moeten ook verschillende reglementen volgen. Zo moet je als je werkloos bent de hele dag naar die instelling gaan om daar onnozele werkjes te doen.

We beseften dat het hier ging om pure privatisering en dat vooral de Palestijnse bevolking het slachtoffer is.

Omer: Ze willen besparen op hun sociale zekerheid en daarom privatiseren ze. In het onderwijs gebeurt hetzelfde, er wordt overal op bespaard, behalve op de militaire uitgaven.

We hebben toen beslist om de campagne van Sawt El Amel mee te ondersteunen. We kunnen de link leggen met wat bij ons bezig is. Ook hier onderneemt men stappen om verworven rechten uit de sociale zekerheid stilletjesaan af te pakken.

Piet: Onlangs las ik een artikel op Indymedia over het groeiend verzet in Amerika tegen de oorlog in Irak. Die oorlog kost veel geld, miljarden dollars per dag en de Amerikaanse bevolking moet het betalen in de vorm van slechtere sociale voorzieningen. Net hetzelfde als wat er in Israël gebeurt. De bezetting en de oorlog die alles overheersen en de sociale ontwikkeling van de samenleving die achteruit gaat.

Statistieken van het Wisconsinplan te Nazareth
Sinds december 2006 zijn er 5776 langdurig werklozen ingeschreven in het project.

55% van de ingeschrevenen verlieten het programma sinds de start ervan in augustus 2005 (cijfers december 2006) en dit door buitensporige eisen van de privéfirma’s waardoor deze families zonder inkomen vallen.

Meer dan 1545 deelnemers werden naar verplicht en onbetaald vrijwilligerswerk gestuurd; anders verliezen ze hun recht op hun sociaal inkomen.

1887 deelnemers werden gestraft: geen sociale uitkering meer, omdat ze zogenaamd niet goed meewerkten.

Meer info: www.stopwisconsin.be