Een hele dag lang zag je overal in Caracas busladingen vol mensen toekomen. De betoging moest beginnen om 15u, maar tijd is natuurlijk
relatief in Venezuela en pas om 17u vertrokken enkele duizenden betogers. Dat aantal groeide al snel aan. Het Cubaanse blok was opvallend groot. Niet alle Cubaanse betogers kwamen speciaal voor het WSF naar Caracas. Velen van hen werken in Venezuela als dokter.

Er worden slogans geschreeuwd tegen de oorlog en tegen het imperialisme van president Bush. De Venezolaanse president Chavez kan dan weer op
heel wat sympathie rekenen. Hier en daar merk je ook een slogan op die duidelijk refereert naar een lokale strijd. Opvallend was dat een delegatie uit Boston de Venezolanen dankte voor de goedkope olie die Venezuela schonk aan de armen in de VS. Toch was dit zeker niet louter
een pro-Chavez-betoging. Je zag de delegaties opstappen land per land.
Het leek wel alsof geen enkel land onvertegenwoordigd was. Er waren ook opvallende vrouwenblokken in de betoging.

In Venezuela bloeien de onafhankelijke media als nooit te voren en zij waren dan ook duidelijk aanwezig op de betoging. Heel grappig was het groepje mensen die iedereen welkom heetten en hen meteen handenvol mandarijnen toestopten. Twee mannen maakten er ook nog een sport van om iedereen persoonlijk welkom te heten in Venezuela. “Vanwaar kom je, tof dat je er bent en veel plezier.” Je kwam ze de hele dag overal tegen.

Vanop het podium aan het eind van de betoging waren er toespraken van de organisatoren en optredens. Ook Cindy Sheehan beklom het podium. Zij is de moeder van een Amerikaanse soldaat die sneuvelde in Irak en werd wereldwijd bekend toen ze vorig kampeerde bij de ranch van president Bush.

En Chavez ... die liet zich voorlopig niet zien.