Hannes Coudenys29 maart 2006 – 02:06

63% van de bevolking steunt de studenten en dat was vandaag te voelen. De betoging vandaag was de grootste sinds het begin van het protest. In meer dan 135 Franse steden werd betoogd door jongeren, vakbonden en sympathisanten. De grote staking die gepland was, bleef binnen de perken maar was toch te voelen. Het openbaar vervoer was verstoord en in verschillende bedrijven werd het werk neergelegd.

De regering die kort bij de verkiezingen bang is voor gezichtsverlies maande premier De Villepin aan tot dialoog maar daar moeten de jongeren en ook de vakbonden niet van weten. “Trek eerst de wet op het CPE (Contrat de première embauche) in en dan kunnen we praten,” klinkt het bij de betogers. Ze gaan niet in op de uitnodiging van De Villepin om woensdag aan tafel te zitten.

In Rijsel waren 55.000 mensen. Opvallend was dat de studenten voor het eerst niet pal vooraan liepen. Op die plaats zag je vandaag de vakbonden die massaal gemobiliseerd hadden en ook opgeroepen tot staking. Filip Detrez van CGT (Confédération Générale du Travail ): "Vandaag moet De Villepin reageren. Hij kan ons niet meer blijven negeren maar als hij dat wel doet dan zullen wij het hem blijven moeilijk maken. Als de wet niet wordt ingetrokken leggen we met een algemene staking op 4 april Frankrijk plat,” zegt Detrez nog.

Het protest tegen het CPE duurt nu al enkele maanden. De Franse jongeren zijn bang voor hun onzekere positie die het eerste werk contract hen geeft. “Als je begint te werken moet je eerst twee jaar lang bang zijn om niet zomaar te worden ontslaan,” zegt een student van de universiteit Lille 1. “Ook al wordt gezegd dat we conservatief zijn, dit gaat te ver. We weten dat de werkloosheid moet worden aangepakt maar dit is een veel te liberale oplossing en als er geen alternatief wordt gevonden dan zal ons protest alleen maar groeien,” zegt een scholier.

De rellen die elke krant op de voorpagina heeft zijn er ook vandaag weer geweest. Aan de ene kant studenten die na maanden van staking gefrustreerd reageren op al het machtsvertoon maar aan de andere kant ook jongeren uit de voorsteden die zich in het geweld moeien en zich af en toe tegen de demonstranten keren. De grootste groep zweert voorlopig nog bij geweldloos verzet. Het is de derde keer dat we in Rijsel waren en het is indrukwekkend om te zien hoe het verzet telkens groter wordt. Je voelt dat dit niet zomaar wat rondlummelende jongeren zijn die van niet beter weten en je ruikt dat er iets in de lucht hangt dat meer is dan de romantiek van jeugd versus staatsapparaat. In plaats van Grève générale lees ik op een spandoek Rêve générale, een droom die voor De Villepin nu al een nachtmerrie is.