Vlaamsdol en Fransdol

Als De Standaard het heeft over de radicaal Franstalige partij FDF duikt regelmatig het epitheton 'Fransdol' op. “MR met zijn Fransdolle FDF-vleugel en CDH beloeren elkaar en verroeren daarom geen communautaire vin.”, stond er bijvoorbeeld maandag nog in de krant. Niet in een editoriaal of opiniestuk maar in een gewoon nieuwsbericht. FDF vormt een kartel met de MR van Didier Reynders. We hebben het even opgezocht maar geen enkele partij (noch N-VA, noch het Vlaams Belang) of politicus werd in De Standaard ooit Vlaamsdol genoemd.

Recyclage
Wat doet een redactie zoal om de zomermaanden te overbruggen met te weinig personeel en te weinig lezers? Interviews recycleren! In de Gazet van Antwerpen mocht grondwetspecialist Robert Senelle nog eens uitleggen hoe het Vlaams parlement de communautaire knoop kan ontwarren. “Het komt dus het Vlaams Parlement toe om tijdens een plechtige zitting Vlaanderen uit te roepen tot deelstaat van het federale België met het territorium dat zich van de Noordzee tot de taalgrens uitstrekt en waar alleen de Nederlandse taal en de Vlaamse cultuur officieel zijn erkend en beschermd,” aldus de professor in een interview dat op 30 juli in de krant verscheen. “Als puntje bij paaltje komt, moet Vlaanderen doen wat het nooit heeft durven doen: het Vlaams Parlement moet Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België. Deelstaten hebben een eigen fiscale bevoegdheid, een eigen sociale zekerheid. De Belgisch sociale zekerheid houdt op te bestaan. We leggen onze grenzen vast, zeggen welke provincies bij Vlaanderen horen en we maken een einde aan de faciliteiten in de Rand.” Zo klonk het op 27 maart 2006 in een interview ... in de Gazet van Antwerpen. Recyclage jawel of vindt de GVA dat het voorstel van Senelle niet genoeg herhaald kan worden?

Als een bende plunderaars

De welvaartwatcher, 08/08/2007 – 12:47

Als een bende plunderaars roven de deelregeringen stelselmatig zoveel mogelijk bevoegdheden van de federale regering weg.
Hun beweegredenen daarvoor zijn allerminst een beter bestuur want na meer dan 25 jaar (te) verregaande hervormingen hebben we weliswaar veel meer (en vooral een veel duurder) maar allerminst een beter bestuur.
Het Belgisch federalisme staat niet langer meer tot dienst van zijn bevolking maar lijkt uitsluitend nog een bij uitstek geschikt "tool" om steeds meer bestuursmandaten te genereren waarmee men zich dan alle privileges die dit ambt met zich meebrengt complexloos kunnen laten welgevallen.
Als echte bloedzuigers ontnemen ze zo het land zijn slagkracht en weerbaarheid wat op middenlange termijn een verzwakking van onze economie tot onvermijdelijk gevolg zal hebben.
We zijn met z’n allen als het ware de gedweeë gijzelaars geworden van een exponentieel uitdijend bestuursapparaat waar niemand nog vat op lijkt te hebben.
De huidige toestand begint heel erg te lijken op die dewelke men in Frankrijk kende voor de revolutie, 1 land verscheurt en onbestuurbaar geworden door 13 regeringen en drie standen. Regeringen waarin allerlei parvenu’s zetelden en waarbij van enige waarachtige visie of goed bestuur van langs om minder sprake was.
De edelen en religieuzen van toen zijn hier echter vervangen door opportunisten van allerlei pluimage voor wie partij-ideologie ondergeschikt is geworden aan de eigen positie.
Het kiezerspubliek is hier de speelbal is geworden dat naar hartelust kan worden ingezet als pasmunt en onderpand.

Voltaire had het goed gezien toen hij verkondigde dat indien men de verkeerde weg inslaat een heel eind moet lopen.