Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Vakbonden over septemberverklaring: "Meer participatie aub"

Vakbonden over septemberverklaring: "Meer participatie aub"

Vlaams ABVV, ACV en ACLVB verwelkomen de sociaal-economische ambities en de actiegerichtheid van de Vlaamse regering, maar willen dat deze acties in het teken staan van participatie: participatie van alle Vlamingen op alle maatschappelijke domeinen én een beleid dat vorm krijgt via participatie van het middenveld en de sociale partners.

We stellen vast dat deze regering niet denkt aan uitbollen maar integendeel een verhaal brengt vol van ambities en toekomstplannen. De sociaal- economische actualiteit toont voldoende aan dat het inderdaad niet gepast is om stil te zitten en dat de regering dit laatste volle jaar moet benutten om een sterk beleid te voeren. Wij willen alvast dat volgende ambities worden waar gemaakt:

1.‘Iedereen mee’
Het moet de ambitie zijn om iedereen te laten deelnemen aan de welvaart. We ondersteunen de grote aandacht voor talentontwikkeling, voor het terugdringen van financiële drempels in onderwijs en in de zorg, voor inburgering en voor armoedebestrijding. Ook op dit vlak moeten we tot de top behoren.

Dit betekent dat:
- meer mensen, maar in het bijzonder kansengroepen, moeten kunnen deelnemen aan levenslang en levensbreed leren. De decretaal gecreëerde administratieve en financiële drempels moeten weggewerkt worden.
- meer inspanningen voor de realisatie van een hogere en meer succesvolle participatie van kansengroepen aan het onderwijs, te beginnen vanaf het kleuteronderwijs tot het hoger onderwijs.
- er niet alleen aandacht uitgaat naar de arbeidsmarktparticipatie van ouderen, maar ook naar de inschakeling van allochtonen en personen met een arbeidshandicap.
- de verdieping van de sluitende aanpak gepaard gaat met bijkomende plaatsen in de sociale economie en met bijkomende ondersteuning vanuit de welzijnssector voor werkzoekenden met niet-arbeidsmarktgerelateerde problemen.
- in het kader van de toenemende activering meer middelen en aandacht gaan naar het wegwerken van de drempels die (her)inschakeling belemmeren: mobiliteit, kinderopvang, zorgproblematiek, medische en psychologische problemen, taal en geletterdheid.
- verplichte inburgering van oudkomers enkel kan in het kader van een traject naar werk.
- lastenverlaging selectief moet zijn en vooral ten goede komen van de lage inkomens. Zo moet de fiscale korting op de personenbelasting selectief gericht blijven op het wegwerken van de werkloosheidsval. ABVV, ACV en ACLVB pleiten ervoor om de uitbreiding van de fiscale korting naar alle Vlaamse werknemers vanaf 2009 niet door te voeren en wensen hierover het gesprek aan te gaan met de Vlaamse Regering.
- het fiscaal pact dat met de gemeenten zal worden afgesloten ook de werknemers ten goede komt, onder meer door voordelen op gemeentelijk niveau uit te breiden tot rechthebbenden van het OMNIO-statuut en door investeringen en lokale werkgelegenheid te stimuleren. De uitwerking van het fiscaal pact moet passen in een globale aanpak van de financiering van de lokale overheden en met respect voor de fiscale autonomie van de lokale besturen.
- toekomstige begrotingsoverschotten niet alleen worden geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling, maar ook worden voorbehouden voor investeringen in talentontwikkeling.

2.‘In dialoog’
Het beleid moet vorm krijgen via overleg met alle stakeholders. Enkel op die manier zal het ook mobiliserend zijn en doorwerken op het terrein.

We verwachten dat:
- Vlaanderen in Actie niet verzandt in een groots mediagebeuren, maar wordt omgezet in concrete acties, aangestuurd vanuit het VESOC.
- het streekoverleg en de sociaal-economische streekontwikkelingdoor de regering actief ondersteund wordenonder meer met de Europese middelen, en vorm krijgen in samenwerking met de partners in de SERR’s en RESOC’s.

3.‘Een offensief en duurzaam investeringsbeleid’
De Vlaamse werknemersorganisaties vragen expliciet de aandacht van de Vlaamse Regering voor de recente bedrijfsherstructureringen in de industrie. De opwaartse conjunctuur, de verlaging van de arbeidskosten en het organiseren van rondetafelconferenties voor de industrie hebben deze werkgelegenheidsdrama’s niet kunnen tegenhouden.

ABVV, ACV en ACLVB verwachten daarom dat de regering werk maakt van een coherent en offensief industrieel beleid, dat in staat is om nieuwe en duurzame jobs te crëeren. We ondersteunen de optie om verder te investeren in innovatie, in het saneren van brownfields,in energiebesparing, in openbaar vervoer, en om (eindelijk) een preventief bedrijfsbeleid te ontwikkelen.

We vragen dat:
- er niet alleen meer, maar vooral meer doelmatig wordt geïnvesteerd in O&O.
- de Vlaamse overheid zich meer gaat toeleggen op het actief aantrekken van buitenlandse investeringen.
- er duidelijke doelstellingen worden geformuleerd inzake hernieuwbare energie en warmtekrachtkoppeling.
- duidelijk wordt gemaakt hoe de doelstellingen voor propere lucht in Vlaanderen tegen 2010 zullen gehaald worden en hoe en door wie de noodzakelijke inhaalbeweging inzake het waterbeleid zal gefinancierd worden.
- er een alternatief voor het wegenvignet wordt ontwikkeld.
werkgevers aanzetten worden om maatschappelijk verantwoord ondernemen op ruimere schaal in praktijk om te zetten.

4.‘Met een performante overheid’
Terecht wordt de klemtoon ook gelegd op een krachtig bestuur en op de kwaliteit van dienstverlening aan burgers en ondernemingen.

We verwachten dat:
- de dienstverlening waar nuttig en nodig wordt uitgebreid en besparingen in de ambtenarij geen ideologische fetisj wordt.
- men nu een voluntaristisch beleid voert met de vele sociaal-economische hefbomen waarover men als regio reeds beschikt en de nodige acties dus niet laat ondersneeuwen of vertragen door een debat over nieuwe bevoegdheden en extra autonomie.

Sterke vakbonden.

Het lijkt er op dat de vakbonden overal ter wereld in de afgelopen jaren één van de vele instrumenten van de super multinationals geworden zijn.

De, in het beste geval nationaal georganiseerde vakbonden lijken vooral als taak te hebben om kleinere landelijk georganiseerde bedrijven onder de knoet te houden terwijl internationaal georganiseerde bedrijven telkens de dans ontspringen.

Zij (multinationals) denken in termen van schaalvergroting terwijl ze er alles aan doen om de vakbonden territoriaal zo beperkt mogelijk te houden.
Of is het toeval dat de socialistische vakbond vorig jaar zijn metaalafdeling (gedeeltelijk) heeft opgesplitst volgens de regio’s van ons land.

Door het vele lobbywerk bij politici van ultra-liberale en nationalistische strekking slagen zij er in om wat eens een eendrachtig en machtige organisatie was te reduceren tot niet meer dan marionetten op het door hen geregisseerde wereldtoneel.

Geniaal , zo winnen ze immers altijd – hun bedrijf komt nooit als geheel onder druk te staan het is immers multi-nationaal gestructureerd terwijl landelijk georganiseerde concurrenten van hen bij stakingsacties bvb steeds de volle syndicale druk te verwerken krijgen.
Met andere woorden, de dikwijls nog familiale kleinere bedrijven,niet meer dan lastige luizen in hun dikke pels krijgen het dubbel zo moeilijk en kunnen bijgevolg de concurrentie niet langer aan.
Met de lastige luizen uit de weg ligt de weg open om nog meer hun wil op te dringen, ze zijn immers oppermachtig geworden.

Wat nog erger is, ze zetten zo tot hun eigen profijt de arbeiders en loontrekkende die in dienstverband voor hen tewerkgesteld zijn in de verschillende landen/regios tegen elkaar op, ze worden als het ware verplicht tegen elkaar op te bieden met als pasmunt hun loon en arbeidsvoorwaarden.

Ze kunnen daar maar enkel in slagen door de vakbonden op te splitsen in steeds kleinere en dus machtelozere afdelingen.

Het lijkt er ook steeds meer op dat de vakbonden almaar minder tegengas geven bij de doelstellingen van het grote katitaal en hun de macht bijgevolg almaar onbetekenender wordt.

Vakbonden zouden juist multinationaal moeten worden en alle stromingen naar het regionalisme ten sterkste afwijzen.