Hoe wordt een belgicist een sepatarist.

Jan Vissers26 september 2007 – 10:34

Uit huize ben ik royalistisch en belgicist, en heerste er het klimaat dat flaminganten gelijk stonden aan landverraders. Door persoonlijke confrontaties met onze francofone landgenoten en een bezoek aan het ijzermonument ben ik zeer langzaam maar zeker een sepatarist geworden.

Moeder en vader beiden geridderd in de orde van leopold, beiden gedecoreerde oudstrijders, hebben mij van jongsafaan geleerd dat België en zijn koningshuis bijna heilige instituten waren, waar je niet aan mocht raken. Als oudstrijders verwenste ze alles wat Vlaams-Nationalistisch was. Als jonge man ging ik graag mee in dat discour, en voelde me confortabel met de gedachte dat de Vlaamse Nationalisten een soort gefrustreerde landveraders waren, die niet konden verkroppen dat Duitsland de oorlog had verloren.

Nu ik 44 jaar geworden ben en vader van 3 ethiopische adoptiekinderen, heb ik geleerd om het leven in een ander perspectief te zien, en niet de van thuis uit voorgekauwde polemiek zondermeer te aanvaarden.

De wrevel rond de Belgische communautaire problemen is er bij mij altijd al aanwezig geweest, maar dit heeft pas vorm aangenomen na een bezoek aan het ijzerbedevaartmonument in Dikmuide.

Het leek mij we interessant om met het gezin dat monument eens van dichtbij te bezien, in het licht van de moeilijke communautaire onderhandelingen.

Je krijgt in het ijzerbedevaartmonument een duidelijk beeld wat de Vlaamse strijd inhoud, en hoe vlamingen doorheen de Belgische geschiedenis als tweederangsburgers werden beschouwd.

En de strijd is nog niet gestreden, als je weet dat de walen het nederlands nog altijd afdoet als een minderwaardige taal, en ze de vlamingen beschouwen als brave naïeve, hardwerkende burgers met weinig kultuur.

Daarom is het in België moeilijk om tot een evenwichtig compromis te komen, als de ene partij de andere als minderwaardig beschouwd.

Mijn Vlaamse bewustwording is nog meer aangescherpt, door een ervaring die ik had in het Brusselse St-Luc. Daar moest ik een vriend gaan ophalen na een zwaar verkeersongeluk op de Brusselse ring. Niemand daar op de spoeddienst sprak Nederlands, zelfs verwijs- en ontslagdocumenten waren in het frans opgesteld. Je zult als Vlaming maar een ongeluk krijgen op de Brusselse ring en de franse taal niet machtig zijn! Dit zijn zeer gevaarlijke toestanden. Dokters en verplegers kunnen in avondschool op enkele maanden tijd nederlands leren, maar dat vertikken ze. Een Vlaming is hun dat blijkbaar niet waard.

Aan alle belgisisten hier op Indimedia zeg ik; respect moet van twee kanten komen.