Marc-Antoon12 oktober 2007 – 17:25

Jullie zijn er blijkbaar niet gerust in dat ons land tegen 2010 de 0,7-norm zal halen?

Vanden Berghe: “We zijn blij dat dit akkoord bevestigt dat België het nog steeds wil proberen, maar we blijven ons zorgen maken over de vraag óf dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren, en hoe...De onderhandelaars nemen een zwaar engagement op zich. We zijn 2007: het is een hele klus om binnen drie jaar een verdubbeling van het budget te halen. Maar over het hoe blijft het akkoord heel vaag. Tussen de regels kunnen we wel een aantal zaken vermoeden waar we schrik van hebben...”

Zoals het meerekenen van schuldkwijtschelding?

“Inderdaad... Wij vinden natuurlijk dat die schulden verder moeten worden kwijtgescholden, maar zo'n operatie mag niet worden meegerekend in het budget van ontwikkelingssamenwerking: wij vinden dat 'onzuivere hulp'. En er is nog iets: in het akkoord staat ook duidelijk dat er meer middelen moeten komen voor postconflict-interventies. Goed, maar ook hier is de vraag: gaat men die middelen uit de pot voor ontwikkelingssamenwerking halen? Gaat men ze meerekenen om aan de 0,7 te geraken? Geen van beide zijn voor ons een goed idee... Dat geld moet komen van het budget van defensie, terwijl het budget van ontwikkelingssamenwerking moet dienen voor duurzame ontwikkeling en moet gaan naar een aantal vastgestelde landen, rond vastgestelde sectoren – zodanig dat er voor hen ook een zekere voorspelbaarheid van de hulp is.”

Sommigen vrezen dat onder het motto van de zgn. coherentie van het buitenlands beleid, ontwikkelingssamenwerking volledig zal worden ondergeschikt gemaakt aan de Belgische belangen.

“Dat is ook onze vrees. Het akkoord is heel vaag. Het kan de kant op van échte coherentie: een goede samenspraak tussen buitenlandse zaken, defensie, ontwikkelingssamenwerking en ook het ministerie van financiën - zodat ook in het buitelandse en defensiebeleid rekening gehouden wordt met de belangen van de Derde Wereld... Of het kan de andere kant op, en dat is wat we vrezen: dat ontwikkelingssamenwerking gebruikt wordt om bijvoorbeeld een aantal zaken te verwezenlijken op defensie, zoals meer middelen voor militaire uitgaven... Alles zal er van afhangen hoe dit akkoord wordt uitgewerkt. Komt er één superminister van buitenlandse zaken die alles te zeggen heeft en aan wie de anderen moeten gehoorzamen? Of komt er een minister van buitenlandse zaken die werkt in nauw overleg met zijn collega's, en waarbij die collega's een eigen verantwoordelijkheid en een eigen begroting hebben?