Ook armoedevakbond en het Comité voor Sociale Gerechtigheid zijn al sinds geruime tijd zwaar gekant tegen het liberale opsluitingsbeleid ten aanzien van onschuldige mensen en kinderen. Het is daarvoor dat zij overgingen tot samenwerking met elkaar, maar ook met UDEP Brussel, de krachtdadige vereniging van onderop van de mensen zonder papieren zelf.

Toch enige bedenkingen rond het mede door BASTA verspreide persbericht dat hier verscheen over de kinderen zonder papieren.

“Voor gezinnen met kinderen wiens asielaanvraag wordt afgewezen wil de nieuwe regering voorzien in een aangepaste opvang van waaruit een humane terugkeer vlot kan worden georganiseerd.”

Zo luidde het in een perstekst die op 8 oktober 2006 werd verspreid, naar aanleiding van het akkoord dat de regeringsonderhandelaars sloten over het nieuwe migratiebeleid. Een vertaling is geen overbodige luxe dacht ook een groep sans papiers die sedert drie weken in hongerstaking waren voor hun papieren. Toen ze daags nadien aanklopten bij het partijbureau van de cdH (Franstalige Christen-democraten) kregen ze er te horen dat dit betekent dat er een nieuw gesloten centrum wordt gebouwd speciaal voor gezinnen met kinderen. Het humanisme van de progressieve cdH reikt nog maar eens niet verder dan de verpakking: of hoe wat speelgoed, bedjes van aangepaste grootte met zachtere kussentjes en de vervanging van tralies en prikkeldraad door onbreekbaar glas moeten volstaan om te verhullen dat het hier om een kindergevangenis gaat.

Oh ja, en als de christen-democraten uiteindelijk toch met de blauwen in zee zouden gaan, dan komt er – eindelijk, lang verwacht, en er moe voor gestreden – een regularisatie. Zelfs de objectiefste criteria waarrond zoveel te doen was in het ‘middenveld’ komen er: wie een werkgever vindt en zich flexibel inschakelt in deze overproduktiemaatschappij, komt in aanmerking voor papieren. Meer nog, onder aanstichting van de blauwe wederhelft van het ter ziele gegane paars, zullen werkgevers, eindelijk, na meer dan 30 jaar migratiestop, ook weer op jacht mogen gaan in het buitenland, op zoek naar nieuwe schatten voor hun arbeidsmarkt. Hiermee voltrekt zich een scenario dat al eerder op de pagina’s van De Nar (anarchistische krant) werden bevroed. De huidige maatschappij wiens toekomstvisioen zich beperkt tot meer, harder en langer werken, heeft meer arbeiders nodig en dus mag deze droom geen grens in de weg gelegd worden. Als men ze hier niet vindt, dan zal men er elders zoeken. Wie de gekte van deze rat race aan zich voorbij wil laten gaan, ja zelfs er tegen opkomt, wordt gedumpt in instellingen te lande of gewoonweg de grens over. En dit scenario is geschreven los van de kleur van welke coalitie ook, die ons binnenkort weer zal dicteren.

Het punt dat ik op dit moment persoonlijk wil maken is dat het persbericht in de openingspost van deze draad zelf eufemistisch is in haar omschrijving van de deportatiekampen. Zullen we samen afspreken om er niet meer aan mee te doen en voortaan een kat een kat te noemen ? Geen praatjes meer over ‘gesloten asielcentra’ en zo meer, maar gewoon over ‘deportatiekampen’, want dat is uiteindelijk wat de bedoeling ervan is. Of ‘kindergevangenissen’ zou in deze ook wel van toepassing kunnen zijn. Het komt er gewoon op aan dat we de dingen moeten leren benoemen zoals ze zijn, en niet zoals de op onderdrukking en controle gerichte neoliberale overheid ze voorstellen laat in de reguliere pers, want dan kunnen we deze ‘armoedevakbond’ beter vergeten en gewoon netjes De Morgen of Het Laatste Nieuws gaan lezen, net als alle andere in slaap gesuste burgermensen die niet meer begrijpen dat ze hier een vuist tegen moeten maken als ze niet willen dat de menselijke waardigheid nog verder verkocht en afgebroken wordt door onze liberale overheersers. De mensen zijn zodanig geïndoctrineerd door het alles overheersende veiligheidsdiscours (dat zowel door links als door rechts gevoerd worden om toch maar op de stroom van verrechtsing te kunnen blijven meedrijven) dat ze niet meer kritisch zijn en dat ze straks nog denken dat het opsluiten van kinderen in gevangenissen en het opsluiten van mensen in concentratiekampen en deportatiecentra een noodzaak is om hun eigen ‘veiligheid’ te garanderen. In dat geval leef ik liever in een onveilige wereld.

Ons inziens is het dus belangrijk om de strijd van de mensen zonder papieren - vooral en in het bijzonder daar waar zij eisen stellen rond collectieve regularisatie - te blijven ondersteunen met alle machte en middelen die wij hiervoor kunnen inzetten, naar ieders vermogen.
Vandaar dat de bezetters van het pand op de Koningsstraat 91 in Brussel op onze solidariteit en steun moeten kunnen rekenen in momenten dat zij het moeilijk zullen krijgen. Maar voor wat ons betreft geldt dat niet alleen voor de mensen zonder papieren, maar voor alle armen en uitgebuiten in strijd met het systeem.

Caithlyn

Bron: http://groups.msn.com/armoedevakbond/zonderpapieren.msnw?action=get_mess...

Ik vind het dus spijtig.
s'Morgens moet er een speciale lijnbus komen hier.
Al die schoolkinderen benemen de plaats van "gewone"mensen.
Gescheiden en proper.
Geen gekwetter rond mijne ochtendlijke humeurig kop.
Ik vind verder ook dat die Belgen wat minder kinderen moeten maken.
Heb ik tenminste plaats op de bus.
En bejaardenbussen.
Kom serieus blijven.
Sloop alle deportatiekampen.
Alle mensen dezelfde kansen,hier en en in de rest van de wereld.
2015 de tijd loopt.
De tien eisen.
Onderwijs voor alle kinderen.
In vrijheid of opgesloten?

Leo

Niemand kan ontkennen dat gesloten centra geen verblijfplaatsen zijn waar kinderen lang moeten verblijven.
Maar blijft de vraag: wat doe je met illegalen die meerdere bevelen om het grondgebied te verlaten naast zich blijven neerleggen en vrijwillige terugkeer (ondersteund door reïntegratieprogramma's) blijven weigeren?

Ja,de tijd loopt maar niet voor Verhofstadt,Degucht,Dewael en andere zogenaamde democraten.Als het van hen afhangt zal er tegen 2015 nog niets veranderd zijn aan de scheve tafel van de inkomensongelijkheid.De druk zal van ons moeten komen.