Excuses aan Aboriginals historische stap
Excuses aan Aboriginals historische stap
SaraHelena14 februari 2008 – 12:05
Kevin Rudd, de sociaaldemocratische premier van Australië, heeft de Aboriginals zijn excuses aangeboden voor het 'grote verdriet, leed en verlies' dat hen is aangedaan door de opeenvolgende regeringen. Hiermee wil hij de moeizame band met de Aboriginals verbeteren.

(foto: NRC Handelsblad)
Sorry
De verontschuldiging is gericht aan de duizenden Aboriginals die als kind werden gescheiden van hun familie als deel van een overheidsbeleid dat er van uitging dat de Aboriginalgemeenschap geen toekomst had. 'Voor de pijn, het leed en de krenking van de Gestolen Generatie, hun nakomelingen en de families zeggen wij sorry'. Waarnemers zien de verontschuldiging als een historische stap.
Symbolische stap
Het Australische parlement zette dinsdag (12 februari) al een eerste symbolische stap tot toenadering door Aboriginals van de Ngunnawal-stam uit de nodigen voor zijn eerste zitting en die te laten inluiden met een traditionele welkomstceremonie met zang en dans. De Ngunnawal-stam zijn immers de oorspronkelijke bezitters van het land waarop de Australische hoofdstad is gebouwd.
De Aborignals riepen de geesten van hun voorouders op de nieuwe parlementsleden welkom te heten in hun vergaderzaal in Canberra. “Laat dit een belangrijk onderdeel van onze viering van de Australische democratie worden”, zei de Australische premier.
450.000 zielen
De Aboriginals leefden duizenden jaren als jagers-verzamelaars in Australië voordat de kolonisten in de achttiende eeuw arriveerden. Op korte tijd raakten zij bijna al hun land kwijt aan de kolonisten, zonder dat daar een vergoeding tegenover stond. Vandaag bestaat de Aboriginalgemeenschap nog maar uit 450.000 zielen, op een bevolkingsaantal 21 miljoen.
Geen schadevergoeding
De verontschuldiging was een eerste stap. Maar heel wat Aboriginals hadden gehoopt op een schadevergoeding. Maar daar kan volgens Rudd geen sprake van zijn. Hij wil de Aboriginals hun leven verbeteren door een gericht beleid: de kloof van zeventien jaar in levensverwachting van Aboriginals en de rest van de Australische bevolking moet binnen een generatie worden gedicht, de kindersterfte onder de Aboriginals moet binnen tien jaar worden gehalveerd en de kloof in scholingsgraad tussen de twee bevolkingsgroepen moet eveneens binnen 10 jaar worden gehalveerd.
Kleine stap is begin
“Met deze kleine stap is er een begin gemaakt voor het rechtzetten van fouten uit het verleden. Het is een belangrijke symbolische stap”, aldus Rudd.
Nieuwslijnmeer

- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
Stolen Generation: de kinderen van van de Belgische kolonialen
Jacqueline Goegebeur, 27/02/2008 – 00:26
Gedurende de gehele kolonisatieperiode van Belgische-Kongo, Ruanda en Burundi, werden de kinderen van de Europese vaders en Afrikaanse moeders systematisch in pensionaten ondergebracht.
In het beginne dacht men dat mulatten, net zoals muilezels, onvruchtbaar zouden zijn, en op die manier zou het probleem worden opgelost.
Later werden ze uit hun gezinnen geplukt. Interculturele sex, stel je voor, en dit in een koloniaal context!
In 1959 werden, in functie van een mogelijke dekolonisatie, deze kinderen via allerlei organisaties, systematisch overgebracht naar België en geplaatst in pleeggezinnen en pensionaten. Misschien was dit goed, maar soms was dit het begin van veel ellende voor deze kinderen. De moeders dachten dat hun kinderen in België zouden studeren, de kinderen werd verteld dat de moeders hen hadden verlaten.
Deze bastaards, mulatten, metissen, mixed-race kinderen met koloniale vaders, over hen werd gezwegen, meer nog deze mensen hebben geleerd te zwijgen over zichzelf.
Nu straks 50 jaar verder willen enkelen onder hen zich inschrijven in de Belgische, Vlaamse, Waalse geschiedenis. Ze willen hun verhalen vertellen en misschien lukt het hen.
Hopelijk wordt dit door U opgevolgd.