Diederik De Mezel27 mei 2006 – 00:31

Deze morgen opgestaan met de regen maar in Antwerpen scheen toch wel wat zon want er kwamen op 26 maart 2006 mensen in deze stad van verschillende herkomst op straat met een duidelijk signaal dat het eindelijk moet gedaan zijn met het racisme. Luna Drowart, Songül Koç, Oulemata Niangadou en Mohamed Bouazza werden herdacht in deze stille mars en dat opzet slaagde. Opmerkelijk waren ook de aanwezigheid van de metalen vlinders als nieuw Vlaams symbool tegen zinloos geweld, de vlinder, symbool van de onsterfelijkheid en voor de kortstondigheid van het leven.

Vanaf de Brouwersvliet langs de kaaien tot aan het justitiepaleis op de Bolivarplaats leidde een team van 450 gedreven vrijwilligers de mars in goede banen men onder andere Mohamed Chakkar (voorzitter van de Federatie van Marokkaanse verenigingen), Youssef Souissi (voorzitter van Voem-vzw) en Omar Ba (Afrikaans platform) als drijvende krachten.Vele namen waren aanwezig om hun steun te betuigen aan de familieleden. Patrick Janssens (SP.A), Leona Detiège (SP.A), Bob Cools (SP.A), Vlaams minister van Gelijke Kansen Kathleen Van Brempt (SP.A) Minister van Integratie Marino Keulen (VLD) Ramsey Nasr (Vroeger Stadsdichter Antwerpen), Josef De Witte (directeur van het Centrum voor Gelijkheid van kansen) Xavier Verboven (algemeen secretaris ABVV)

In de toespraak van de moeder van Mohamed Bouazza ging de aandacht vooral naar het Vlaams Belang en Filip De Winter die niet gespaard werd en een volle lading kreeg dat het eindelijk gedaan moet zijn met haat te zaaien en bleef aanhalen dat het Vlaams Belang aan de oorzaak ligt van de dramatische gebeurtenissen.

De Broer van Mohamed vertelde tussen de tranen door hoe hij zijn broer moest gaan identificeren: “Dat was mijn broer niet meer, ik spreek uit mijn hart en heb veel pijn”. Dankte iedereen voor de steun en de opkomst en vroeg om zijn broer niet te vergeten.

Een aangrijpend mooi gedicht werd door het nichtje van Oulemata voorgelezen hoe de nacht over Antwerpen is gevallen en er is geen kleine maan meer om licht te geven. Jullie zijn welkom in Afrika waarom zijn wij niet welkom in Vlaanderen en Antwerpen. Als boodschap naar Filip De Winter voegde zij er aan toe “ik ben hier geboren, ik ben Belg, zwart en blijf hier”

De families hebben verdriet en pijn en vragen om rustig in een park te kunnen zitten de metro kunnen nemen zonder in problemen te geraken. Men kan onze huidskleur niet veranderen maar het hart kan veranderen. Wat gevraagd wordt is niet onbereikbaar waren de woorden van de neef van Songül.

Met de woorden “The sky is crying, de hemel is aan het wenen om de domheid van de mens”. Sprak de vader van Joe van Holsbeeck de mensen toe. “Onzekerheid leidt naar racisme, de politiek moet dringend een oplossing vinden en de kleine misdaders straffen. De politie moet zo vlug de daders vinden van de moord op Mohamed zoals ze die van mijn zoon hebben gevonden.” 

Georges Kamanayo (Voorzitter organisatiecomité) herhaalde de woorden van de VN-raporteur op een conferentie. “De moorden zijn niet zo maar uit de lucht gevallen, in Europa is een klimaat waarin racistische daden bevorderd worden met de verwijzing naar de verdenkingmaking van de Noord-Afrikaanse gemeenschap na de moord op Joe van Holsbeeck. Wellicht werd de dader van de moord in Antwerpen door dit politiek klimaat gedreven door een wapen te kopen en de straat op te gaan en te moorden. Hij voegde er nog aan toe dat dit niet meer mag gebeuren, zoniet zal ons land in een isolement geraken en door de rest van de wereld met de vinger worden gewezen. De strijd wordt in ieder geval verder gezet. Er wordt een benefiet georganiseerd als verdere strijd tegen het racisme. 

Juist voor de toespraken was er toch wel wat een grimmige toestand tussen de ordediensten en de pers. Enkele mensen van de pers geraakten bijna slaags met de ordediensten die vroegen wat ruimte te geven aan de families.
De stille mars werd afgesloten met een lied gezongen door de kinderen van de Musica (een impulscentrum voor muziek) die elk jaar zingen rond verdraagzaamheid, vrede en solidariteit.