Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Gaza is niet alles

Gaza is niet alles

Van uit alle hoeken wordt er gemeld dat Gaza in Palestina de ergste humanitaire crisis doormaakt sinds de bezetting in 1967. Electriciteit- en watervoorzieningen beginnen stilaan een rariteit te worden. Frigo’s zijn leeg omdat er voor zowat 80 procent van de mensen geen werk is. De bevolking is er volledig aangewezen op hulptoevoer. Wanneer ziekte hen treft, worden ze aan hun lot overgelaten omdat ziekenhuizen er zo goed als gesloten zijn. Bij dit alles zijn de mensen stilaan moegestreden. “Welkom in de grootste gevangenis ter wereld”, zo lachen Palestijnen vandaag hun miserie weg.

Moslimorganisaties over heel de wereld reppen zich om massaal actie te voeren. Op zich een nobele daad. Maar ze vergeten wel iets: Gaza is niet alles.

Laat mij toe een vergelijking te maken. Toen ik in 2005 naar Niger trok, had ik het gevoel dat ik op het juiste moment kwam. Het land maakte immers een hongersnood door en daardoor zou ik met eigen ogen kunnen zien hoe verhongerde kinderen in ziekenhuizen liggen te sterven omdat alle hulp te laat komt. En toch, eens ter plaatse, niets van dit alles. Wat er eigenlijk gaande was, drong slechts gaandeweg tot mij door in de achttien maanden die ik in Afrika doorbracht. Niger kent jaar in jaar uit zwarte miserie, maar je hoort de mensen er niet klagen. De voedselvoorraden strekken drie tot vijf maanden en de rest van de tijd moeten mensen letterlijk de bladeren van de bomen eten tot wanneer ook die zijn uitgedroogd. Negen maanden lang valt er in dit uitgestrekte woestijnland geen druppel water. Hoe het is te leven zonder drinkbaar water, zonder elektriciteit, zonder werk, zonder geld (50 Euro per jaar), zonder gezondheidszorg? Wel, dit IS niet leefbaar. Maar, zoals ik al zei: je hoort er de mensen niet klagen.

Waarom komen in onze rijke landen rampen in het Zuiden alleen maar in beeld als ze op hun hoogtepunt lijken te zijn gekomen? Het is mij een raadsel. Om terug te komen op Gaza. Vandaag is 80 procent van de bevolking werkloos en de wereld lijkt wakker geschud. Maar waarom niet in 2006, toen 63 procent van de bevolking zonder werk zat en koelkasten misschien nog net niet leeg waren? En nog iets: laten we toch ook hopen dat de toestand in Gaza niet de nieuwe islamitische Klaagmuur wordt, want volgens mij zijn er op heel wat plaatsen in de wereld redenen om klaagmuren op te trekken. Of laten we eerder alle klaagmuren afschaffen. Persoonlijk ben ik helemaal voorstander van een jubelmuur, maar dan wel op voorwaarde dat we er met z’n allen in slagen onze eurostukken die wij op overschot hebben gelijk te verdelen over ALLE hulpbehoevende mensen, waar ook ter wereld. Ik schrijf het op, als een dogma en zo mag het ook klinken.

Thierry Limpens www.thabor.org

Thierry

Gepost door Thierry
23.03.2008

Tags