Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

'A Working Mom' wint Dirk Vandersypen Award voor beste documentaire

'A Working Mom' wint Dirk Vandersypen Award voor beste documentaire

Jaarlijks wordt de Dirk Vandersypen Award toegekend aan de beste documentairefilm over Latijns Amerika. Dit jaar ging de prijs naar A Working Mom, een aangrijpende prent over een Boliviaanse vrouw die na vijftien jaar werken in Israël terugkeert naar het land van haar kinderen die ze sindsdien nooit meer heeft terug gezien.



Limor Pinhasov en Yaron Kaftori, de Israëlische filmmakers van A Working Mom, kenden de Boliviaanse Marisa Villozial al jaren: “Ze werkte als poetsvrouw in de cinema van het distributiehuis waar ik werkte. Ik heb nog een appartement voor haar gezocht in Tel Aviv en ik heb haar geholpen met verhuizen. Ook nadat ik het bedrijf verliet om mijn eigen productiehuis op te richten, zagen we elkaar nog regelmatig,” zegt Yaron Kaftori die voor de uitreiking van de Dirk Vandersypen Award in Gent was. “Ik wist dat ze van Bolivië was en dat ze daar kinderen had, maar na al die jaren maakte ze deel uit van de cinema waar ze dag in dag uit werkte. Toen ze op een dag zei dat ze terug naar Bolivië zou gaan kon ik het niet geloven. Ik dacht meteen, dat is een goed verhaal. We hadden slechts één maand de tijd om voorbereidingen te treffen en de financiering rond te krijgen. Dat is heel weinig voor zo een grote productie.”


Vijftien jaar daarvoor had Marisa Villozial haar ouders en haar piepjonge kinderen achtergelaten om in Israël te werken als gastarbeider. Ze had nooit gedacht dat het zo lang zou duren voor ze terug voet op Boliviaanse bodem zou zetten. “We hoopten dat het een optimistisch verhaal zou worden,” zegt Yaron Kaftori. “Een hereniging van een moeder met haar kinderen. Dat moet fantastisch zijn. Maar in de realiteit draaide het anders uit.”


Zowel voor Marisa als voor haar kinderen en haar ouders loopt de hereniging uit op een teleurstelling. De camera registreert het allemaal. De vervreemding, de spanningen en het verdriet. En hoewel Limor Pinhasov en Yaron Kaftori alles respectvol in beeld brengen, wil je er als kijker wel eens uitstappen om de familie alleen te laten.


Uiteindelijk komt Marisa tot de pijnlijke vaststelling dat ze destijds beter niet was weg gegaan. In het leven is een moeder hebben belangrijker dan geld, besluit ze. En ze vraagt zich luidop af of ze niet beter terug naar Israël gaat.


“A Working Mom is een universeel verhaal van armoede in een geglobaliseerde wereld,” zegt Anna Van der Wee, de juryvoorzitter bij de uitreiking van de Vandersypen Award 2008. “Het hartverscheurend verhaal van een moeder die dag en nacht werkt om geld op te sturen in de hoop haar kinderen een beter leven te kunnen bieden. Uiteindelijk ondervindt ze dat ze haar kinderen in die periode misschien verloren heeft.”


De prijs is genoemd naar Dirk Vandersypen, de Latijns Amerika journalist en filmmaker die veel te vroeg overleed aan de gevolgen van kanker. Wie was Dirk Vandersypen?
Anna Van der Wee: “Hij was een fantastische man met veel humor die van het leven hield.”


Wat voor een filmmaker was hij?
Anna Van der Wee: “Hij had een goed oog voor wat de mens op straat dacht en voelde. Hij liet de mensen in hun waardigheid en filmde altijd met veel respect. Hij had een groot hart voor de kleine man.”


Hoe was hij als journalist?
Anna Van der Wee: “Hij schreef een boek, Mañana waarin hij terugblikt op zijn vijfentwintig jaar verslaggeving in Latijns Amerika. Zijn politieke analyses waren zeer scherp. In die periode was Latijns Amerika een kruitvat. Hij was altijd in de frontlinie, samen met zijn compañero filmmaker Jan Van Bilsen. Zij kwamen waar andere journalisten niet durfden gaan. De twee waren hechte vrienden.”


Waarom besloten jullie kort na zijn dood de Dirk Vandersypen Award in het leven te roepen?
Anna Van der Wee: “Omdat hij zo een uitzonderlijke man was. De laatste keer dat ik hem zag, kon hij amper lopen, maar hij stak zijn duim op en zei: ‘Zeg Anna, het leven is zó goed!’ Zijn begrafenis was een ongelooflijke bijeenkomst. Jan Van Bilsen vertelde een heleboel verhalen, er werd muziek gespeeld en we vonden dat we dat in leven moesten houden. Met de Award willen we hem eren.”


Wat betekent het voor u om de Dirk Vandersypen Award te winnen?
Yaron Kaftori: “We zijn trots op elke prijs die we in de wacht slepen. Van Dirk Vandersypen had ik nog nooit gehoord, maar hoe meer ik over hem te weten kom, hoe meer ik mij identificeer met zijn manier van films maken en hoe meer ik hem bewonder.”


Werd het een moeilijke keuze voor de jury?
Anna Van der Wee: “Het is de eerste keer in zeven jaar dat de beslissing van de jury unaniem was, want de film is zeer sterk en zó mooi. Hij is met respect gemaakt, en de mensen worden in hun waardigheid gelaten. De film hoeft eigenlijk weinig commentaar.”

Ikzelf heb Dirk leren kennen

Ikzelf heb Dirk leren kennen in El Salvador ( 1991) samen met zijn camera vriend Jan v.Bilzen in Morazan. Zelf werkte ik daar als fotograaf. Deze fijne mensen logeerden bij ons als ze toevallig in San Salvador waren. Ik heb alleen leuke en interessante herinneringen aan deze mensen.