Omdat de sociale verkiezingen niet meer veraf zijn, had het ACW Verbond Leuven haar leden en de ACV-militanten uitgenodigd in een verlaten fabriekshal in Diest. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck gaf er zijn traditionele toespraak aan de vooravond van Rerum Novarum, het feest van de christelijke arbeidersbeweging. Hij kon moeilijk voorbijgaan aan de politieke actualiteit met de nieuwe communautaire opstoot rond B-H-V. “Het nieuwe politieke opbod in voorbereiding van het tweede pakket staatshervorming voorspelt niet veel goeds”, meent Cortebeeck. De ACV-voorzitter herhaalde zijn pleidooi voor een zindelijk debat. “Maar dan moeten politici zowel van noord en zuid wel uitgaan van de reële problemen en niet vanuit de slogans waarmee zij hun kiespubliek hebben opgejaagd.”

In zo'n zindelijk debat is volgens Cortebeeck geen plaats voor een opbod van eisen. “Laten we ons niet opjagen door hen die menen dat je alleen maar een goede Vlaming bent als je zoveel mogelijk vette vis in de pan wil. Of dat je alleen maar een goede Waal bent als je meer middelen eist. Het gaat in de politieke debatten zelfs niet meer over de aard van de vis. Alleen nog over de kilo’s vis voor de ene en voor de andere. Tot de federale zee vanuit Noord en Zuid volledig is leeggevist. En er geen vissen meer overblijven voor de ouderen onder ons.”

Luc Cortebeeck keek ook vooruit naar drie afspraken in het najaar. Tegen half september moeten de sociale partners hun tweejaarlijkse advies geven over de besteding van de middelen voor de welvaartsaanpassing van de vervangingsinkomens. Cortebeeck hoopt dat er niet alleen iets gedaan wordt voor de minimumuitkeringen. “Er is niets schadelijker voor de sociale zekerheid, dan de aftakeling tot een bijstandsstelsel, waaraan de werknemers met een behoorlijk inkomen niets meer hebben.”

Sociale agenda in begroting
Tweede afspraak wordt de begroting van 2009. Cortebeeck wil een gezonde begroting. Dat betekent dat er keuzes zullen moeten gemaakt worden. “En dat wil nu zeggen dat de sociale agenda voorgaat op de economische agenda. De bedrijven zijn al langs de kassa gepasseerd onder meer voor de notionele intrestaftrek. Nu is dé prioriteit de sociale bescherming, een verhoging van de koopkracht van de niet-actieven en de hardwerkende gewone werknemers en een versterking in plaats van aftakeling van de collectieve voorzieningen.”

De laatste afspraak wordt misschien wel de moeilijkste. In het najaar beginnen de onderhandelingen voor een nieuw loonakkoord. “De bedrijven hebben vijf schitterende jaren achter de rug, met een sterke stijging van de winsten en alsmaar minder belasting op die winst. Die winsten zijn door de werknemers gemaakt, ten koste van heel wat herstructureringen, een stijgende werkdruk en een doorgeschoten flexibiliteit. Dan is het toch normaal dat loontje om zijn boontje komt. Wie dat niet beseft mag zich aan een warme winter verwachten.”

Onbeheerste globalisering
Cortebeeck keek ook even over de grenzen. “Het is ergerlijk hoe weinig politici vandaag begaan zijn met het Europese en internationale gebeuren. Terwijl zoveel problemen voortvloeien uit de nefaste gevolgen van een onbeheerste globalisering, uit het onevenwicht ook tussen economische deregulering en sociale regulering.” Een van die gevolgen is de stijging van de prijzen. Die zijn volgens Cortebeeck geen noodlottigheid. “Intussen wordt ook duidelijk dat die prijzencrisis voor een deel ook werd veroorzaakt door de crisis op de financiële markten, die voortvloeide uit het inploffen van de Amerikaanse woningmarkt. De speculanten zijn andere oorden gaan opzoeken. Zijn het casino gaan openen op de grondstofmarkten, voor voeding en voor energie. Met alle nefaste gevolgen van dien. Vandaag wordt erkend dat de toezichtsmechanismen op de financiële markten niet afdoende hebben gewerkt. Maar men blijft dralen om tot een sterkere regulering te komen van die markten. De globalisering wordt vandaag beheerst door internationaal opererende speculanten, die hun eigen vermogen gigantisch opblazen met geleend vermogen. Waarmee ze markt na markt verzieken en ontwrichten. De bedrijvenmarkt. De woningmarkt. De financiële markt. De grondstofmarkt. De valutamarkt ook. Dit is wat wereldwijd gaande is. En wat men maar laat betijen.” Volgens Cortebeeck moeten politici en sociale partners daarmee begaan zijn.