Jos Geudens09 juli 2008 – 21:54

Amos Kimunya, Minister van financiën van Kenia en pion van Kibaki, zet stap opzij….

Nadat hij een paar dagen daarvoor nog gezegd had “liever zelfmoord te plegen dan ontslag te nemen “nam de redelijk jonge en alom geroemde minister van Financiën van Kenia, dinsdag 8 juli ontslag na overleg met de president. Dit om een onderzoek naar eventuele corruptie mogelijk te maken.

“Een stapje opzij zetten door politici na aantijgingen van corruptie is niet zo vanzelfsprekend in Kenia. Heel wat vorige ministers, die betrokken waren bij duistere zaakjes weigerden en moesten worden ontslagen door de president. Er is hier dus een (gelukkig) precedent geschapen.

De druk was weliswaar erg groot. In het parlement werd een motie van wantrouwen gestemd en de parlementairen weigerden nog te debatteren over financiële zaken die rechtsreeks betrekking hadden op zijn kabinet. Er waren kleine betogingen van de civiele maatschappij maar ook van parlementariërs van de “oppositie”. Het was echter de “beperkte steun” van Kimunya’s vrienden van de PNU (Kibaki’s partij) voor de minister van Financiën dat de doorslag gaf.

Het was duidelijk dat Kibaki het bestaan van zijn coalitie-regering niet op het spel wou zetten voor “fouten” van zijn minister.

Maar er is meer te zeggen dan het oplappen van een fout van één van de ministers. Kimunya is “de koning van de privatisering” in Kenia. De verkoop van het Grand Regency-hotel in Nairobi voor een slordige 2,8 miljard shilling (28 miljoen euro) aan de Libische regering bleek zijn doodsteek te zijn.

Alhoewel er (nog) niet bewezen is dat er sprake is van corruptie, heeft hij het zacht gezegd “onhandig “ aangepakt. Ten eerste heeft hij diverse malen ontkent dat het hotel reeds verkocht was aan de Libiërs, zoals de geruchten gingen, terwijl er later bewijzen openbaar werden gemaakt dat sinds eind april het hotel was toegewezen, zonder openbaar bod, aan de Libiërs.
Ten tweede is het hotel een inbeslagname na een ander groot corruptieschandaal van de jaren negentig: het Anglo-Leasing schandaal.
De toen veroordeelde “bussinessman Pattini” kocht met de aan de staat ontfutselde miljarden het Grand Regency-hotel. Dit heeft hij nu, na gerechtelijke vervolging, moeten terug bezorgen aan de Centrale Bank.

Het is zo dat de Keniaanse staat het hotel in handen kreeg. De vraag kan gesteld worden of Pattini hiermee zijn amnestie heeft afgekocht.
Ten derde heeft Kimunya alles op een diefje aangepakt. De oprichting van een commissie die de privatiseringen van staatsondernemingen controleert werd door Kimunya op de lange baan geschoven. Hierdoor kon alles vlug vlug gebeuren. Er werd blijkbaar verzaakt om de eerste minister Odinga, de gouverneur van de Centrale bank en de anticorruptiecommissie op de hoogte te brengen van de verkoop.

De vraag blijft: Indien het een legitieme verkoop is waarom die geheimhouding? Heeft Kimunya zijn kracht overschat en hoopte hij hetzelfde te kunnen doen met het hotel als met de verkoop van de aandelen van Safaricom nl; privatiseren ondanks het verzet van ODM. Dit is wat een speciale commissie gaat onderzoeken. Nu zijn “privatiseringen” een kolfje naar de hand van corrupte leiders die “wel wat bij willen verdienen “.

Privatisering” is sinds de jaren 80 het modewoord van IMF en Wereldbank. Dus je wordt alleszins door de internationale instanties niet scheef bekeken als je eraan begint. In die zin waren de Keniaanse regeringen “modelregeringen” voor IMF en Wereldbank: Kenyan Airways, de telefoonmaatschappij Telkom, de electriciteitsmaatschappij Kenyan Power and Lighting, Safaricom, Kenyan railways,… werden geheel of gedeeltelijk geprivatiseerd.
Niemand twijfelt eraan dat de “goesting” om te privatiseren niet alleen ideologisch bepaald is, maar voor sommige politici aantrekkelijk is omdat het corruptie in de hand werkt. Zeker wanneer er multinationals bij betrokken zijn die niet vies zijn om smeergeld te betalen om “ het contract” in handen te krijgen krijg je een monsterverbond (?) tussen corrupte leiders en multinationals, die gemakkelijke winst zoeken..
De verkoop van Telkom aan Vodafone en het duistere aandeel van Mobilitea is daar een voorbeeld van (zie http://www.groetenuitmombasa.be)

Alhoewel de privatiseringen op zich niet in vraag worden gesteld door de meeste Keniaanse politici, is het “ontslag” van Kimunya toch een keerpunt in de aanpak van privatiseringen en verkoop van staatseigendom in Kenia. Nu nog een discussie over het zgn. voordeel van privatiseringen en de gevolgen voor de gewone Afrikaan.

9.07.2008
Jos Geudens
Josgeudens@yahoo.com