reinout16 juli 2008 – 17:34

De essentie van heel deze problematiek is eigenlijk heel snel terug te vinden. Het is gewoon een beloop dat 170 jaar bezig is dat en nu zijn limieten bereikt heeft. Als je in de natuur iets eigenhandig veranderd, je bouwt bijvoorbeeld een huis en dat huis komt leeg te staan en wordt niet meer onderhouden, zal het overwoekeren en uiteen vallen. Een natuurlijk fenomeen. Iets dat niet in het lichaam past wordt uitgescheiden!

Je kan je dus de vraag stellen waarom men in 1830/31 is overgegaan tot secessie. Want toen behoorden we tot de Nederlanden.
Had het een sociale meerwaarde? Zo ja wat is er dan van die meerwaarde geworden in de volgende jaren en eeuwen nadien?

Het ontstaan van Belgie en zijn sociale meerwaarde?

Een Franstalig onderwijs, secundair en universitair? Sociale meerwaarde?
Openbare instellingen (gemeentelijke diensten, parlementen, bibliotheken,...) in het Frans...sociale meerwaarde?
Een koning uit een derde land, die niets van de taal kende van een groot deel van de bevolking...sociale meerwaarde?
Een koning die een Afrikaans privebezit had, namelijk Congo...waar slaven de handen werden afgehakt als ze niet werkte...sociale meerwaarde?

Dit zijn maar enkele vragen die me op dit ogenblik te binnen schieten.
Maar van vreemde bezetters hebben we hier in de Zuidelijke Nederlanden, in Vlaanderen ervaring te over. Men kan dus bezwaarlijk van een intolerant Vlaanderen spreken denk ik! o.m. Oosternrijkers, Pruisen, Spanjaarden, Fransen en Duitsers kwamen hier de plak zwaaien. De Vlaamse en de Waalse bevolking onderging. Toch is men nooit echt zwaar er tegen in verzet gegaan. Men had er ook niet de middelen toe.

Dan kwamen de twee wereldoorlogen, daarvoor ontstond al een cultuurflamingantisme en daensisme dat streefde naar ontvoogding van de arbeiders en het recht op het spreken van de eigen taal, onderwijs in eigen taal en rechtvaardige werkomstandigheden. Dat alles werd pas in stapjes bereikt en nooit nam men hier de wapens ter hand om dat te bereiken. Wie dus nu van 'extremisme' spreekt bij de Vlamingen is ofwel niet goed geïnformeerd of wel ter kwader trouw. Met extremisme wordt de Vlaamse ontvoogdingsstrijd op één hoop gegooid met terroristische groepen, die evenzeer van 'extremisme' worden beticht.Terwijl Vlamingen nooit één bom gelegd hebben. Integendeel men heeft bommen tegen hen gebruikt (de dynamitering van de eerste Ijzertoren).

In de jaren dertig is er dan een eerste taalwet gekomen die erkende dat er meerdere talen naast het Frans bestonden in Belgie. Daarin werd het Nederlandstalig gebied (Vlaanderen) tweetalig en het Franstalig deel bleef Franstalig. Dus Frans overal, Nederlands tweederangs. Om aan een evenwaardige oplossing te werken werd dan via een wetsvoorstel een algehele tweetaligheid gevraagd (door een socialist) maar dit voorstel haalde bakzeil bij de Franstalige bourgois. dat je overal Frans kon spreken was een evidentie, maar dat er Nederlands gesproken zou worden in Wallonië was onbespreekbaar, terwijl er gemeenten waren waar Nederlands de voertaal was door de vele Vlamingen aldaar die in de mijnen werkten.
Als antwoord op die vraag kregen de Vlamingen en Walen in de jaren zestig eigen culturele autonomie en werd ons land ingedeeld in Vlaanderen, dat eentalig Nederlands werd, Wallonie dat eentalig Frans werd en een tweetalig Brussel. Maar dan was er nog een probleem met de Franstalige elite in de rand rond Brussel. Die werden gescheiden van hun taalverwanten in Brussel, hiervoor vond men dan (in ruil voor die culturele autonomie) een spitsvondigheid van taalfaciliteiten uit. Zodat de (rijkere) Franstaligen toch nog in hun eigen taal bediend konden worden. Je hebt dan nog steeds, bij uitbreiding het kies - en gerechtelijk arrodissement Brussel - Halle - Vilvoorde, waarbinnen Franstaligen op Frans - Brusselse lijsten kunnen stemmen. Een discriminatie want Vlamingen kunnen dat niet in Wallonië, je kan er ook donder opzeggen dat men dat zou aanvaarden in Waals - Brabant. waar nochtans veel Vlamingen wonen! Denkt u dat men dat nu wel zou aanvaarden, maar indertijd een algehele tweetaligheid van belgie afschoten?! Maar Vlamingen passen zich aan, ik ken er zelf die 'in de Walen' wonen.

Verder zijn er nog opeenvolgende staatshervormingen geweest, waarbij Moeskroen en Komen als paspunt dienden en ook heel wat grendels en alarmbellen in de grondwet werden verankert. Om de minderheid te beschermen tegen de tiranie van de meerderheid! Net wat u zegt!
Tiranie van de meerderheid! Men mag mij eens vertellen, wanneer Vlaanderen in de loop der jaren een tiran is geweest tegenover Wallonië?
Tegenover de Fransen, Duitsers?...(bij uitbreiding).

Moeizaam zijn we tot een 'unitair federalisme' gekomen.

We spreken onze eigen taal, we hebben een eigen parlement en regering, we hebben eigen onderwijs (lager, secundair en hoger), eigen welzijnsdiensten, ivm werk kunnen we onze eigen werklozen aan een job helpen enzovoort. Prachtige vorderingen. Het geld komt echter van de federale overheid doch gespeisd vooral door de Vlaamse belastingsbetaler. Men kan dus niet de volle verantwoordelijkheid dragen voor het eigen gevoerde beleid. Men kan het nog afschuiven op dat federale niveau. Pas als men fiscaal autonoom zou zijn kan de volle verantwoordelijkheid op hun bevoegdheden rusten. Vlaanderen heeft een overschot, Wallonië en Brussel staan in het rood en de staatskas ook. Hoe rijm je dit met het feit dat het geld verdeeld wordt door de federale overheid? Vlaanderen kan een begroting in evenwicht opgeven en een overschot bekend maken. Vlaanderen moet dat overschot opzij houden om een federale begroting in evenwicht te houden? Waarmee de federale regering ...oorlog in Afghanistan kan gaan voeren! Maar ondertussen krijgt de welzijnssector in Vlaanderen niet voldoende geld. Jeugdcriminaliteit. Er wordt een jeugdgevangenis gebouwd in Everberg, federaal en dus tweetalig gecompartimenteerd. Het gebouw zit leeg, wordt nauwelijks gebruikt, ondertussen zitten er minderjarigen in gewone gevangenissen en zijn deze overvol? Franstalige jongeren wordt er nauwelijks geplaatst omwille van de afstand en de taal. Hypocriet beleid.

Essentie: democratisch deficit
Onze ondoorgrondelijke 'federale' structuur zorgt echter continu voor communautaire impasses. Bijvoorbeeld het aangehaalde voorbeeld van de jeugdinstelling in Everberg. Vlaanderen wil jeugdsanctierecht regionaliseren omdat men dan beter kan inspelen op de noden. Franstaligen zeggen 'neen'. De vraag is nochtans wat ze eraan verliezen? Men plaatst bijna alle Franstalige jeugddeliquenten in Wallonië. Het beleid schiet ook federaal terkort, omdat er veel minderjarigen in gewone 'volwassene' gevangenissen terecht komen of vrijgelaten worden, bij gebrek aan plaats. De instelling in Mol zit dan weer overvol. Het valt onder justitie grotendeels, justitie is een federale materie. Ondoordacht beleid.

Maar als zo'n eis op tafel komt op een onderhandelingstafel dan wil men er nauwelijks over spreken.
Hetzelfde met de gronwet (de belgische tot nader orde!). Het Grondwettelijk hof stelt een discriminatie vast van de Vlamingen omdat zij niet kunnen stemmen in Waals - Brabant en de franstaligen dat wel kunnen in delen van Vlaams - Brabant. Dit moet opgelost worden. Overal ten lande zijn de kieskringen gelijklopend met de provincies. Behalve in Vlaams - Brabant. Hoe rijm je dat? heeft dit te maken met intolerantie?
Het zou een logische stap zijn in het federale verhaal en Wallonië heeft er niets, maar dan ook niets, mee te verliezen. Enkel een kleine minderheid aan Franstaligen in de Vlaamse rand. Zouden er stemmen mee verliezen. Dit is puur vanuit democratisch oogpunt. Maar de eis die franstaligen daartegenover stellen (vooral mr en fdf) is hypocriet en niet in evenwicht met de Vlaamse eis. Waar het enerzijds gaat om het toepassen van de grondwet, gaat het anderzijds om het negeren van bestaande gemeenschappelijke gemaakte afspraken inzake de indeling van het land en om het scherp uitdrukken gaat het om een pure imperialistische annexatiedrang. De corridor bijvoorbeeld, puur vanwege geldredenen, dan hoeft men niet meer over Vlaanderen naar Brussel, zodat men geen belastingen in Vlaanderen hoeft te betalen.
Ook gaat men er grofweg vanuit dat het voldoende is een meerderheid te verwerven in taal en bestuur om zomaar aanspraak op andermans gebied te maken. De Vlamingen zouden het indertijd in de dorpen in de buurt van de mijnsites in Luik enzomeer moeten geprobeerd hebben. Tot nogmaals onze Vlaamse nederigheid aan.

Ik begrijp dus werkelijk niet de standpunten van sociale bewegingen als vakbonden en andersglobale en groene netwerken als het gaat om het streven naar meer autonomie van Vlaanderen. Er zijn punten van kritiek in Vlaanderen (ik ben de eerste op dat te bevestigen, kijk naar Doel,..).
Maar wanneer democratie gaten vertoont moet je die durven aanschouwen en er voor op komen.
Het zijn compleet tegengestelde beelden, Vlamingen eisen autonomie net als de Palestijnen dat doen, Basken dat doen, Catalen dat doen, Ieren dat gedaan hebben. Met Palestijnen stapt men bij elke grotere vredesmanifestatie samen in grote getalen op. Maar als er actie wordt gevoerd of in de politieke wereld geijverd wordt voor Vlaamse autonomie, nochtans is zelfbeschikking een volkerenrecht, is men er regelrecht tegen en gaat men net achter de motor van de antidemocratie staan. Zoals initiatieven als "red de solidariteit".

Men doet er alles aan om een meer Vlaams discours te vermijden, men probeert alle mensen die in die richting gaan te marginaliseren, de vernederen en verlaagt zich hiermee tot het niveau dat het belgisch systeem aanvoerde tegen het volk en men stapt ook mee in de manier van doen van sommige Franstalige partijen en media. Haatcampanges, mensen afschilderen als nazi's, negationisten, parlement bekladden, ...allemaal zeer democratisch.

Ook moet er in gans het verhaal een groot verschil gemaakt tussen enerzijds de "Walen" die historisch onderdeel waren van de Nederlanden of er toch banden mee had en tussen de franstalige en verfranste bourgoisie in Brussel en de rand. Deze zijn het die aanspraak maakt op gebied, Vlamingen hebben nooit gebied opgeëist, integendeel ze hebben afgegeven. Dan zijn wij natuurlijk de intoleranten (ik kan het maar niet genoeg herhalen).

Dat zulk een geschiedenis op de duur leidt tot een zeker hoogtepunt bij een bepaalde bevolkingsgroep hoeft dan ook niet te verbazen. Dan nog probeert men compromissen te zoeken , tot het uiterste te gaan, eisen af te zwakken, kansen geven. Maar steeds is het een 'njet', een 'non'.

Ik weet niet welk goedgelovig mens hier nog de zin heeft om samen te werken met mensen die je als 'autist' omschrijven (voor zowel een autist als de mens in kwestie een vernedering van formaat).

Maar dan worden die Vlamingen, natuurlijk, hoe kan het ook weer anders, door de franstalige pers en door een kleinere mindernheid in vlaanderen (de media) voorop door het slijkt gehaald. Men bakt er niks van, ze kunnen het niet,.....waar is de dankbaarheid dat we nota bene in de lagere school in eigen taal naar school kunnen...

Op deze manier kan het niet verder. Als respect ver te zoeken is, afspraken niet nageleeft of continu herroepen worden, is samenwerken onmogelijk en dan moet de ene partner die hiertoe wel bereid was maar zijn conclusies trekken en ik denk persoonlijk dat het hoogtijd is dat we naar andere formules moeten zoeken. Deze zijn karig:

- confederalisme
- Vlaamse onafhankelijkheid

Ik kies nog steeds voor 'confederalisme' omdat ik als Vlaming de Brusselse Vlamingen die daar een minderheid zijn niet wil loslaten en omdat Vlaanderen Brussel nodig heeft en het 'een poort op de wereld' is.