han16 november 2005 – 00:13

-- Jullie zijn gisteren naar de stations getrokken om er pamfletten uit te delen. Was dat een succes?

We zijn er in geslaagd om overal in Vlaanderen aan de stations te staan. Dat op wijst op een grote actiebereidheid bij onze eigen mensen. De pamfletten werden zeer goed onthaald. De mensen die de trein nemen zijn ook meestal mensen die werken. Ook de idee van de ontspannen loopbanen kon op heel wat bijval rekenen. De mensen konden ook intekenen en daar kregen we heel wat goede reacties op.
Ook onze leden bleken heel gemobiliseerd te zijn. Het gaat natuurlijk om één van onze kernpunten : “Er zijn grenzen aan wat de mensen kunnen verdragen”.

-- Ik zag op jullie website dat er al heel wat handtekeningen binnenliepen voor jullie oproep.

Ja, en ook vanuit vakbondskringen komen er reacties. Mil Kooyman (ABVV Scheldeland) en Marc Buyse (verbondssecretaris ACV Gent-Eeklo) bijvoorbeeld, dat zijn toch niet van de minste.
Onze kritiek op het generatiepact is niet nieuw, en dat is duidelijk ook door de mensen in vakbond opgemerkt. Iemand als Jef Sleeckx heeft zich spontaan aangemeld om te tekenen.

De discussie over tijdskrediet zal de komende dagen zeker een belangrijke discussie worden. Ik heb de indruk dat het nu gaat om een eerste stap. Men wil het gebruik van tijdskrediet in een loopbaan nu moeilijker maken. Iedereen voelt aan dat men die eigenlijk nog verder wil terugschroeven. Mensen denken aan hun toekomst en begrijpen dat dit nog maar een eerste stap is. Men is daar terecht om bekommerd.

-- Maar als ik jullie verhaal goed begrijp zeggen jullie eigenlijk ook dat er langer zal moeten gewerkt worden.

Neen. De essentie van het debat is niet de eindeloopbaan maar wel op welke manier mensen hun werk een plek kunnen geven in hun leven. Deze regering is al een jaar bezig met het activeringsdogma op te dringen aan “de mensen”. Waarschijnlijk zullen er wel een aantal mensen zijn die niet meer snakken naar een brugpensioen als ze een normale en ontspanen loopbaan achter de rug hebben, maar dat is secundair.

De eerste discussie moet nu zijn hoe mensen op een zinvolle en kwaliteitsvolle manier hun arbeid kunnen uitoefenen. Maar dat debat voert de regering niet integendeel, de inperking van het tijdskrediet in de actieve periode is een zeer zware ingreep.

-- Maar bij de mensen die aan de band werken, bij VOLVO bijvoorbeeld stelt het zich toch anders. De arbeiders werken er hard en ze willen vooral op tijd kunnen stoppen zodat ze niet moeten blijven werken tot ze erbij neervallen.

De discussie over een ontspanen loopbaan gaat over het feit dat mensen er eens kunnen uitstappen of over stappen naar een andere taak. Natuurlijk is de werkdruk enorm toegenomen, al die mensen staan onder een enorme stress. Er zou dus met de werkgevers dringend een debat gevoerd moeten worden over die werkdruk. Natuurlijk moeten die mensen ook perspectief hebben op een brugpensioen.

-- Een aantal opiniemakers stuurt er nu op aan dat de vakbonden veel water bij hun wijn zouden doen. Want als de regering valt komt er misschien een regering met de CD&V en dan zal het alleen nog slechter worden. Wat denk je daarvan?

De vakbonden moeten hun punt maken en duidelijk zeggen dat ze niet over punten en komma’s willen praten. Het generatiepact is een eerste stap. Eéns men in een bepaald erichting bezig is, weet je zo dat men een tweede stap gaat zetten.

De vakbonden moeten nu duidelijk maken dat er grenzen zijn waar men niet over kan gaan. Het accent van de discussie moet liggen op de kwaliteit van de arbeid en het probleem van de werkloosheid.

-- Jullie communiceren in de media via advertenties, de vakbonden deden dat ook al. Is dat niet een beetje vreemd?

Ik weet niet of dit nieuw is, hoor. Doordat we niet in het federaal parlement zitten komen we minder aan bod in de media. Gezien onze financiële toestand moeten we zeer selectief zijn om te adverteren. Maar we vonden het nu zo essentieel dat we besloten om daar echt inspanningen voor te doen. We willen in dit debat ook gehoord worden, en dus kozen we ervoor om te adverteren.