Roeland14 juni 2006 – 16:48

Iran verklaart dat het de verrijking van uranium wil verwerven voor vreedzame doeleinden. Het heeft immers het recht om civiele kernergie te produceren en de Iraanse olie- en gasvoorraden zouden maar tijdelijk zijn. Maar de buitenwereld vreest dat Iran stiekem aan een atoomwapen werkt. Rusland en China weigeren om zelfs maar over sancties tegen Iran te spreken. Bovendien zegt president Achmadenijad dat de "Joodse staat moet verdwijnen". Daarbij doelt hij volgens sommige waarnemers vooral op het diep zionistische karakter van de staat Israël, en niet op de aanwezigheid van joden in het gebied.

Met de VS en de EU op kop, wordt er wereldwijd volop beweerd dat Iran stiekem aan een atoomwapen zou werken. De vredesraad vermoedt dat die uitleg een verpakking is om de controle over energiereserves in het Midden-Oosten, te realiseren. "En Iran heeft bovendien geen enkele reden om de VS te vertrouwen: de neoconservatieve beleidsmakers logen over de redenen om Irak binnen te vallen. En sinds de Tweede Wereldoorlog heeft de VS steeds op een gewelddadige manier geprobeerd om haar machtspositie in het Midden-Oosten te verstevigen, met Israël-dat bovendien ook kernwapens heeft- als waakhond. Wanneer het die positie zou verliezen, zou voor de VS een economisch probleem ontstaan," klinkt het op de vredesraad. Iran daarentegen heeft nood aan de verkoop van energie aan het buitenland om buitenlandse valuta te kunnen ontvangen. Die valuta hebben ze nodig om op de wereldmarkt handel te drijven.

Iran speelt bovendien een belangrijke rol in drie regio's: het Midden-Oosten, de Perzische Golf en het Kaspische gebied. Dat zorgt ervoor dat Iran, ongeacht de dominante ideologie of elite , een regionale grootmacht wil zijn. De geschiedenis van het land wordt daardoor gekenmerkt door verschillende golven van nationalisme. Het heeft bovendien veel ervaring met buitenlandse inmenging, die het Iraans nationalisme gevoed heeft. Zo worden de rol van de CIA in de staatsgreep in 1953 en het stilzwijgen van de Verenigde Naties tijdens de Irak-Iran oorlog vaak als een internationaal complot tegen Iran gezien.

De vredesraad uit kritiek op de VS: de uitsluitend ideologisch ingestelde neoconservatieve beleidsmakers handelen niet rationeel, maar puur ideologisch. De VS willen een regimewissel en zoeken daarvoor bondgenoten in Iran. En de Europese Unie volgt de VS in verband met het zoeken naar bondgenoten: zelfs het Vlaams parlement vraagt om de Moujahedin-khalq (het gewapend verzet in Iran) van de terroristenlijst te schrappen. Een regimewissel kan mogelijk maken dat de Europese en Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten veilig worden gesteld. Door van het gewapend verzet bondgenoten te maken kan men het regime destabiliseren.

Het regime in Teheran heeft volgens de vredesraad een slecht imago: het heeft een president die aan de macht kwam na verkiezingen waarbij een hele reeks progressieve kandidaten van de lijsten werden geweerd door de machtige religieuze leiders en hun instellingen. De overwinning van de conservatieve Ahmadinejad in de recente presidentsverkiezingen betekent een stap terug in het democratiseringsproces dat president Khatami tijdens zijn bewind doorvoerde en een verkilling in de contacten met het buitenland. Vanaf 1997 tot aan de onverwachte verkiezing van Ahmadinejad in 2005 was Khatami president. Hij leidde zowel een 'dooi' in de buitenlandse betrekkingen in als een voorzichtige versoepeling van de censuur en de strenge religieuze wetgeving. Critici van het systeem en voorstanders van politiek secularisme (verwereldlijking, minder religieuze invloed) konden hun stem laten horen in de gedrukte pers. Radio en tv waren echter nog volledig in handen van de niet-verkozen geestelijken, de Council of Guardians' die al sinds Ayatollah Khomeini democratische hervormingen tegenhouden. Khomeini (1979-1989) gaf de totale controle over de macht in handen van niet-verkozen geestelijken, de Council of Guardians'. Die laatsten houden nog steeds westerse hervormingen tegen.

Totnogtoe werd er vanuit de beweging Abolition 2000 een lobbycampagne begonnen om de politieke wereld te doen ijveren voor een kernwapenvrij Midden-Oosten (dus inclusief Israël met nucleare wapens) en werd er op het Europees Sociaal Forum in Athene opgeroepen om eind september in zoveel mogelijk steden anti-oorlogsacties op te zetten. Op 29 september zal er een wake worden gehouden aan de Beurs in Brussel. Daarnaast heeft het anti-oorlogsplatform een basisverklaring tegen de oorlogsplannen tegen Iran waarin onder meer staat dat de democratiserinbg van Iran niet kan worden afgewongen door oorlog, militaire acties of door pogingen tot destabilisatie van buitenaf.