Feestdag. Een makkie. Alhoewel, in Brussel-Noord Sint-Joost zijn de meeste winkels gewoon open als op iedere andere werkdag. De winkels zijn open, maar de kerk is gesloten. De kerk is een veilige plaats om plastic afval te vermijden. Voor zover ik weet verkopen ze er geen brol. Niet in de kerken waar ik af en toe passeer.

Half tien. Een klein hongertje komt opzetten. Vanmorgen vluchtig ontbeten, want de trein naar Brussel had maar 5 minuten vertraging. Ik had nog water in een flesje en een appel zonder plastic stickertje. Plastic afval = nul. Een prima score.

In het Park Botanique haal ik een plastic zakje uit een boom en drop het in een vuilnisbak. Op straat kom ik nog twee van die plastic zakjes tegen. Eentje daarvan stop ik in mijn tas. Kan ik herbruiken om ander soortig afval in te verzamelen...

Picknick op de Baalse heide. Mijn oom en tante hebben er een caravan. Het ging behoorlijk goed: drank in herbruikbare plastic bekers, brood in een papieren broodzak, tomaatjes idem. Maar toen kwamen er kaasjes op de picknicktafel. Het waren allemaal verschillende soorten kaas, verpakt in porties voor één persoon. Dat is mode. Zo kan je kiezen wat je wil. Er hoeft nooit meer een restje kaas te bederven. Maar al die plastic potjes?

Je kan ook gemixte groentensla voor één persoon kopen. Handig, maar het is leuker om zelf sla en tomaten te kweken op je balkon, denk ik dan.

's Avonds met de wagen naar Leiden in Nederland. Ik blijf een paar dagen logeren bij mijn oom en tante en mijn drie neven Henk, Maarten en Vincent. Omdat ze pas na half tien 's avonds thuiskwamen van diverse lokaties, werd er chinees gehaald. Dat zat verpakt in verschillende platic bakjes, maar die waren wel zo stevig dat ze nog eens herbruikt kunnen worden, bijvoorbeeld om wat groenten in te verpakken om in te vriezen of om kraaltjes of schroefjes in te sorteren.

De mini-kaasjes scoorden vandaag het minst op de duurzaamheidsschaal. Benieuwd wat we morgen in Nederland tegenkomen.

Ik reis graag met de trein. Ook met veel volk over grote afstanden. Dat vind ik niet erg. Op één voorwaarde: ik wil me graag kunnen afsluiten van het zenuwslopend gekrijs en irritant gebabbel van mijn medereizigers. Een goed boek is handig, maar zelden goed genoeg om me in de ban te nemen, weg van de luidruchtige treinwagon. Een mp3-speler of iPod of ander geluidproducerend kleinnood heeft ofwel een platte batterij ofwel raak ik het kwijt. De muziek die daarop staat is weinig verrassend, want je hebt die er zelf ooit opgezet. Vlak voor ik op reis vertrek, neem ik meestal niet de tijd om er wat leuke nieuwe of oude nummers op te zetten. Gedoe.

Daarom was ik heel blij toen mijn eenvoudige nieuwe gsm enkele jaren geleden de eigenschap bleek te bezitten om radiozenders op te sporen en ten gehore te geven. Geniaal. Nu hoef ik enkel nog mijn gsm niet te verliezen, wat me tot nog toe goed lukt, en een 'toebehoren' aan te sluiten. Het toebehoren waar mijn gsm naar vraagt om als radio te werken, is een mono- of stereo-koptelefoontje. Niet eender welk, uiteraard. Eentje dat bij het merk en het model past. Als dat stuk is, werkt de gsm niet meer als radio. Dan kan je electro-winkels aflopen op zoek naar exact hetzelfde koptelefoontje, want iets anders werkt niet. Technologie is hopeloos!

Vandaag was niet echt het weer om in openlucht aan sport te doen. We gingen dus niet naar het strand of roeien op de Leidense grachten, zoals we ons hadden voorgenomen, maar we gingen naar het winkelcentrum in Leiderdorp, alwaar men beschikte over een indoor fitness en bowling. Om vier uur was er een bowlingbaan vrij. Het was half vier, dus nog tijd om in de winkelgallerij op zoek te gaan naar het 'toebehoren' voor mijn gsm. Bijna hadden we het gevonden, toen ik in de telefoonwinkel een telefoontje kreeg van de directrice van een Brusselse school, aan wie ik twee uur eerder per mail een sollicitatiebrief had verstuurd. Of ik eens kon langskomen voor een gesprek? Ja, graag. Morgen om 14u. Prima. Ik heb er maar niet bijverteld dat ze me in het buitenland belde. Even later stapte ik de telefoonwinkel buiten met 'Liberty FM' in mijn oren, een Nederlandse lokale commerciële radio.

In de bowlinghal kregen we een beetje honger. Jammer dat je tijdens het 'sporten' geen gezonde snacks tot je kan nemen. Wel cola en ice-tea en chips en ijsjes, verpakt in zilver- en goudkleurige plasticfolie. Geen appels, fruitsapjes of groentensmaakbom.