Bert De Belder08 oktober 2008 – 11:03

Ludo en Arnaud legden aan onze gesprekspartners uit dat de oorlogslogica van De Crem en de Navo nooit het juiste antwoord kan zijn op de sociaal-economische noodsituatie in Afghanistan. Steeds meer stemmen, van VN-verantwoordelijken tot en met Navo-commandanten, stellen dat een militaire overwinning niet mogelijk is, dat de veiligheidssituatie verslechtert, dat het een oorlog zonder uitweg is. Samir gaf in zijn gebroken Nederlands een sterke boodschap mee: “Wij hopen een ander Afghanistan te kunnen zien, we hebben genoeg van oorlog, tanks en F16's. Wij willen ziekenhuizen, eten voor wie honger lijdt, scholen voor onze kinderen. De mensen in Afghanistan begrijpen niet waarom de Europeanen meer militairen en F16's sturen.”
Kolonel De Keyser zei in naam van de minister dat het een belangrijke bekommernis is om de oorlog te doen stoppen en zo mogelijkheden voor wederopbouw te creëren, “zodat de Afghaanse kinderen kunnen opgroeien in een geweldloze omgeving”. Maar hij stelde dat de benadering van de regering een andere logica volgt dan die van de vredesbeweging, namelijk het land eerst stabiliseren om het daarna te kunnen heropbouwen. “Dat is geen oorlogslogica”, benadrukte De Keyser, “onze richtlijnen voor de F16's zijn om zoveel mogelijk slachtoffers te vermijden. Trouwens, totnutoe hebben de F16's nog geen 'collateral damage' (burgerslachtoffers) gemaakt.” Mr. Raedts voegde eraan toe dat er bij de ISAF (de Navo-troepenmacht in Afghanistan) “bijna geen gevallen van collateral damage gekend zijn” - het zou telkens om acties van de door de VS geleide Operatie Enduring Freedom gaan, waarvan de ISAF-missie volgens deze officieren “volledig gescheiden” is. Kolonel De Keyser gaf nog mee dat “de Belgen geen Amerikanen zijn, die het imago hebben om te schieten op al wat beweegt, en dat de Belgische F16's “in meer dan 90% van de gevallen” enkel uitvliegen voor het afschrikkingseffect, niet om te bombarderen. Hoe dikwijls die tuigen uitvliegen, en hoe vaak ze al gebombardeerd hebben, wil men op het kabinet niet vertellen, maar algemeen wordt aangenomen dat er om de twee dagen wordt gebombardeerd.
Kolonel De Keyser deed hard zijn best om het VN-mandaat voor de ISAF-missie te onderstrepen, en dat België daarmee een loyale VN-partner is. Ik repliceerde dat het toch wel op uitdrukkelijke vraag van de Navo was dat België de F16's en extra troepen had gestuurd, niét op vraag van de VN. En dat België, al is het een Navo-lidstaat, best wel een signaal zou kunnen geven door niét mee te stappen in de Navo-logica voor Afghanistan.
Als uitsmijter konden we nog vernemen dat minister De Crem bijzonder open zou zijn ten aanzien van het parlement en de publieke opinie, dat hij alles al herhaaldelijk in het lang en het breed zou hebben uitgelegd en beantwoord in het parlement, en dat het bepaalde parlementairen zijn die dat graag anders voorstellen...
Daarmee was er genoeg gepalaverd, en overhandigden we een dik pakket met 6500 handtekeningen aan kolonel De Keyser. Niet zonder te vermelden dat op straat intussen een 50-tal actievoerders stonden te betogen, en dat we zeker verder zullen gaan met de petitie en met andere acties.
Daarmee kwam een einde aan een al bij al erg vriendelijke ontvangst op het kabinet De Crem – hoewel de koffietassen die voor onze neus stonden leeg bleven. De standpunten zijn hiermee natuurlijk geen millimeter opgeschoven. En zolang de F16's vrolijk verder vliegen, blijven wij campagne voeren.