Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Eten en een dak boven je hoofd zijn mensenrechten.

Eten en een dak boven je hoofd zijn mensenrechten.

Enkele weken geleden kreeg het Daklozen Aktie Komitee (DAK) in haar “kraakpand” ‘t Klooster achter de Antwerpse Zoo onverwacht bezoek van DiningCity & Restaurant Week. DiningCity geeft sinds 1998 een online restaurantgids uit. (www.diningcity.com) die zowat de hele wereld bestrijkt. Antwerpen, Brussel, Nederland. Voor een dakloze nog enigszins bereikbaar. Maar ook Madrid, Rome, New York, Singapore, Hongkong en weldra Beijing. Verre oorden waarvan in ’t Klooster van het DAK slechts gedroomd kan worden. Restaurants die buiten het bereik liggen van armen.

DiningCity & Restaurant Week had een voorstel. Ze organiseren in België voor de derde keer een Restaurant Week van 1 /m 7 december. Met 200 toprestaurants die 35.000 couverts zullen opdienen. Toen we dat hoorden gluurden Philippe Decraene en ikzelf even “stoemelings” naar de installatie van de Volkxkeuken in ons gezellige “kraakpand”. Wou men ons inschakelen bij die toprestaurants? Zou zo’n restaurant ons voedsel leveren? Neen, DiningCity wou ons financieel steunen. En hoe!.

Een dakloze bukt zich om 1 eurocent op te rapen. Het Antwerpse DAK, dat deel uitmaakt van het federaal Gemeenschappelijk Daklozenfront, draait iedere euro om voor men hem uitgeeft. DiningCity had een plan dat ons duizenden euro’s kan opleveren voor onze Volxkeuken. Mensen die op restaurant lekker en kwaliteitsvol gaan tafelen talen niet om 50 of 100 euro. En gelijk hebben ze. Het is dan ook een prachtidee om deze klanten te vragen bovenop de rekening 1 euro extra te betalen voor het goede doel. 35.000 x 1 euro. Het DAK wenst haar zelfstandigheid te bewaren en heeft geen grote subsidies. Met het geld dat we middels het plannetje van DiningCity zullen krijgen kunnen we enorm veel doen voor de armen en de daklozen. Voor ons kraakpand en de Volxkeuken.

De restaurantbezoekers zullen die ene euro na de maaltijd betalen. Het is een gelegenheid om bij de wijn even te filosoferen over de 20% armen en 8% extreem armen in dit land. Over de 17.000 daklozen in België, over hen die met de eindejaarsfeesten in open lucht of in de Metro slapen. Het is ook een gelegenheid om na te denken over hoe een sector als die van de restaurants en een grote professionele organisatie als DiningCity én een grassroots beweging als het Daklozen Aktie Komitee de handen in elkaar slaan. Niet met een caritatief sausje overgoten, niet om winstbejag, maar omdat deze eenvoudige vraag om solidariteit met de armste aan mensen die makkelijk 1 euro kunnen missen, een schot in de roos is.

Voedsel en eten staan centraal in dit verhaal. Wereldwijd heerst een voedselcrisis. In België hebben de voedselbanken handen tekort. De kleinere gratis voedselbedelingen zoals dagelijks aan de Antwerpse Zoo op het Astridplein, waar aan 25 bakkers meewerken, trekken steeds meer “working poor” aan. Een nieuw fenomeen tijdens deze financiële/economische crisis. De werkloosheid neemt toe, zij die buiten hun wil in de allerlaagste regionen gaan belanden zullen in aantal toenemen. Het DAK maakt zich geen illusies. Een “kraakpand” als ‘t Klooster – en er zijn er meerdere in het hele land – zijn levensnoodzakelijk. Leven betekend eten. De Volxkeuken van het DAK maakt voedzaam en lekker eten, biedt soep aan en warme maaltijden. Gratis voor daklozen en armen. De duurdere restaurants en de Volxkeuken hebben een verband om over na te denken. DiningCity & Restaurant Week hebben de verdienste dat ingezien te hebben.

Als wederdienst nodigt het Daklozen Aktie Komitee de uitbaters, koks, personeel en initiatiefnemers van DiningCity om eens te komen tafelen in ’t Klooster, met haar Volxkeuken.