Het is ronduit belachelijk als we in een westers katholiek land dit soort van censuur meemaken. En hoewel de reputatie van de afgebeelde figuren al niet zo kuis waren, zijn ze nu helemaal de dieperik ingegaan.

Mijn mening is dat een beetje verdraagzaamheid hier wel op zijn plaats zit. Het is vrij duidelijk dat dit satirisch was, en op humor gericht. Ok, het is niet verplicht om mee te lachen natuurlijk, maar zo ver moeten ze ook niet gaan.

De dag dat jezusgrappen gecensureerd worden, ga ik persoonlijk in het tegenoffensief!

Een vriendelijke groet,
Jona

Hoe kun je je als privé-persoon verdedigen tegen machtige commerciële mediabedrijven? Toch iets om even over na te denken, vind ik.

Volgens de rechter is Sylvie Ricour geen publieke figuur. Daar valt iets voor te zeggen. Is iedereen die in de media komt een publieke figuur met wie je genadeloos de spot mag drijven? Verliezen onberechte beschuldigden/verdachten meteen het recht op respect? Verlies je dan bv. ook automatisch je portretrecht? De reactie van Pol Deltour c.s. ("ze moet maar naar de Raad voor Journalistiek stappen") vind ik eerlijk gezegd een beetje lullig.

Over de inhoud van de zaak: er zit aan die humor zeer zeker ook een ranzig anti-feministisch kantje ("als een vrouw onrechtmatig wordt benoemd, zal het wel zijn omdat ze de baas pijpt". In principe is het ook denkbaar dat ze door haar ervaring en inzet de benodigde competenties had opgebouwd. Ik ben geen aanhanger van diploma-fetisjisme). En het niveau is inderdaad puberaal. Ik zie een speelplaats waar pestkoppen enkele slachtoffers in de hoek drummen en treiteren. De puistigste pestkop is Humo.

De persvrijheid is zeer belangrijk, maar ik heb niet veel zin om pestvrijheid te verdedigen. Humo heeft de vrouw, haar man en haar kinderen onmiskenbaar emotionele schade toegebracht, gewoon om eens goed te lachen.

Volgens de Humo-hoofdredacteur is iedereen die in de media komt, sowieso een publieke figuur. Ook ongewild, desnoods ook als slachtoffer? Dan vervalt tegen zo iemand blijkbaar automatisch het argument van smaad en eerroof?

Daar blijf ik het moeilijk mee hebben. Joe Van Holsbeeck, verdachte N.N. die achteraf wordt vrijgesproken, vervolgde asielzoekers die de media opzoeken om zich te verdedigen? Mag je al die mensen (of hun nagedachtenis) genadeloos bespotten, zonder dat van smaad of eerroof sprake is?

Stel: nabestaanden vragen het verbod van een blaadje dat een gefotoshopte Semira Adamu toont die stikt terwijl ze op het vliegtuig een politieman pijpt. Los van de overduidelijke wansmaak van zoiets: zou je vrijheid van meningsuiting van de makers van dat blaadje verdedigen?

Je kunt zeggen: Ricour is - i.t.t. tot Adamu - niet onbesproken. Maakt dat verschil? De schandpaal is toch afgeschaft? Mag een autodief zich verdedigen tegen iemand die hem een kinderverkrachter noemt? Stel dat Ricour inderdaad onrechtmatig benoemd is en allerlei regels en wetten heeft overtreden, mag je haar dan een hoer noemen?

Ik geef toe, het ligt allemaal heel moeilijk. Ik heb het er moeilijk mee dat zware discussies over persvrijheid en censuur gevoerd worden rond lullige zaken, waar niemand trots op hoeft te zijn, nog het minst de redacties zelf. Terwijl de ware censuur - die van commerciële logica's, die ervoor zorgen dat boekenbeurzen en "kwaliteitsmedia" bezwijken onder waardeloos BV-gelul - buiten beeld blijft.

Nog een geluk dat de profeet Mohammed niet gefotoshopt kan worden...

Het wordt door velen verkondigd, en blijkbaar is het nog waar ook: der rijkSSwacht ist zuruck!! SSensuur, het ondermijnen van de rechtsstaat, de rijkSSwacht ten voeten uit. Zou het niet kunnen dat Fernand en zijn 2 *** een klacht indienen omdat het geen satire is, maar de waarheid???