Sommige artiesten overstijgen hun kunst en kunnen worden gerekend tot de "Groten" van hun volk.

Het moet rond 1991 zijn dat ik als puber Wannes Van De Velde voor het eerst zag of hoorde. Het was geen vrijblijvend optreden, maar "Artiesten tegen Fascisme" van het toenmalig AFF. Een duidelijk statement maken tegen het fascistisch Blok dat in Antwerpen oprukte was toen nodig, al niet altijd vanzelfsprekend. Het werd me toen snel duidelijk dat Wannes een grote meneer was.

"Groten" overstijgen hun kunst en leggen zaken bloot die niet zomaar herpakt kunnen worden tot een systeem-vriendelijk product. (A-)Sociale "vanzelfsprekendheden" in vraag stellen, respect tonen voor de werkende klassen en het modieus misprijzen van de volkscultuur verwerpen. Sterker, zij maken er deel van uit door hun sociale oorsprong of door een bewuste keuze. Het contrast van hun werk met "l'art pour l'art", herleidde deze zin tot een vrijblijvende leuze van welgestelde hobbisten.

Wannes kan nu de tegelijkertijd lange en selecte erelijst vervoegen waar onder andere Federico García Lorca, Bertold Brecht en Violeta Parra een plaats hebben verdiend.

Antwerpen, Vlaanderen en België hebben vandaag een monument verloren.