Elke Van Royen17 december 2008 – 16:54

Door het SAP, CAP, LSP, PVDA, Comac, Rood, ALS en 't Uilekot werd opgeroepen om te betogen onder de slogan 'Red jobs en koopkracht, niet de bankiers'. Op 12 november vond al een manifestatie met gelijkaardige eisen plaats in Brussel, tegen het casinokapitalisme van bankiers en ondernemers.

De inzet van de manifestatie
De betogers klagen aan dat de regering in korte tijd 22 miljard euro vond voor de banken in tijden van crisis, maar dat ondertussen steeds meer banen sneuvelen, bedrijven sluiten of saneren, diensten duurder worden, energie- en huurprijzen stijgen en de koopkracht van de gewone burger dus daalt. De indexering van de lonen zal dit niet tegenhouden.

Bart Vandersteene (LSP): “De vakbonden zijn in onderhandeling over het IPA (Interprofessioneel Akkoord). In het IPA zijn de onderhandelingen over de lonen echter gekoppeld aan de verhoging van de verschillende sociale uitkeringen - vergoedingen van pensioenen, technisch werklozen enzovoort. Wij vinden dat chantage. Wat in het ontwerp van loonakkoord staat, de eenmalige netto-verhogingen van de lonen in 2009 en 2010, zal - zelfs als we rekening houden met de indexering – de verzwakking van de koopkracht niet tegenhouden. Maar vele delegees en vakbondsafdelingen zullen niet tegen stemmen omdat de kleine verbeteringen in de sociale uitkeringen broodnodig zijn. Wij willen nadenken over een alternatief om tewerkstelling en koopkracht van iedereen in de toekomst veilig te stellen.”

De escalatie en reacties van iniatiefnemers
Bij aankomst op de Vrijdagsmarkt spraken nog enkele anderen over de gevolgen van de financiële crisis in het dagelijks leven: Frank Eggermont sprak over de sluitingen van de postkantoren, Mark Loos over zijn ervaringen als dominee bij de Protestantse Kerk aan het Rabot, Bart Vandersteene over het IPA, Thomas Weyts en Natan Hertogen over de gevolgen voor de werknemers.

Op dat moment verlieten een aantal mensen de Vrijdagsmarkt. Tijdens de betoging hadden zij ook al andere slogans, waarin zij hun solidariteit met de vermoorde 15-jarige Griek Alexandros Grigoropoulos betuigden en de staat en de politie hiervoor verantwoordelijk stelden.

Het Anarchistisch Kollektief had immers opgeroepen om deel te nemen aan de manifestatie, maar als 'een antikapitalistisch blok'. Ze vinden 'behoud van jobs en meer koopkracht' een holle slogan. Ik sprak echter drie mensen die zich bij deze groep bevonden, die zich niet als anarchist omschreven en de vernielingen ook betreurden. “We willen solidair zijn met de mensen in Griekenland, maar met winkelramen inslaan ga je niets veranderen. Ik ga er niet mee akkoord dat middenstanders hiervoor moeten opdraaien.”

Links heeft vele gezichten en vele methoden.

Het vervolg hebt u in de mainstream media kunnen lezen: vernielingen en verfbommen in de Lange Munt en elders, hardhandig ingrijpen door de politie en een 15-tal aanhoudingen. De organisatoren betreuren dat dit is gebeurd. Nathan Hertogen: “Er zullen binnen de linkerzijde altijd verschillende strategieën, ideeën en methodes leven. Maar wanneer ze andere initiatieven verzwakken, is dat ontzettend jammer.”
Ook Thomas Weyts (SAP) betreurt het gebeurde: “Alle organisaties en individuen die de oproep voor de betoging ondersteunden hebben naar de getuigenissen en speeches geluisterd, een kop soep gedronken en zijn dan rustig naar huis of op café gegaan. Zij dragen geen verantwoordelijkheid voor de vernielingen en delen de methode geenszins.”

Onprofessioneel VTM
Een pittige afsluiter: bij het naar huis gaan ontmoette ondergetekende twee journalisten van VTM, van wie de cameraman besmeurd was door een verfbom. Ik maakte me bekend en vroeg: “Jullie zijn aan het einde van de manifestatie meteen achter de afgesplitste groep gegaan, terwijl de getuigenissen nog bezig waren. Waarom?” De niet-besmeurde collega barstte tot mijn verbazing in woede uit. “Nee! Indymedia, zeker niet!” riep hij terwijl hij wegliep en de cameraman meetrok. “Waarom wil u niets zeggen?”
“Dat zijn uw linkse collega's, mevrouw!”

Terwijl ik dit ontkende draaide de man zich opnieuw om en kwam met uitgestoken arm op me af: “Dat zijn uw collega's wél!”

Iets anders wilde de geëmotioneerde, vloekende heer niet kwijt. Hopelijk is het nieuws van VTM iets genuanceerder dan dit en blijven zijn collega's koelbloediger en beleefder.

De initiatiefnemers herhalen de actie op zaterdag 31 januari, op de Kouter in Gent, om 15u