Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

SP.A: Straks aan de poort van Bekaert

SP.A: Straks aan de poort van Bekaert

Vandaag 17 januari zal een uitzonderlijk bijeengeroepen partijbureau beslissen dat de naam van de partij in grote lijnen behouden blijft. De afkorting SP.a zal blijven staan voor ‘socialistische partij anders’. De basislijn zal veranderen van sociaal progressief alternatief naar socialisten en progressieven anders.

De partijtop ontwijkt daarmee de onvermijdelijke nederlaag op een congres. De afgelopen dagen begonnen vele tientallen afdelingen zich te organiseren om via een buitengewoon congres de beslissing van het partijbureau van afgelopen maandag teniet te doen. Mocht dit congres er gekomen zijn dan had de voorzitster het niet overleefd.

Bert Anciaux en de zijnen blijven lid van de partij. De SP.a is geen exclusieve partij meer van socialisten. Dat was voordien ook niet zo, maar toen werd dat toegedekt met de mantel der liefde. Nu staat het expliciet in de basislijn. We melden nu expliciet dat onze partij uit tendenzen bestaat. Niet eens verschillende tendenzen binnen het socialisme, maar ook niet-socialistische tendenzen.

Uit de felle episode van de afgelopen week leren we ook dat de beloften van het duo Gennez-Vandermaelen om de interne partijdemocratie te herstellen loos waren. Als puntje bij paaltje komt beslist niet eens het partijbureau maar nog een kleinere groep. Alleen revoltes van onderuit kunnen de zaken keren. Er is dus niets veranderd. Vooral Vandermaelen bijt in het zand. Hij had zich opgeworpen als de waakhond van de interne democratie. We hoorden hem de afgelopen week niet één keer blaffen.

Maar de semantische discussies en de communicatieblunders over de naam zijn slechts het symptoom van een diepere crisis. Die crisis gaat over de inhoud. De SP.a stond er niet toen in het najaar van 2008 de financiële crisis uitbrak. Ze stond er evenmin toen de regering een kaduke begroting indiende. De partij stelde vast dat de begroting kaduuk was maar formuleerde geen alternatief. Erger nog: ze predikte naar oudliberaal recept de budgettaire orthodoxie.

De partij presteerde het om drie ideologische congressen na elkaar (maart 2006, januari 2007 en oktober 2008) met geen woord te reppen over economie en financiën. Nochtans is het op die domeinen dat socialisten zich het meest uitgesproken zouden moeten onderscheiden van andere politieke stromingen. De ideologische ontmanteling van onze partij is dan ook nagenoeg totaal. Straks aan de poort van Bekaert zullen we niet kunnen uitleggen hoe wij het bedrijf willen openhouden. Wellicht daarom reageerde SP.a Antwerpen (de Stadspartij!) niet op mijn voorstel om de stakers van Bekaert Hemiksem een hart onder de riem te steken met een bezoek. Daarom ook rept de website van SP.a Hemiksem met geen letter over de sociale tragedie in die gemeente.

En dat met een tsunami van banenverlies over héél de Europese Unie die in het verschiet ligt.

Ondertussen zijn de verkiezingen op minder dan vijf maanden genaderd. SP.a Rood is in die omstandigheden géén vragende partij om nog langer vechtend over de grond te rollen wegens een naamswijziging, de intrede van niet-socialisten en de door de partijtop gecreëerde chaos, verwarring en verdeeldheid. A la guerre comme à la guerre. Wat we in de gegeven omstandigheden nodig hebben is eenheid in verscheidenheid, een anti-crisisprogramma, én de mogelijkheid voor de kiezers om te weten te komen wie in onze partij nu de socialisten zijn, de progressieven en de anderen. Wij eisen daarom plaatsen voor kandidaten met een duidelijk SP.a Rood label. Die kandidaten staan samen met de vakbonden voor collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies als remedie tegen de massale werkloosheid. Voor de uitbouw van een volwaardige openbare bank. Voor een vermogensbelasting, en voor de uitroeiïng van de armoede door de aanpassing van uitkeringen, minimumlonen en pensioenen. Ook al gaat het niet altijd over ‘Vlaamse’ of ‘Europese’ bevoegdheden, de kiezer verwacht van ons antwoorden op de crisis.

Na de schandelijke vertoning van de afgelopen week ligt de bal nog steeds in het kamp van de partijleiding. Aanvaardt zij ons aanbod of niet? Het spreekt voor zich dat ons aanbod ondertussen duurder is geworden. We willen namelijk niet dat de verwarring en de onduidelijkheid van de laatste dagen afstraalt op SP.a Rood. We zullen dus duidelijk zichtbare plaatsen op de lijsten moeten krijgen en een campagne moeten kunnen voeren met eigen klemtonen.

Vraag aan SPa rood: als

Vraag aan SPa rood: als jullie die verkiesbare plaatsen niet krijgen, stappen jullie dan uit de SPa? En tweede vraag: wat zijn op inhoudelijk vlak de punten die minstens in het SPa-programma moeten staan?
M.a.w.: waar ligt voor SPa-rood de breuklijn? Of is er die gewoon niet en blijven jullie hoedanook binnen de SPa, ook al is de politieke degeneratie (vanuit socialistisch perspectief) nu toch wel compleet.

De positie van de

De positie van de SP.a-partijtop is de voorbije uren duidelijk verzwakt.
Die top staat voor behoorlijk inhoudsloze toestanden, een onderliggende pseudo-liberale denktrant op cruciale vlakken, verder opschuiven naar het centrum, babes en berties, geen interne democratie, vervreemding van de klassieke achterban, het mikken op een vage nieuwe achterban (wat is dat nu eigenlijk ten gronde een 'progressieve' ?? ), marketingstunts, technocratisch bestuur, ferm wat Vlaams-nationalisme als het bv over schijnproblemen als BHV gaat etc. De lijn P. Janssens zo een beetje...
Op die manier boert SP.a echter wel duidelijk verder achteruit ipv vooruit.
Na het geklungel van deze week moet er een helder signaal komen dat men eindelijk gaat voor meer socialistische inhoud en programma en dat ook een aantal echte socialisten, zoals Erik DB, een (verkiesbare) plaats gaan krijgen. Want anders zouden de deze week verbouweerd kijkende kiezers dat wat nu nog op 13 % staat, snel kunnen laten zakken naar minder dan 10 %. Freya, Caroline en Bertje waarnaar het o zo leuk kijken is ten spijt.
Dat, jongens en meisjes van de infantiele oppervlakkigheid, is ook één van de totaal onbedoelde maar wel gelukkige gevolgen van de grote Bert-stunt die jullie meenden te kunnen opvoeren. En de mantel der liefde, want "we zien toch allemaal graag deze partij" ? Die bestaat niet in de politiek. Wie zijn politiek gat verbrandt, die zit op de blaren ! Mooi gat of treurig gat...

Ik vind het inderdaad een

Ik vind het inderdaad een goede eis, maar hoop niet op mirakels: die verkiesbare plaatsen zullen jullie nooit zomaar cadeau krijgen. En ondertussen werken jullie verder aan een programma dat perfect past bij wat de PVDA zegt en doet, en waarmee we samen gemakkelijk de 5%-drempel zouden halen. Hoeveel verkiezingen nog eer jullie die logische keuze maken? Samenwerken of onder één naam, het maakt niet uit: de linkse keuze voor de kiezer zal tenminste duidelijk zijn.

Jan Moerman,
PVDA Gent

Voortdoen

SP.a Rood moet vooral voortdoen waarmee ze bezig zijn. Al zolang SP.a Rood bestaat, roepen andere partijen haar op om af te splitsen. Maar je moet wel stil staan bij de feiten: SP.a Rood is de laatste jaren vooral aan sympathie en kracht aan het winnen juist doordat ze in de SP.a blijven. Elke crisis in de SP.a verstevigt haar positie. En daardoor kan Erik De Bruyn steeds meer zijn socialistische opinie geven in de media, iets waar alle socialisten (in en buiten de SP.a) toch blij over zullen zijn. Waarom zou SP.a Rood die positie moeten opgeven voor een wilde gok? Laat SP.a Rood gewoon verder timmeren aan haar weg en meer mensen in en rond de partij overtuigen.
Trouwens, als je denkt dat je de SP.a nog niet kan heroveren voor het socialisme, hoe denk je dan ooit een meerderheid in heel de maatschappij te kunnen winnen voor het socialisme?

Tags