Gerd Callewaert04 april 2009 – 23:55

Geheel conform zijn strategie als partijvoorzitter ten tijde van het Agusta-schandaal (maar voor zover we weten toen net niet ten uitvoer gebracht door zijn ondergeschikte), is huidig Vlaams minister van onderwijs Vandenbroucke (SP-A) er in geslaagd deze keer wel effectief geld in rook te doen opgaan. Alleen gaat het deze keer niet om smeergeld ten aanzien van de partijkas, maar betreft het de aanwending van middelen opgehoest door de Vlaamse belastingbetaler -jaarlijks 600.000 euro- en door de vele gedupeerden die individueel minstens 15.000 euro armer werden gemaakt door het gevoerde beleid betreffende de Open Universiteit Vlaanderen als hefboom om ook werkenden volwassenen de kans te geven te studeren op universitair niveau.

Potentiële en zittende psychologiestudenten werden door de OU Vlaanderen jarenlang voorgelogen dat zij via het aangeboden universitair afstandsonderwijs een psychologiediploma konden verwerven met identiek dezelfde waarde als zijn Vlaamse equivalent en dus dezelfde kansen op tewerkstelling als psycholoog in Vlaanderen. Zij werden/worden hiervoor begeleid door de Vlaamse universiteiten zelf die hiervoor extra subsidies krijgen om eigen personeel in te zetten. Ook de briefwisseling ten aanzien van de studenten gebeurde/gebeurt steeds op papier van de Vlaamse begeleidende universiteit waarvoor de student had/heeft gekozen. De Open Universiteit is tevens een door de Vlaamse overheid erkende instelling in het kader van het Vlaamse systeem van opleidingscheques voor werkenden. Alle elementen bleken/blijken dus aanwezig te zijn om het geloof te behouden in het aanvatten van een universitair traject, ideaal te combineren met werk en gezin, dat leidt tot een gelijkwaardig Vlaams diploma.

Groot was dan ook de verbazing van heel wat recent afgestudeerden in de psychologie, toen bleek dat het ministerie van onderwijs hun diploma niet als gelijkwaardig erkent en dit op advies van de Vlaamse faculteiten psychologie en de beroepsgroep zélf. Nog groter was hun verbazing toen ze ontdekten dat de organisatie "Open Universiteit Vlaanderen" slechts een virtueel bestaan kent en dus eigenlijk een bewust gecreëerde fictie is om studenten zand in de ogen te strooien, en dit onder aansturing van een "ministeriële werkgroep Open Hoger Onderwijs".

Er werden vorig jaar dan ook heel wat signalen uitgestuurd om de oplichting en het onrecht aan te klagen en een aantal gedupeerden werden in oktober, na lang aandringen echter, toch ontvangen op het kabinet onderwijs. Er werd voor iedereen een erkenning op niveau van Vlaamse master uit de brand gesleept, echter zonder inhoudelijke specificatie zodat deze erkenning binnen de beroepsuitoefening van de psychologie nog steeds geen enkele waarde heeft. 15.000 euro betalen voor een attest van de Vlaamse overheid dat iemand in staat is geweest universitair onderwijs te volgen, is meer dan duur betaald. En welke masters zijn dit dan? Master in de mestverwerking, urineanalyse, enz.?

Verder werd het engagement gegeven dat de criteria rond aanvaardbare beroepservaring om alsnog een inhoudelijke gelijkwaardigheidserkenning te verkrijgen, vrij vlug zouden worden herzien (binnen de drie weken volgens het kabinet). Tot op heden is dit engagement dode letter gebleven en wordt nog altijd op verduidelijking gewacht. Voor de rest werd afgesproken dat er naar oplossingen op lange termijn wordt gezocht, zodat de problemen voor toekomstige gediplomeerden ondervangen worden in hun studietraject en dus opgelost zijn. Zo moet een gemengd Nederlands-Vlaamse commissie gaan uitmaken wat nu juist de essentiële verschillen zijn tussen de Nederlandse en Vlaamse opleidingen en worden pistes van bi-diplomering bekeken.

Uiteraard juichen de gedupeerden deze definitieve oplossingen toe, alleen lost het niks op aan hun huidig, acuut probleem: zij willen als echte psycholoog aan de slag, maar kunnen en mogen dit niet (op straffe van een boete of een gevangenisstraf). Hier wringt dus het schoentje: de minister, die met zijn beleid actief meehielp zand in de ogen te strooien, weigert een duurzame tussenoplossing te bieden aan degenen die nu hun diploma niet erkend krijgen in Vlaanderen. Nochtans is hij de eindverantwoordelijke betreffende de gelijkwaardigheidserkenning en zijn de opgevraagde adviezen bij de Vlaamse faculteiten psychologie niet bindend: hij kan ze gewoon overrulen, zonder daarbij de vigerende wettelijke bepalingen te schenden (aangezien deze reglementeringen expliciet bepalen dat de adviezen niet bindend zijn). Daarnaast bestaan er voor deze adviezen geen kwaliteiscriteria, zodat de adviezen vaak tegenstrijdig zijn zodat serieuze vragen kunnen gesteld worden bij de kwaliteit er van. Bovendien is de minister ook eindverantwoordelijk voor de al eerder genoemde ministeriële werkgroep, die de hele boel al jaren aanstuurt en al die tijd deed alsof er geen vuiltje aan de lucht was.

In gans dit verhaal heeft de minister ook steeds geweigerd uit zijn ivoren toren te komen en de gedupeerden persoonlijk te spreken. Eén gedupeerde schreef de minister over zijn dossier een brief op 10/10/2008. Vandaag, 04/04/09, wacht hij nog steeds op een antwoord... Er zijn echter bewijzen naar boven gekomen dat de minister zélf reeds in augustus 2006 (en vermoedelijk al eerder, zie bijvoorbeeld de onderhandelingen in verband met de hervorming tot bachelor/master en de oprichting van de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie) op de hoogte werd gebracht van deze problemen en dus al die tijd verzuimd heeft tijdig in te grijpen om de problemen voor de aanzwellende groep afgestudeerde psychologen op te vangen. Hij kan zich dus niet blijven wegstoppen achter het beleid van zijn voorgangers, wat ook wel eens als argument voor de aanhoudende problemen wordt aangehaald. De tientallen gedupeerden zagen hun investering van minstens 15.000 euro in rook opgaan, om nog maar te zwijgen van de subsidies van 600.000 euro jaarlijks die de Vlaamse universiteiten binnenrijven voor het in stand houden van de virtuele OU Vlaanderen en het betalen van het begeleidend personeel.

Niet alleen deze hardwerkende en studerende Vlamingen zijn dus opgelicht, ook de Vlaamse belastingbetaler betaalt het gelag voor een zaak die niet rendeert, aangezien de meeste Vlamingen die voor de Open Universiteit kiezen, kiezen voor de opleiding psychologie. Heel wat begrotingsbeginselen werden hier dus geschonden, maar blijkbaar is er in het rijke Vlaanderen niemand die van dergelijke zaken wakker schijnt te liggen gezien de ondraaglijke lichtheid waarmee men dit dossier behandeld.

Door deze virtuele geldverbranding door de bevoegde minister zagen de gedupeerden hun zuurverdiende geïnvesteerde centen dus in rook opgaan en voelen zij zich als mens opgebrand: investeren in een uiteindelijk waardeloos diploma brengt nu éénmaal enorme schade toe op financieel, sociaal, professioneel en last but not least gezondheidsvlak. Leg het maar aan je naaste omgeving uit dat het diploma waar je zo hard voor hebt gewerkt en heel wat voor hebt opgeofferd, geen fluit waard is en voor geen cent rendeert in je professioneel leven.

Hoewel de gedupeerden de kabinetsmedewerkers onderwijs heel dankbaar zijn voor het ter harte nemen van het probleem, willen zij hierbij toch het totale gebrek aan empathie van de minister zelf aanklagen, aangezien hij uiteindelijk beslissingen tot tussenoplossingen of overgangsmaatregelen kan nemen en dit pertinent weigert. En zelf maar pochen met zijn Oxford diploma. De gedupeerden vragen zich dan ook terecht af of het wel erkend zou zijn door zijn eigen ministerie van onderwijs? Of ging ook hier weer geld in rook op, op kosten van de partijkas?

Kortom, zoals de gedupeerden het zien is het niet meer dan fair dat zij van een degelijke overgangsmaatregel kunnen genieten. Bij deze roepen zij de minister voor de zoveelste keer op dit te doen en vragen zij het kabinet de gedane beloftes in oktober 2008 na te komen.

De volledige achtergrond van het verhaal is te vinden op www.bloggen.be/apouv .

Alumni Psychologie Open Universiteit Vlaanderen,