Foto's John Moussiaux

Elitaire kunst ?

De “vernissage” van “Project 7 – 7” op vrijdag 24/04/09 trok honderden Antwerpenaars. Ze had niets met vernis te maken. Klassieke vernissages roken/ruiken letterlijk naar het vernis die kunstenaars voor de opening nog snel, snel aanbrachten. Er wordt gelukkig nog geschilderd, en goed. Minder met olieverf, veel met acryl. En van élitair gesproken. Verdienen etsen met een oplage van 33 ex niet pas die naam ? En oubollig ? Middeleeuws. Deze diepdruk techniek ontstond rond 1400. Ik leerde etsen en weet hoe intiem deze kunstvorm is. Geen kwaad woord er over. Maar we leven wel in de 21° eeuw.

Wim Tellier ook, als jonge man, als fotograaf die met zijn werk de wijde wereld intrekt. Naar de mensen toe, in plaats van zich op te sluiten in galerijtjes met drie bezoekers per dag. Hij denkt en handelt groot. Zoals Rubens, die een fabriekje runde. De eenzame, romantische kunstenaar die zijn diepste roerselen op het doek gooit is een idee uit de 19° eeuw. De mekaar bestormende ismen uit de eerste helft van de 20° eeuw. Na WOII ontstond een mix van technieken. Beeld, muziek, woord, actie, politiek,… De “happenings” in de zestiger jaren. Het werk van Tellier sluit daar op een actuele wijze op aan. Zijn kunst staat in de maatschappij. Een nep impressionistisch werkje boven het dressoir staat chique. Misschien is het wel “volkskunst” van nonkel Jef. Waardevol, zeker. Hedendaagse kunst sluit aan op de elektronische revolutie, Internet, de mondialisering. Kopiëren in de winkel verving de etspers. Video, fotografie is evenwaardig aan tubes verf.

Galerij met helikopter

Wim Tellier stelde op de Antwerpse Zuiderdokken tijdens het weekend zes enorme doeken tentoon, gevuld met honderden kinderfoto’s en tekeningen. Ze vormen samen opnieuw een grote foto. Kinderdromen zijn de inspiratie bron. Dat “Project 7 – 7” werd door de pinguins aan de Zuidpool voor het eerst gezien. Hij mag zich met recht de eerste kunstenaar met een galerij in die barre koude heten. Ze ligt op een ijsvlakte nabij de poolbasis Princess Elizabeth, Antartica. De toen gemaakte luchtfoto’s van zijn werk gingen de wereld rond.

Sommige actuele kunstenaars zijn “bedrijfsleiders”. Dat was in de Renaissance niet anders. Men werkte met “onderaannemers” en voetvolk. In opdracht van een groot kapitalist, de paus. Een hedendaags kunstenaar die dat ondernemerschap tot zijn handelsmerk maakte is Christo. Die kilometers lange “land art” verwezelijkte. (1) Wim Tellier liet op de Zuiderdokken een 60 m hoge kraan plaatsen, die bakjes de hoogte in hees van waaruit men voor 3 euro een panorama van zijn werk kreeg.

Wie er nog niet genoeg van kreeg, kon per helikopter à 77 euro per persoon een overzicht krijgen. Een galerijbezoek per helikopter. Laten we niet diepzinnig doen. Dat is spielerei voor wie het wil betalen. Het is ook public relations techniek. In de Academies voor Schone Kunsten is dat nu een vak. Er moet brood op de plank komen. Een totaal project als dat van Tellier is niet goedkoop. Het moet renderen.

Kunst & Wetenschap

En dan maakt Wim Tellier opnieuw een sprongetje naar zeer democratische opvattingen. Zijn zes doeken en hetgeen er zo verder bijkomt aan artistieke inhoud, gaan nog naar ondermeer New York. Aan het einde van de rit worden zijn doeken versneden tot unieke kunstwerken van zo’n 80 bij 80 cm. En verkocht, om uit de kosten te komen en om de Polar Foundation van Alain Hubert te steunen. Kunstenaars steunen wetenschappers die bezorgd zijn om het milieu.

Actuele kunst is niet élitair. Wel krioelt het van cloonen die zich postmodernistisch op de “conseptuele” kunst stortten. Je weet wel, drie bakstenen en twee frisdrank rietjes en je hebt een “statement”. Conceptuele kunst kent een aantal belangrijke, ernstige kunstenaars. Zoals Christo met zijn “inpak kunst”. De brol die zich in hun voetspoor over de kunstmarkt uitstortte is onoverzichtelijk. Dat was ook zo met het impressionisme en expressionisme. Niets nieuws.

Kunst maffia

Wim Tellier is wél origineel en oprecht. Of hij “het zal maken” is de vraag. Het antwoord wordt niet gegeven door kunstwetenschappers, eerlijke galerijhouders, critici, het publiek of de kunstenaars zelf. De macht is internationaal in handen van een financiële kunst maffia, die kunst op de vrije markt lanceert zoals porno. Wie weet “herontdekt” men etsen op een perkte oplage en raken die weer “in” ?

Eerlang zullen de reusachtige doeken met foto’s van Wim Tellier versneden worden en te koop aangeboden. Haal dan “een Tellier” in huis, die op Antartica lag. Bezoek zijn website: http://www.protect77.com

1 – “Christo” - http://nl.wikipedia.org/wiki/Christo_Vladimirov_Javacheff