Altijd al muziekjuf willen worden
Laat ons beginnen bij het begin: hoe ben je in het muziekonderwijs terecht gekomen?
Vera Van Eeckhout: “Als 7-jarige kreeg ik mijn eerste lessen accordeon. Privéles, want een muziekschool of academie was er toen niet in onze streek. Mijn leraar vond dat ik veel talent had, en verwees me door naar de muziekschool van Sint-Truiden. Het was toen (1958) niet zo evident om daar les te mogen volgen als je geen inwoner was. Toen ik dan toch een ingangsexamen deed, mocht ik meteen naar het derde jaar.

Naar school gaan, daar had ik altijd een hekel aan. Maar muziek leren spelen vond ik geweldig. Toen ik tien was, zei ik al dat ik muziekjuf wilde worden. Ik heb nooit spijt van gehad.

De directeur in Sint-Truiden moedigde me aan te gaan verder studeren. Leuven was toen niet echt bekend, de conservatoria van Luik en Brussel waren Franstalig, dus ging ik naar het conservatorium van Antwerpen, na het lager middelbaar, op veertien jaar. Er waren toen ook kinderen van twaalf die mee notenleer volgden. In zeven sleutels was dat nog in die tijd. Ik had me al zitten voorbereiden met geleende boeken, en mocht meteen in het vierde jaar instappen.

In 1969 begon ik dan les te geven. De academie heette toen nog muziekschool, gesticht door de eerste directeur, René Beckers (toen bekend van de René Beckers Big Band, dirigent van de Koninklijke Fanfare St.-Jozefsgilde Mol-Sluis, en oprichter van het harmonieorkest van de school). Hij was de directeur die in de klas kwam kijken hoe je lesgaf, en je zei hoe het moest. Ik heb veel aan hem te danken. Ik was zeventien toen ik begon les te geven. Gelukkig kon dat hier in Tessenderlo, in veel scholen moest je toen 21 zijn!”

Vocht en tocht
Je startte zelf de notenleerlessen op in Kwaadmechelen. Welke evoluties zag je over die veertig jaar?
“In ons eerste gebouw hier tochtte het zo hard, dat mijn blaren van de piano waaiden. Op een dag begonnen we met inschrijvingen vlakbij het raam... de hele dag door schoven we verder ervandaan, en we eindigden aan de andere kant van de klas. Intussen hadden we lekken, vochtplekken op de muren... Maar die tijd is gelukkig voorbij. Tijdens de verbouwingen hebben we nog op alle mogelijke plaatsen gezeten, maar nu zitten we hier warm, proper, schoon en gerust.

Streng, reeds drie generaties
Elk schooljaar hadden we opnieuw voldoende inschrijvingen om een eerste jaar in te richten. Ik heb al veel kinderen van oud-leerlingen in mijn klas gehad. Tegenwoordig heb ik zelfs kleinkinderen van oud-leerlingen. Ik mag dan wel de naam hebben streng te zijn, de mensen blijven er niet voor weg hé...”

Ben je een strenge leerkracht?
“Je moet wel laten zien wie de baas is, natuurlijk. Tijdens de les is het wel zwijgen en luisteren geblazen. Maar wie me dan aan het werk ziet, vindt dat het wel meevalt. Wat had je gedacht, vraag ik dan. Ik vraag niet veel, gewoon dat leerlingen elke dag tien minuten aan hun notenleer besteden. Een vast tijdstip in de dag. Soms vinden ze dat moeilijk te combineren met TV, computer... dan zeg ik: je moet keuzes maken. Tien minuten moet je kunnen besteden op een dag.”

De jeugd van tegenwoordig
Hoe evolueerden de kinderen door die jaren?
“Als het over computers en gsm's gaat, zijn die mij ver vooruit... Ze gebruiken woorden die ik niet eens ken! Laatst had ik een leerling die me iets wilde verzenden, die zei: je hebt bluetooth op je gsm, ik zal het even voor je regelen... Maar het valt eigenlijk wel mee met de kinderen vandaag.”

Kan onze jeugd nog zingen?
“Ja, beter dan vroeger eigenlijk. Toen zong je in de notenleer saaie, oude kost. Vandaag heb je boeken met leuke notenleerlessen en toffe piano-begeleidingen. Bij de les hoort tegenwoordig ook een half uur samenzang per week. Ik was er zelf eerst tegen, maar het is een goede zaak gebleken. Je maakt het bijvoorbeeld mee dat iemand wel op tekst kan zingen, maar niet op notennamen. Nu hebben we de tijd om daaraan te werken. Je moet er vanaf het eerste jaar aan werken, maar bijna iedereen kan leren zingen.”

Nieuwe leerkracht
Je hebt meer dan duizend leerlingen gehad. Met jouw pensioen vertrekt een pak ervaring uit de school. Wat vind jij van het idee om een afzwaaiende leerkracht een paar maand te laten samenwerken met een beginnende vervanger?
“Beginnen in het onderwijs is zwaar, dat is zeker. Iemand vervangen is altijd lastig. Overlappen met een nieuwe leerkracht, bijvoorbeeld tijdens het laatste trimester, dat vind ik wel een goed idee. Maar je weet natuurlijk niet altijd op voorhand wanneer iemand op pensioen vertrekt, dus het zal niet altijd kunnen.
Er is nooit één goede manier om iets aan te leren, soms zijn er wel tien. Ik had leerlingen uit het BLO, die ik met handen en voeten wat moest uitleggen. Dan bedachten ze nog een elfde manier die ze zelf beter vonden. Praktijkervaring is dus kostbaar.”

Gepensioneerden van tegenwoordig
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“Veel weggaan, met mijn man. Er liggen veel recepten te wachten die ik wil uitproberen, vooral vlaaien wil ik maken. En tijd nemen voor mezelf: zwemmen, aquagym...”

Na het dankwoord van directeur Pieter Leemans zongen oud-leerlingen (waaronder oud-directeur Freddy Vanattenhoven en veel leerkrachten) een notenleerles, begeleid door het harmonieorkest van de academie o.l.v. Geert Leus.

Bedankt voor het interview, en vooral voor de vele jaren van betrokken inzet voor de school.