Groene Gordel Front04 juli 2009 – 09:54

Lappersfort in de literatuur De Baron in de bomen, Bioboy, Slapen in de armen van een boom, Enkel de daad.

1) "De baron in de bomen" van Italo Calvino

een verhaal over een jongen die eind achttiende eeuw een boom inklimt en er niet meer uit komt

2) BIOBOY geïnspireerd op verhaal bedreigde Lappersfortbos

Bioboy gaat over Floris, die op het verkeerde pad terecht komt en van de jeugdrechter veroor-deeld wordt tot een aantal uur gemeenschapsdienst. Hij moet bij de plantsoendienst gaan wer-ken en mag af en toe mee naar het bos. Door de vervuiling leert hij van het bos te houden en komt tot inzicht wat betreft zijn 'crimineel' verleden. Als het bos dan plots moet verdwijnen, doet hij alles wat hij kan om het bos te beschermen. Het werd op 25 maart ll.- daags na de Romerodag 2007 - voorgesteld en heeft al een paar goeie reacties gekregen als jeugdboek voor 12- tot 15-jarigen, uitgegeven bij uitgeverij De Eenhoorn. Is geïnspireerd op de strijd voor het Brugse Lappersfortbos. Op deze link kun je de mooie cover bewonderen:

http://www.eenhoorn.be/site/boeken/kinderboek.php?bkdetail=NDMxMw==&bksr...
http://inge-misschaert.skynetblogs.be ( de link van Bioboy en Klapperbos )

3) Bespreking van Vlaams Filmpje 'slapen in de armen van een boom' van Ludo Enckels, lid van het Lappersfortbosbeschermcomité www.ggf.be (gelijkenissen met Lappersfortbos 2002 dus niet toevallig en als je Vlaanderen als een reuzenstad omschrijft dan wordt om de 36 dagen her en der 18 ha bos weggehakt...)

Hanne - het jongere zusje van Lies - één van de ex-bezetsters van het bedreigde Reuzenbos schrijft een ultieme brief aan de minister. Toen het bericht dat het bos zou verdwijnen, bekend raakte sloeg het in als een bom. De grote mensen van Lies haar straat begonnen meteen een Comité voor het Behoud van Reuzenbos op te richten. Lies en Hanne liepen door de straten van hun buurt vol overtuiging en goede bedoelingen in een nooit eerder zo eensgezinde buurt. Als zoveel mensen dat willen, zal het bos wel altijd blijven, dachten ze in het begin...Sinds het gerecht met zware geldboetes dreigde, luwde het protest een beetje en werden de men-sen een beetje behoedzamer als ze vergaderden of aan een protestwandeling deelnamen. Sinds de bezetting van het Reuzenbos had de buurt van Lies en Hanne iets van een oorlogsgebied. Altijd veel politie en grote blauwe overvalwagens die rondreden in de stad. Op een dag verzamelde de politie zich bij de ingang van het bos om de bezetters eruit te drijven. Een indrukwekkende hoeveelheid blauw, helmen, wapenstokken. Maar nog voor ze het bos in konden duiken, liep de buurt te hoop en versperde de weg. Omdat er zoveel mensen waren besloot de burgemeester zijn troepen terug te trekken en nog een keer overleg te plegen. Er werd over-leg gepleegd. Heel veel overleg, met heel weinig resultaat. De bezetters bleven in Reuzenbos. Maar op de achtergrond bleef ook de dreiging van motorzagen, bulldozers, plannen voor straten en gebouwen. De eige-naar van het bos wilde dat de bezetters zouden verdwijnen. Tenslotte was het zijn bos en de wet was de wet. Hij wilde het bos wel verkopen, aan wie er het grootste bedrag voor wilde neertellen. Maar ook degene die er het meeste wilde voor betalen, wilde Reuzenbos laten verdwijnen. 'Geld is een ziekte' zei Lies vaak...Het leek wel of het hele land een rol speelde in het drama van het Reuzenbos. De pers kwam met heuse camera's en deurwaarders in stijve pakken doken op te midden van het groen. Politici gingen vlijmscherpe discussies aan. De burgemeester probeerde te bemiddelen en een minister kwam met de bezetters praten. En op 1 dag vroeg in de ochtend werd het bos dan toch ontruimd. De ontruiming van het bos was één van de hoofdpunten van het nieuws. Je zag hoe de bezetters naar overvalwagens gedragen werden. Lies stak 2 vingers op, het V-teken, voor victorie...

" Mijnheer, de minister, Ik schrijft U omdat ik niet meer weet wat ik kan doen om Reuzenbos te redden. U bent mijn, onze laatste hoop. Zonder twijfel bent u op de hoogte van ons probleem, want het gevecht voor het behoud van het bos is al vaak in het nieuws geweest. Reuzenbos ligt niet zo heel ver van ons huis. Wij, heb-ben er vaak gespeeld. Als je Reuzenbos heel goed kent, zoals wij, dan weet je dat dit bos niet mag verdwijn-en. Op school horen we vaak over de oerwouden die vernietigd worden, de luchtvervuiling, het broeikas-effect en zo. Daarom kan ik helemaal niet begrijpen waarom Reuzenbos ook zou moeten verdwijnen. Het bos is van een heel rijke meneer en die wil er heel veel geld voor. Voor ons is dat bos heel veel waard en ik wil heel graag mijn hele spaarpot aan u geven als u niet genoeg geld hebt om het bos te kopen. Er is heel veel wat ik niet begrijp mijnheer de minister. Hoe kan het nu dat een bos misschien zal verdwijnen als zoveel mensen het willen behouden? En hoe kan het dat Lies, die echt een heel goed mens is naar de gevangenis moet en gestraft zal worden ? Omdat ze in dat bos ging wonen om te tonen hoe graag de mensen dat stuk groen willen behouden ? Om te tonen hoeveel ze ervan houden, hoe erg ze dat stukje groen nodig hebben ? Ik hoop, mijnheer de minister, dat u nu beter begrijpt wat hier eigenlijk gebeurd is. En dat Reuzenbos mag blijven. Heel erg bedankt dat u mijn brief hebt willen lezen. Ik hoop dat u een goede oplossing zult vinden." Hanne

Hanne mijmert in zichzelf en denkt : 'Ja wij zijn de vrienden van het bos, van deze wereld vol levende wezens, waarin we zoveel plezier beleefden, zoveel droomden. Als ik niet zo jong was, dan was ik ook de hele tijd in het bos gebleven. Heel veel vraagtekens heb ik bij dit gebeuren in dit grootse levende bos : bij de vraag waarom iets dat zo duidelijk, zo simpel is zo moeilijk kan opgelost worden. Het comité heeft toch duidelijk aangetoond dat er in de stad ruimte genoeg is voor de kantoren die hier moeten komen, dat er zelfs flink wat leegstand is....' Lies die twee dagen later thuis is herinnert zich de babbel met haar papa : 'Denk toch aan je toekomst ! zei papa. 'Welke toekomst hebben we als ze elk stukje bos gaan vernietigen?' 'Je kunt niet altijd winnen,' probeerde papa haar tot andere gedachten te brengen… (met dank aan Uitgeverij Averbode voor dit mooie Filmpje - VF, jaargang 75/16 : 6.5.2005) www.ludoenckels.be ( slapen in de armen van een boom )

4) Slotwoorden uit Enkel de daad van Marijke Libert, dank aan uitgeverij Cossee De droefenis hangt tussen de bomen. Alles valt naar beneden, niets valt naar omhoog. Ik zei dat je moest vertrouwen op wat je zag, maar dat er ver voorbij het zien nog belangrijker dingen waren. En dat het dan kon dat iets plotseling naar boven ging. Als je dat maar hard genoeg geloofde dan gebeurde het ook. Klim jij maar ver weg. Hoe hoger je bent, zoveel later zullen de vlammen jou bereiken. Ik beneden ben niet veilig meer. Ik kan het niet meer. Hier sta ik, tussen de dertig en de dood, terugkeren kan niet meer.

"For me, words on a page give the world coherence... Words tell us what we, as a society, believe the world to be." A. Manguel, Dagboek van een lezer http://www.flanderstoday.eu/jahia/Jahia/pid/867

axie vrijbos 2008 Lappersfort www.groenfront.be www.lappersfort.be
on line petitie stop de oorlog tegen de zonevreemde bossen www.ggf.be
on line protestbrief verzenden aan burgemeester B www.navanadi.com
bossennetwerk waarbinnen Lappersfort groeit www.vbv.be/netwerk

Ik ben een vreemde in dit bos
Ik ben een vreemde in dit bos,
De gast van schors en mos.
Ik ben verdwaald in struikgewas
Waarover ik ooit sprookjes las.

Ik kijk met nieuwe ogen
Naar zonlicht tussen de bogen
En gewelven van een kathedraal
Uit een oud woudverhaal.

Lieve muzen van de linden,
Laat ons onszelf weer vinden
Ver van het dagelijkse jagen.

Lieve bezetters van de bomen,
Laat ze niet aan deze schat komen,
Laat hun geweten knagen.
Hilde Keteleer, Lappersfort Poets Society

zonevreemd

wie tekent de zones, verklaart
de bomen vreemd; gaat het om
een eerstgeboorterecht: kwam
de zone van steen het eerst ter wereld?

zonevreemd zuiveren de kruinen onze
huizen, schrapen het zilt van muren,
zemen de ramen met schaduw en licht

waar gaan de geliefden dromen
dan op het pad dat tintelt in
de ritseling van gebladerte,
het zinderend spel dat dagelijks wisselt
onder de wisseling van wolken

zonevreemd verklaart men
de zoom van de stad, je hoort
een kleed verscheuren in repen
en rafels, beroofd van zijn glanzende rand

geen oog zonder schaduwkleur die
de iris omlijnt, omringt zoals goud
een smaragd of agaat; geen levende stad
of ze houdt halt bij struweel en houten
omwalling waar de zangers schuifelen
hun troostend geluid

zones zonderen af en mensen komen
samen: zo is hun aard sinds de
oorsprong der tijden, sinds uit
aarde en water het leven ontstond

wie tekent dan zones en verklaart
ons vreemd, bewoners van een
te slopen woning, vreemdelingen
in eigen huid – wie brandt in ons
vlees het cijfer van verbanning,

wie verhakkelt de aarde in zones
en maakt ons allen aan onze
oorsprong vreemd? we lopen
ontheemd door de zones,
de tekenaars verklaren ons vreemd

Staf De Wilde, Lappersfort Poets Society