Conrad Kurtz06 juli 2009 – 21:58

Mevr. Kitty Roggeman (DM 1/7) stelt geen contradictie vast tussen het dragen van het hoofddoek en de emancipatiestrijd. Moslima's, zo beweert Mevr. Roggemans, maken gebruik van de bestaande grondwettelijke vrijheden zoals godsdienstvrijheid en zelfbeschikkingsrecht. Met een hoofddoek kun je evengoed strijden voor meer gelijke kansen, is haar redenering. Die vlieger gaat niet op. Het hoofddoek is een religieus symbool dat staat voor de ongelijkwaardige positie van de vrouw in de Koran en dit is in strijd met onze grondwet. De Koran schrijft weliswaar geen hoofddoek voor, maar er staan genoeg passages in die illusteren dat de vrouw geen gelijke rechten heeft ten opzichte van de man. Deze zomer zullen er opnieuw een aantal moslima's uitgehuwlijkt worden in hun thuisland, diegene die weigeren lopen het risico op sociale uitsluiting of eerwraak. Sommigen zullen er een clitoridectomie ondergaan. Sociale dwang en niet zelfbeschikkingsrecht is hier de norm. Het goddelijk gebod staat hoger dan door een mensenhand geschreven wet.

Hoe zou de gemeenschap reageren indien jonge autochtonen naar school komen met een swastika rond hun arm? Als ik de redenering van mevr. Roggemans volg, dan valt dit onder het zelfbeschikkingsrecht : “baas over eigen hoofd” of “baas over eigen arm” is dan net hetzelfde. Moslima's met hoofddoek en blanken met een swastika rond hun arm mogen naar school komen want wij moeten respect hebben voor hun cultuur. Ze zijn allebei op een “andere” manier op weg naar de idee dat iedereen gelijkwaardig is in onze samenleving. De vergelijking loopt niet mank op het feit dat godsdienstvrijheid iets anders zou zijn dan een nazistische ideologie. De overtuiging dat een mening heilig is, is niet meer dan een mening. Een heilig boek kan geen discriminerende uitspraken rechtvaardigen en staat evengoed bloot aan kritiek als iedere andere visie. Een publieke school die de democratische waarden van de samenleving uitdraagt, kan nooit aanvaarden dat zijn leden idealen huldigen die een vrije samenleving ondermijnen.

Mevr. Roggeman beweert dat gelijkheid tussen man en vrouw geen verworvenheid is van het Westen omdat wij nog steeds met tal van onrechtvaardigheden kampen en bijgevolg mogen wij minderheden de les niet spellen . Ik denk dat er toch een groot verschil is tussen een onaantasbaar geloof dat ongelijkheid bij openbaring oplegt en een democratie waarin wetten worden gestemd door middel van participatie en dialoog.

Dat een feministe het hoofddoek ondersteunt kan er bij mij niet in, zij maakt een tragische vergissing.