KoenCalliauw22 juli 2009 – 11:08

Debby doet het !

Het plaatselijke Daklozen Aktie Komitee (DAK) botste al meermaals met dergelijke “sanctionerende ambtenaren”. Niet fysiek, want het betreft schimmige elementen die zoals een slak haar slijmsporen, deze van hun grootheidswaan via veel papier nalaten. Het DAK won zelfs al eens een rechtszaak tegen zo’n sanctionerende kwibus. Dit type bureaucratisch getikten is echter niet te stoppen en onlangs behaalde zo’n “sanctionerend ambtenaar” dé buit binnen. Debby Strybosch is de naam. Debby is een mooie naam. In mijn rap op hol geslagen verbeelding zie ik een wat wulpse dame. Alleenstaand of keurig gehuwd, seksie opgetut en vooral “proper”. Mijn type niet, maar het Stadhuis krioelt van dit genre stedelijke Trienen die het even gaan maken. Ze “horen er bij” en durven hun “baas”, de Schepen al eens onderdanig kirrend trakteren in café Den Engel op de Grote Markt. Schol op de GAS ! Op de site van “Progress Lawyers Network” vindt je informatie over deze wet en de er van afgeleide gemeentelijke reglementen. (2)

Wat is die buit van onze Debby ? Vooraleer dat te verklappen is het nuttig er een al lang dode Tsjech bij te halen: Franz Kafka. (1883 – 1924 ) Op Wikipedia (3) wordt over deze literaire reus gezegd: “Zijn werk lijkt zich te kenmerken door een nachtmerrieachtige, onheilspellende sfeer waarin de bureaucratie en de onpersoonlijke maatschappij steeds meer greep krijgen op het individu”. Deze Debby Strybosch is een “ambtenaar” die zich geil wentelt in de onvermoede mogelijkheden “macht” uit te oefenen. En dat in naam van een “propere” stad, gesteund door wat hier voor “beleid” doorgaat. Kortom, ze heeft dat lastige DAK in haar greep ! Met wat ?

3 x 60 = 180 euro

Madame Strybosch ontdekte, op straat “controlerend” rond vorige Kerstmis, 3 kleine affiches op A3 formaat die het jaarlijkse gratis festivalletje voor de amste, Het Meisje met de Zwavelstokjes, bekend maakten. Met plakband aangebracht. Zowat de enige mogelijkheid voor het DAK om haar mensen te bereiken. Daklozen, drugverslaafden, marginale prostituees, (ex)gevangenen, psychiatrische patiënten, sans papiers… Kortom, de mensen die Strybosch en C° liever vijf voet onder de grond zien, dan op een voor hen met weinig middelen georganiseerd feest waar die gasten trots op zijn. In 2009 voor de achtste keer, zonder de kots, vuilnishopen, alcoholmisbruik, vechtpartijen, diefstallen en straten verre herrie die kenmerkend zijn voor de officiële, commerciële Kerstmarkt op de Groenplaats. Waar tonnen voedsel schaamteloos vertrapt en verspild worden. “Stille nacht…”

De mensen die naar Het Meisje komen hebben geen geld, geen Internet, geen TV, kopen geen bladen. Het DAK vzw bereikt hen mondeling of via kleine, aangeplakte aankondigingen. Dat was dus buiten onze sanctionerende ambtenaar gerekend. Die 3 kleine affiches kosten het DAK nu 3 x 60 = 180 euro GAS boete. De prijs om er een pak te kopiëren. Dat is voor een organisatie zonder winstoogmerken die werkt met giften en kleine subsidies veel geld die de Stad onterecht in haar zak steekt. Dat is diefstal.

We zitten nu op onze Debby te kakken, maar die hele GAS hetze is eensgezind beslist door het politieke beleid met aan kop Burgemeester Patrick Janssens (SP). Strybosch wordt in haar Kafkaiaanse waanzin door dat beleid gebruikt en gesteund. Een stel verkozen heren en dames die beletten dat ook mensen en organisaties zonder geld hun activiteiten en meningen verspreiden. Ambtenaar Debby Strybosch is duidelijk; geen geld, geen recht op vrije meningsuiting. Volgens haar zijn al die met weinig middelen werkende initiatieven, waarbij heel wat culturele/artistieke, profiteurs die “financieel voordeel nastreven” door het monopolie van de grote publiciteitsfirma’s te willen omzeilen.

Debby ruikt macht…

De stad Antwerpen organiseert de jacht op hen die zich niet laten manipuleren door een steeds verder uitdeinend corps “regisserende ambtenaren”, zoals “buurtregisseurs” die ooit dicht bij de mensen buurtwerkers heetten. Op hen die de spontane kracht van vrije buurtcomités en burgers verkiezen boven door de overheid strak in de hand gehouden bewonersgroepen. Tot voor een paar maanden had dat hele sisteem dat “meer greep moet krijgen op het individu” de nog wat ongemakkelijke naam “Integrale Veiligheid”. Nu heet het hypocriet “Samen Leven”. Een Kafkaiaanse nachtmerrie. “Veiligheid”, de flikken zaten en zitten overal tussen. Die flikken vinden dat trouwens geen geschenk. Ze hebben wel wat anders te doen, dat thuishoort bij werkelijk politiewerk. “Propere straten” klinkt aanvaardbaar. Er achter zit een poging tot hersenspoeling van de burgers die opgezet worden tegen hen die een vrije levenswandel verkiezen die kritisch staat tegenover “de normen en waarden”.

Het is zomer, het is komkommertijd, het is warm, Kerstmis is niet voor morgen. Toch even bezinnen. Onze Debby Strybosch stuurde mij als voorzitter van het DAK aangetekend haar hoogstpersoonlijke ontboezemingen, haar BESLISSING ! van negen (9 !) blz. In Kafkaiaanse, pseudo juridische stijl opgesteld. Het mens heeft helemaal niets te BESLISSEN ! Ze kan eventueel bescheiden iets “vaststellen” als omhooggevallen, bijgeschoolde GAS ambtenaar. Die negen blz. zijn hilarisch, te zot voor woorden. Ze zijn typerend voor een losgeslagen stedelijke slaaf die macht ruikt. Voor veel mensen is die stijl met haar “newspeak” intimiderend. Dat is ook de bedoeling.

Zij verkondigt dat dit “wildplakken”, “op zijn minst” een “lucratieve bezigheid” is, vermits het DAK dan haar bescheiden aankondigingen niet via de grote, commerciële firma’s laat verspreiden. Heeft ze daar belangen ? In deze stad kan je net als in Charleroi alles verwachten. Ze is zo vriendelijk de namen van een paar van die peperdure firma’s te noemen. JC Decaux, Clair Channel,… Zie je het al gebeuren, een armen organisatie die haar affiches door JC Decaux op de wachthokjes van De Lijn laat verspreiden ?

Openbare ruimte privatiseren.

In Antwerpen bestaan geen mogelijkheden voor kleinere culturele, sociale organisaties om zich kenbaar te maken. Niet slechts voor het DAK, maar ook voor bvb. beginnende muzikale muziek bands van jongeren die een publiek zoeken. Voor politieke groepen die iets te zeggen hebben. Gratis reclamezuilen bestaan amper. Wel wordt ook hier de stad verpest met commerciële reclame. Ondermeer voor de harddrug alcohol, seksistische brol en gewelddadige thema’s. Dat bewust in stand gehouden tekort aan gratis reclamezuilen verplicht groepen als het DAK onzichtbaar te blijven of die GAS reglementering aan haar laars te lappen. De Stad profiteert met haar boetes financieel, als een dief in de nacht van deze situatie.

Edith Flamand, de advocate van het DAK (Progress Lawyers Network) formuleerde het in een brief aan Burgemeester Janssens aldus: “Het is de wereld op zijn kop. Volgens het DAK is immers niet het wildplakken een lucratieve bezigheid, maar wél het privatiseren van de openbare ruimte door de grote winsten makende publiciteitsfirma’s”. Debby Strybosch neemt het in haar pseudo juridische tekst in naam van de Stad geestdriftig op voor de winstgevende belangen van deze firma’s. De stedelijke overheid verdedigt niet de rechten van de burgers maar de privileges van enkele. (4)

Majesteitsvorm…

Debby en haar Burgemeester bevinden zich op “proper” terrein wanneer ze de reclamemaffia promoot. Het betreft een milieu waar in “de Patrick” als ex publiciteit goeroe thuis is. Voor hem is het Burgemeesterschap zoiets als een groot bedrijf leiden.

In 2007 onthulde Het Laatste Nieuws dat het Parket een onderzoek voerde naar gesjoemel met grote reclameborden in Antwerpen. Dat is het grote geld. Dat is niet het DAK dat iedere cent drie keer omdraait. Dat affiches goedkoop kopieert die door goed bedoelende, onbekende simpatisanten zorgvuldig met kleefband op de deur van een verkrotte woning geplakt worden. Die daarmee aantonen dat deze stad lééft, er mensen zijn die het heft in eigen handen nemen in plaats van voor hun TV uit te drogen.

Onze Debby voelt zich ook geroepen het heft in eigen hand te nemen. Ze gebruikt de meervoudsvorm, de “majesteitsvorm” “Wij” in haar arrogante “Beslissing”. “Wij” meent dat deze affiches “storend zijn in het straatbeeld”. “Wij” vind dat “deze wildgroei aan verkeerd aangeplakte affiches een vervuilend effect op de stad heeft en haar uitzicht bezoedelt” “Wij” noemt dat “reële overlast”. Kafka zou dergelijke “Wij” in zijn literatuur gebruikt hebben. De “Wij” die beslissen over “ons”, geruggesteund door “Het Sisteem”. Debby Strybosch wordt hier uit de anonimiteit gehaald omdat dergelijke in het duister wroetende “Wij’s” gevaarlijk zijn. Omdat in deze stad op alle geledingen van de overheid “Wij’s” hun door de bureaucratie gedekt machtsspelletje spelen ten koste van de gewone mensen die niet durven/kunnen reageren. Dat ondanks alle ombudsmannen/vrouwen met hun zeer geringe invloed.

Deze “sanctionerende ambtenaar” is hiervoor geboren. Haar negen blz. lange “Beslissing” is de moeite waard als document dat typerend is voor de verloedering van de democratische rechten die in Antwerpen en elders plaatsheeft. Het DAK is hiermede niet naar de rechter gestapt, waar deze vzw zeker gelijk zou krijgen. Waarom niet ? De GAS wetgeving is zo pervers opgesteld dat zelfs al wint de verbaliseerde, de uiteindelijk af te dokken proceskosten steeds hoger liggen dan de verworpen GAS boete… Het overkwam het DAK reeds een keer.

Corruptie.

Terug naar het zeer grote geld. Publiciteitsbedrijven als Clair Channel, JC Decaux en Think Media zouden in Antwerpen met illegaal gebouwde reclamepanelen tienduizenden euro’s per maand binnenrijven, volgens de media. De stedelijke dienst Bouwtoezicht zou tegen deze illegaal geplaatste panelen niets ondernemen. Zelfs niet na aandringen van de politie. Er werden indertijd verscheidene stadsambtenaren verhoord. Onze Debby Strybosch verwijst het Daklozen Aktie Komitee dus naar de criminele sfeer waarin firma’s als JC Decaux gedijen, om haar gekopieerde A3 affiches te verspreiden. Een firma die in de orde van grote van miljoenen euro’s rekent… Die met een zweem van corruptie omgeven is. “Trends” op 22 maar 2007: “Het bedrijf Airport Terminal Publicity (ATP) heeft donderdag 16 maart een klacht ingediend tegen concurrent JC Decaux wegens actieve corruptie. Het Franse bedrijf zou één van de directeurs van ATP hebben omgekocht…”. Het ging om een contract van 6 miljoen euro. En op 28 mei 2008: “…huiszoeking door Parket bij JC Decaux in Brussel…”

Deze door “verbaliserend ambtenaar” Debby Strybosch aangeprezen firma’s waren/zijn betrokken bij een onderzoek naar actieve corruptie. Het is niet de taak van Strybosch, JC Decaux en C° te promoten. Ze begeeft zich op glad ijs, ze typeert een mentaliteit bij de stedelijke diensten die ruikt naar een bedenkelijke betrokkenheid. Die in ieder geval duidelijk maakt hoe dit stadsbestuur, de overheid, de openbare diensten vergroeid zijn met de privé markt. Hoe een wet en de GAS reglementering op vele gebieden de winsten van de privé markt dient.

Een privé markt die echt de openbare ruimte “vervuild”, massaal, op gigantische schaal als reële overlast. Als een permanente, stinkende golf van beïnvloeding, brainwashing mét winstoogmerk. Liefst illegaal. De “sanctionerende” stedelijke ambtenaar Strybosch voelt zich geroepen deze maffia in een lang, hilarisch epistel aan te prijzen en de vrijwilligers van het DAK arrogant te beledigen. Kreeg ze daarvoor de opdracht ? Van wie ? Nogmaals, welke belangen dient ze ? Zou deze dame niet het voorwerp kunnen uitmaken van een klein onderzoekje ? Van een sanctie ? Van een koekje van eigen deeg ?

“Durch reinheit…”

Kafka was een Tsjech. Schönerer was een Wener die op het einde van de 19° eeuw politiek actief was. Hij was rond 1880 de “uitvinder” van de Ariërparagraaf die de nazi’s later dankbaar overnamen. (“Voor het doorvoeren van genoemde hervormingen is de verwijdering van joodse invloeden op alle gebieden van het openbare leven onvermijdelijk. Juden is der Eintritt Verboten !”) Hij lanceerde de slogan: “Durch Reinheit zur Einheit !”. Onder “vuil” dat werd opgekuist verstond men niet het etensafval, maar mensen. De A3 affiches van het DAK richten zich naar mensen die anders niet bereikbaar zijn. De stedelijke overheid gooit haar controlerende troepen in de strijd om te beletten dat deze mensen geïnformeerd worden.

Niet alleen in Antwerpen, maar hier wel zeer duidelijk is een discriminerende overheid alles wat “Anders” is aan het opkuisen. Zoals de hoofddoekjes op scholen. Ze voert eveneens een offensief tegen hen die van hun recht op vrije mening willen gebruik maken op het openbaar domein. De GAS wordt misbruikt om hen financieel kaal te plukken, te intimideren, te marginaliseren. Om een fenomeen als Het Meisje met de Zwavelstokjes trachten te liquideren. Dit jaar zal rond Kerstmis Het Meisje voor de zevende keer plaatshebben. (5)

Wellicht heeft Burgemeester Patrick Janssens nooit gehoord van Schönerer als vroege antisemiet die een hysterische cultus rond “Reinheit” ontwikkelde en zo een hetze stimuleerde tegen “de Andere” die decennia later miljoenen doden kostte. Onze Debby Strybosch evenmin. Ze zijn beide gevaarlijk in hun gespeelde onnozelheid. Doorprik de reeds door Kafka in de roman “Het Proces” en door Orwell in “1984” gedane voorspellingen van een gebrainwashte samenleving. Inderdaad, “samen leven”…(6)

(1) “GAS tegen Freedom of Speech” - http://www.indymedia.be/nl/node/25144

(2) “GAS en actievoeren” - http://www.progresslaw.net/index.php?pg=5368id=498 (Links via “Strafrecht en actie voeren” naar “Rechten van de actievoerder” door Edith Flamand)

(3) “Franz Kafka” - http://nl.wikipedia.org/wiki/Franz_Kafka

(4) “Dossier Gazet van Antwerpen - Propere zaken op ’t Schoon Verdiep”.

http://asp.gva.be/dossiers/-a/schoonverdiep/dossier.asp

(5) “Het Meisje” (Foto’s John Moussiaux) - http://www.indymedia.be/en/node/31075

(6) “Hersenspoeling – Brainwashen” - http://nl.wikipedia.org/wiki/Hersenspoeling