Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

“Hardcore is meer dan muziek”

“Hardcore is meer dan muziek”

Steph is al van in de begindagen betrokken bij Ieperfest. “De eerste editie was gewoon een activiteit van ons autonoom jeugdhuis Republiek Vort ‘N Vis, een éénmalig gebeuren,” herinnert hij zich. Achttien jaar later bestaat Ieperfest nog steeds.

IMG_6141b.jpg

(foto Vik)

Wat is het belang van de DIY-gedachte (‘Do It Yourself’) voor hardcore?

Steph: “DIY is vooral: er samen met een groep mensen iets van maken, ieder met z’n eigen sterktes. Dat kan alle richtingen uitgaan. Jullie maken media. Wij maken zines, organiseren shows,… DIY is tonen aan de wereld dat je vrijwillig iets op poten kan zetten.”

Wat is het grootste verschil tussen de eerste edities en Ieperfest nu?

“De opkomst. Vroeger was het in de zaal achter ons café: we moesten niets klaarzetten. We begonnen een week of twee op voorhand. Veel Polen en Tsjechen kwamen ons helpen. Die hebben daarna hun eigen hardcorefestival opgericht, Fluffest - wat we zeer toejuichen. Zij hebben hier de stiel geleerd.”

Vroeger was het politieke gehalte van hardcore groter. Klopt dat?

“De scene is veranderd. Er komen steeds meer niet-geëngageerde mensen af op hardcore. Als Ieperfest proberen we toch te zeggen: ‘Gasten, het is meer dan alleen muziek en leute maken met de vrienden. Dat is belangrijk, maar luister ook eens naar de boodschap van veganisme, dierenrechten en mensenrechten. Proef daar ook eens van.’”

“Maar ik vind het soms interessanter om dat ideeëngoed aan te bieden op een show als het huidige Ieperfest dan op een show waar iedereen al overtuigd is. Ik vind het goed dat er iemand komt die zegt: ‘Ik ben hier niet mee akkoord’. Na de discussie krijgt die dan misschien een ander inzicht.”

Je betreurt het dus niet dat er een soort ‘zuiverheid’ verloren is?

“Nee, want vroeger vond ik het soms een beetje té zuiver. Er was toen een beweging in het muziekgenre zelf die zeer strikt, zeer veeleisend was. Als tegenreactie is er dan een beweging gekomen die enkel oog had voor de fun. De slinger is van het éne uiterste naar het andere uiterste gegaan. Ik verkies de weg van het midden: je moet plezier kunnen maken én politiek kunnen nadenken. Ze zijn allebei nodig.”

Is er daarom dit jaar zoveel aandacht voor ‘non-music’?

“We hadden in het begin ook al een derde podium, waar mensen die op reis waren geweest hun dia’s toonden enzovoort. Daarna is dat non-musicaspect een tijdje wat minder geweest. Maar een paar jaar geleden hebben we een kerel geprogrammeerd die als soldaat de eerste Golfoorlog had meegemaakt en tijdens de tweede Golfoorlog naar Irak was teruggekeerd als menselijk schild. Hij kwam daarover vertellen. Nu is ‘more than music’ terug een belangrijk onderdeel van Ieperfest.”

Het festival wordt nog steeds volledig door vrijwilligers gedragen. Hoe spelen jullie dat klaar?

“Maandelijks vergaderen we, hetzij in Ieper, hetzij in Gent. En we hebben een internetforum waarop we alles bespreken, tot de kleinste details toe. We verdelen ook de taken. Vort ‘N Vis zorgt voor de logistieke ondersteuning, en Genet Records uit Gent is meer bezig met de programmatie van de bands. Zo loopt dat perfect.”

Maar waar blijven jullie al die vrijwilligers halen?

“Er zijn een 15-tal vrijwilligers die er het jaar rond mee bezig zijn. Daarnaast zijn er een 20-tal mensen die zich vooral tijdens het festival en de dagen ervoor volledig inzetten. Dat wil zeggen: dag en nacht draaien. Dan hebben we nog de losse vrijwilligers, die zes uur helpen per dag, en we doen beroep op jeugdbewegingen zoals de scouts en de giro. En op Klein Verzet, een vereniging uit de Kempen die met milieu-educatie bezig is, vooral voor ons afvalbeleid. Die bewegingen betalen we ook, zodat ze hun kas een beetje kunnen spijzen. In totaal zijn hier achter de schermen zo’n tweehonderd mensen actief.”

Sommige jonge bezoekers lijken vooral begaan met hun uiterlijk, klinkt de kritiek.

“De dresscode en de juiste groepen kennen is voor sommige kids inderdaad het belangrijkst - anders ben je niet geloofwaardig in je vriendenkring. Als je begint te praten over politiek, dan wijzen ze dat af, omdat ze het veréénzelvigen met partijpolitiek in plaats van met engagement. Ze kennen ook de roots niet van hardcore, want ze zijn veel later geboren en dus ook pas veel later met hardcore in contact gekomen. Voor hen is het vooral coole muziek. Maar het zijn wel toffe gasten, en een evenement als Ieperfest kan hun ogen doen opengaan: ’Er zit een verhaal achter het hele gebeuren’."