Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Filosoof Peter Sloterdijk krijgt eerste Decent Society Award

Filosoof Peter Sloterdijk krijgt eerste Decent Society Award

GENT- De feestelijke avond in de Vooruit op 18 november getiteld ‘Sporen naar een waardige samenleving’, kwam er na een reeks debatten gebaseerd op de vraag 'Hoe het vrijzinnig humanisme actualiseren?' Filosoof Peter Sloterdijk , die de eerste Decent Society Award kreeg, kon wegens ziekte niet aanwezig zijn. Maar dat belette de interventies niet van Eva Brems en Chokri Ben Chika over zelfbeschikking en van Paul Scheffer en componist Peter Vermeersch over gelijke kansen. Ngo Kabuta en Alain Platel bespraken solidariteit en Marleen Temmerman en Mustafa Kör analyseerden actief pluralisme. In het voorjaar kwamen een paar honderd vrijzinnigen al samen om te debatteren over enkele kernproblemen, hetgeen resulteerde in het project Waardige Samenleving.

4117331794_b62486b370_m.jpg

Foto Peter Sloterdijk (door Rainer Lück)

“We willen gelijke kansen, maar toch niet voor iedereen? We willen zelfbeschikking… desnoods over lijken? We eisen solidariteit… maar er blijken grenzen te zijn. We zijn pluralisten, maar hebben het toch lastig met andere meningen! We horen graag alles maar we luisteren vaak niet. Is dat een waardige samenleving?” Knackjournaliste Anna Luyten, die in duo met Mo-redacteur Gie Goris de presentatie op zich neemt, opent de avond met deze bedenkingen, gevolgd door enkele voorlopige conclusies die ze formuleert in losse, korte zinnen: “Voor gelijke kansen is een gelijk inkomensniveau een essentiële opstap. Bovendien is de vereiste voor een waardige maatschappij een gelijke kansenbeleid voor de verschillende levensbeschouwingen.” … ”Er bestaat een absolute vrijheid van denken, maar ook een vrijheid van handelen die gebonden is aan wetten en beperkingen. Vrijheid is een kritische levensvisie, maar die veronderstelt ook verantwoordelijkheidszin. Vrijheid is - het mooiste in het leven - het gevecht tegen achteloosheid.” Daarna zien we hoe die conclusies getoetst worden aan de uiteenlopende meningen van jongeren op Belgische festivals. Hun ongezouten en uiteenlopende meningen zien we op een groot scherm. Het publiek kijkt geïnteresseerd toe.

Een opvallend moment is de bijdrage van Chokri Ben Chika en Eva Brems. Ze voeren een ludieke dialoog op over zelfbeschikking. (Chokri Ben Chika studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent. Daarna stortte hij zich in de kunst als danser, muzikant, acteur en theatermaker, o.a. met Union Suspecte.) Om in de ‘sfeer’ te komen vertelt de theatermaker het verhaal over zijn ‘broerke’, die zogezegd op zijn twintigste in België zelfmoord pleegde na een half leven in Tunesië, een mislukte acteercarrière en het Gentse nachtleven.. In een fictief emotioneel afscheidsfilmpje dat getoond wordt , neemt de getroubleerde twintiger afscheid van zijn ouders, maar vertelt hij ook moppen over domme blondjes en zet ‘relax’ van Mika op vooraleer een overdosis te nemen. Bevreemdend. Maar wees gerust: zijn broerke leeft eigenlijk nog en is nu dus acteur. Een daad van zelfbeschikking… Eva Brems (professor Mensenrechten en Niet-Westers Recht en voorzitster van Amnesty International Vlaanderen) noemt zijn zelfmoord in een humoristisch bedoeld theatraal betoog ‘een daad van integratie’! Daarna neemt de ernst het weer meer over. Brems legt de nadruk bij het gebrek aan zelfbeschikking bij de Palestijnen, dat ze onlangs in het Midden-Oosten met eigen ogen waarnam.

De gasten zijn zeker niet willekeurig uitgekozen. Dat blijkt niet enkel uit hun interventies, maar ook uit hun biografie. Mustafa Kör werd voor ‘Uitverkorene’, dat ten grondslag ligt aan zijn roman ‘De Lammeren’, bekroond met de extra eerste prijs voor proza voor de El Hizjra literatuurprijs. Paul Scheffer, deed in 2000 met zijn essay “het multiculturele drama” de discussie over immigratie oplaaien. In ‘Het land van aankomst’ levert hij een doorwrochte analyse over de migratiebewegingen en de effecten op de landen van aankomst.

Peter Vermeersch, bekend van zijn big band Flat Earth Society, geniet respect als veelzijdig componist van beiaardcomposities tot filmmuziek. -Hij neemt het vanavond bovendien onder meer op voor de bastaarden van deze wereld. Zijn muziek, zo zegt hij, is immers ook een bastaard -. Marleen Temmerman, professor gynaecologie aan UGent en UZGent, woonde een tijdlang in Kenia. In 1994 richtte ze een centrum op om kwetsbare groepen te ondersteunen. Sinds 2007 is ze senator.
Ngo Semzara Kabuta, directeur van de reeks “African Thought and Perspectives” bij Peter Lang – Presses Interuniversitaires Européennes, was één van de Congolese jongens die was uitverkoren om tijdens de Expo 58 in het Congolese paviljoen dagelijks te zingen. Nu is hij verbonden aan de vakgroep Afrikaanse Talen en Culturen van de UGent en publiceert hij over orale literatuur uit Afrika. Alain Platel, oprichter van les Ballets C de la B, werkt samen met de Afrikaanse bevolking en zijn naam staat inmiddels garant voor uitverkochte theaters over de hele wereld. Het onvolmaakte en kwetsbare vormen de uitgangspunten van zijn werk gekenmerkt door humor, vitaliteit en ogenschijnlijke chaos.

Het programma is de moeite waard. De soms erg gedreven individuele tussenkomsten leveren best innemende, en soms amusante momenten op. De beeldfragmenten, discussies en de knappe muziek van Sacha Van Loo maakten een soms sluimerend gebrek aan continuïteit goed. Bovendien namen rector Paul Van Cauwenberge (Ugent), die de prijs uitreikte, en actrice Hilde Heijnen de tijd om Sloterdijk in de bloemen te zetten: Heijnen las daarbij een fragment uit zijn werk voor.

Waarom krijgt Sloterdijk de prijs van vrijzinnige humanisten?
“Peter Sloterdijk is een vrijdenker en humanist van vandaag. Zijn verkenning van de misprezen cunikoi uit de Griekse oudheid (Diogenes en anderen) leidde tot een herschikking in zijn denken van de rol van individu en gemeenschap, en dus van individueel levensengagement tegenover de groepsideologieën van de voorbije eeuwen.Zijn scherpe analyse van de kwalijke kanten van de militante boekgodsdiensten (Jodendom, Christendom en Islam) in ‘Heilig vuur’ of zijn recente analyse van de bescheiden maar steeds oefenende en feilbare mens (in ‘Du musst dein Leben ändern’) brengt hem dicht in de buurt van de oproep van Margalit in diens ‘Decent Society’: waardig met de wereld en met anderen omgaan is een hoogste prioriteit. En dat anderen in minderwaardige omstandigheden leven en sterven is een kwestie die je als welvarende mens moet aantrekken. Moed tegenover de aarde en tegenover de mensen moet echter opnieuw aangeleerd worden.”... “Die stellingen zijn ongewoon in deze tijd”, voegen de organisatoren daaraan toe, “maar ze banen misschien een weg naar een nieuw humanisme.”

Sloterdijk: filosoof, postmodernist en tegen moraalridders
Als postmodernist is hij ervan overtuigd dat er geen plaats is voor een absolute waarheid. Zelf geeft hij in zijn boeken dus ook géén sluitende antwoorden op vragen waar ieder mens mee zit. De Duitse filosoof Peter Sloterdijk (Karlsruhe, 1947) is vooral gekend van de 'bestseller' Kritiek van de cynische rede (1983), Regels voor het mensenpark (2000), de trilogie Sferen (2005) en Woede en tijd (2007) en Heilig vuur. Sloterdijk is een van de meest gelezen hedendaagse filosofen. Een van zijn vele kenmerken is dat hij een hekel heeft aan (religieuze) moraalridders. Dat deed hij onlangs nog eens uit de doeken in een interview met Wouter Kusters en Dimphy Smeets in Filosofie-magazine. Daarin verwerpt hij stellig het verwijt dat de mens te hoogmoedig zou zijn in zijn streven om God te evenaren: 'Mensen willen de rijkdom die ze bespeuren kunnen realiseren, kunnen zingen, kunnen fietsen. Ik laat me niet aanpraten dat ik wil zijn als God, en dat zoiets niet mag. Als ik ziek ben, wil ik een therapeut die me helpt, en niet één die zegt dat we allen sterfelijk zijn en dat ziekte bij het leven hoort. Sommigen zeggen: "We moeten bescheiden zijn, onze grenzen kennen, en vooral niet als God willen zijn." En als men dood wil: "Nee, dat mag niet, want de dood is ook door God geschapen." Dat is toch vreselijk.'

Hij ontwaart in onze samenleving een ongepaste eerbied voor 'armoede' en lijden: 'Er is een nieuwe opleving van katholieke Schwachsinn. Altijd als mensen iets kunnen, als ze succes hebben, komt er een priester die zegt: "Voorzichtig. Het is beter iets niet te kunnen, het is beter geen succes te hebben, het is beter geen opiaten aan stervenden te geven." Dat komt allemaal voort uit een verlangen naar gebrek en armoede. De meest inhumane ideologieën handelen tegenwoordig uit naam van een dergelijk verlangen. Dat is zeer gevaarlijk. Dit zien we in de VS, in het katholieke anti-modernisme, in de ecologie, in de protestantse kerk, in de kritische theorie. Allen verkondigen ze deze superideologie: "mens, wordt weer bescheiden, accepteer de natuur, accepteer alles wat gegeven is." Sloterdijk ziet liever dat de mens zijn mogelijkheden ontplooit, en - geestelijk en materieel - 'rijker' wordt. 'In het moderne welvaartsysteem is het probleem van het gebrek grotendeels geëlimineerd. Verrijking bestaat uit een toename van mogelijkheden en variatie. Dit leidt bij sommigen echter tot een gebrek aan het gebrek. Als de armoede de mensen naar het hoofd stijgt, dan ontstaan ideologieën en ressentiment, waarin rijkdom verdacht is'.

Het initiatief kreeg steun van de Vlaamse Gemeenschap, IMD Oost-Vlaanderen, Willemsfonds, Uitstraling Permanente Vorming, Unie Vrijzinnige Verenigingen, Hujo, HVV, August Vermeylen Fonds, Maakbare Mens vzw, Vooruit en MO*.

DSC00015.JPG
DSC00003.JPG
DSC00014.JPG
DSC00052.JPG
DSC00051.JPG
DSC00047.JPG
DSC00037.JPG
DSC00036.JPG
DSC00030.JPG
DSC00026.JPG
DSC00024.JPG
DSC00059.JPG

Vind ik leuk.

Vind ik leuk.