Jan Hertogen08 januari 2010 – 01:18

De contra-productiviteit van het Vlaams Blok/Belang

Het meest opvallende gegeven uit dit overzicht en de overeenkomstige grafiek is de vreemdelingengroei in de 80-tiger jaren, nl 149.352 of de laagste groei sinds 1960. De jaren 80 gaan de geschiedenis in als het enige decennium waar de 'migratiestop' enig effect heeft geressorteerd. De quasi verdubbeling van de migratie in de 90-tiger jaren tot 262.570 en nogmaals een verdubbeling in de jaren 00 tot 551.462 bijkomende vreemdelingen geven toch wel een merkwaardig perspectief aan de 'doorbraak' van het Vlaams Blok en Zwarte Zondag in 1991. Historisch komt deze doorbraak na een decennium waarin de immigratie gehalveerd is tav de jaren 70.

Heeft het Vlaams Blok/Belang met haar doorbraak in feite de weg vrijgemaakt voor een exponentiële groei van de migratie met telkens een verdubbeling de volgende decennia. Alsof het Vlaams Blok alle politieke krachten verzameld heeft tegen de migratie en de tegenstem op deze manier monddood gemaakt. Een partij die op haar kernthema pas na dertig jaar enigszins afgestraft wordt door de kiezers is allicht een unicum. Het geeft aan dat de historische denkbeelden, het racistische discours, het doortrekken van een nationaal-socialistische visie op 'ras'/ethnie/nationaliteit/religie draagkrachtiger blijken dan de politieke ratio of effectiviteit van het door haar gevoerde beleid. Het Vlaams Blok/Belang heeft een uitputtingsslag gevoerd waarin ze zelf zieltogend achterblijft als een open wonde in de samenleving. Hun reoriëntatie zal voldoende diepgang moeten hebben om als Partij volledig met haar verleden te breken. Juist door de migratie en de Belgwordingen wordt daarbij de vijver droger waaruit zij kunnen vissen, en zal het uiteindelijk de migratie zelf zijn die de samenleving of henzelf van deze kanker zal doen genezen.

Aandacht en ondersteuning in plaats van haat en exclusie

Paula D'hondt en haar 'secondant' Johan Leman hebben (nog altijd) de verdienste in alle helderheid een 'migratiebeleid' ontworpen te hebben dat recht doet aan de 'migrant' en zijn echte integratie in de samenleving. Er is evenwel ten onrechte nooit ten gronde op ingegaan noch werden de middelen vrijgemaakt om het uit te voeren. Niemand kon of heeft voorzien dat de migratiedynamiek in de negentiger jaren praktische zou verdubbelen, en nog minder dat hetzelfde zou gebeuren in de jaren 00, het voorbije decennium. Velen zijn er te vlug bij geweest om de 'migratie'sector, de linksen, de 68-tigers, de ‘katholieken’ met de vinger te wijzen omdat zij te 'tolerant' hun ogen zouden toegeknepen hebben voor de maatschappelijke en sociale gevolgen van de migratie. Integendeel, het zijn deze goed menenden die er voortdurend op aangedrongen hebben om de inspanningen en personele krachten ten dienste van de migratie te verhogen terwijl zij zelf in de onmogelijke positie stonden om met beperkte krachten zowel de voorbije en toekomende migratie op te vangen, wegwijs te maken en 'in te burgeren',

het schandaalwoord voor de schaamlap die het beleid altijd voor haar eigen onvermogen en onwil heeft gehouden. Met beperkte mankracht hebben de migratiewerkers gedaan wat zij konden en grote delen van de bevolking heeft mee voor opvang, begeleiding en 'inburgering' gezorgd, zonder hiervoor de erkenning te krijgen die ze verdienden. Het Vlaams Blok/Belang heeft daarentegen de haat, afwijzing, exclusie, afstoot en uitstoot mogen vertolken en gedurende decennia het politiek en maatschappelijk energieverlies mogen organiseren en mobiliseren. De grote instituten van onderwijs, tewerkstelling, huisvesting en sociale dienstverlening hebben altijd achter de problemen aangehold en zijn mede tot een instrument van exclusie en segregatie geworden, zoals nog eens helder en gedegen aangetoond wordt in het TIES onderzoek Ongelijke kansen en ervaren discriminatie in de Turkse en Marokkaanse 2de generatie, 2009 van Véronique Vandezande, Fenella Fleischmann, Gülseli Baysu, Marc Swyngedouw en Karen Phalet van ISPO en ACC KULeuven, zie http://www.npdata.be/Dok/ISPO/TIES-rapport-2009/TIES_eindrapport_Gelijke... . Het lezen waard voor wie z'n hoofd helder wil houden voor de uitdagingen van het komende decennium.

5.2. De migratiesector moet eindelijk de middelen krijgen die nodig zijn

Een verdubbeling van de inspanningen voor onthaal en opvang van de voorbije en komende migratie is daarom een absolute noodzaak om het verleden in te halen en de toekomst te verzekeren. In het recente tewerkstellingsoverzicht voor het nieuwe Vlaamse Interprofessionele Akkoord (de te onderhandelen VIA-akkoorden van 2010) met de stand van de tewerkstelling in alle sectoren, zie: http://www.npdata.be/Data/VIA/Evaluatie/VIA-tabel-2008-versie-03-04-2009... , worden 658 VTE (VolTijdse jobEquivalenten) geteld die instaan voor de goed 703.506 allochtonen (dwz inwoners van vreemde afkomst) in Vlaanderen, dat is welgeteld 1 VTE per 1.000 op 01/01/2007 aanwezige inwoners van vreemde afkomst in het Vlaams gewest. In plaats van het denigrerende 'pamperen' hebben de migranten en kinderen uit de migratie gedurende decennia in 'natte doeken' rond moeten lopen zonder dat zij de nodige zorg en aandacht kregen.

Anticiperen beter dan politiek degenereren.

Wordt het niet tijd om eindelijk eens te anticiperen op wat komen gaat, in plaats van achteraf de schuld te geven aan wie voor een onmogelijke taak gestaan heeft nl. de migrantenwerkers en de migranten zelf, juist omdat men niet vooruitgekeken heeft. De samenleving, onderwijs, werk en het hoofd evenzeer als het hart van de bevolking zal zich noodwendig moeten openstellen voor de immigratiesamenleving wil men ditmaal het decennium van de migratie niet missen. Want één zaak is zeker, elk komend decennium zal, zoals in het verleden het geval geweest is, het decennium van de immigratie zijn. Een herhaling van de afwijzing of negatie van de migratie door welke politieke partij of fractie ook kan enkel leiden tot een politieke degeneratie die de samenleving fundamenteel in tegenspraak brengt met haar "joods-christelijke" wortels, de Verlichting, het socaal-cultureel potentieel en de geschiedenis van de migranten en met de Rechten van de Mens.

Hertogen Jan, socioloog