Maandagavond, 1 februari 2010. Nog net voor ik vertrek kondigt de chef van dienst een infobijeenkomst aan. "Morgen om 13u30 hier zijn. In verband met je contract. Het is in je eigen belang." Natuurlijk weet ik waar dit over gaat. Het bestuur van De Post broedt al een tijdje op een nieuw statuut. Bij de liberalisering van de postbedeling in 2011 wil De Post concurentieel blijven. Personeelskosten kunnen dus niet gespaard blijven. Nadat het oorspronkelijke concept van de 'wijkpostbode' door de vakbonden werd verworpen, zocht men naar een alternatief. Eén van de onderhandelde resultaten: de 'hulppostman'.

Over twee weken vervalt mijn contract van bepaalde duur. Volgens de normale gang van zaken zou dit worden verlengd voor zes maanden. Zo werkt De Post al jaren. Vijf maal verlengen om dan al dan niet een vast contract aan te bieden. Maar vanaf 2010 komt hier verandering in. Geen contracten van bepaalde duur meer. De postmeester legt uit: "We bieden jullie een contract aan van onbepaalde duur." Tot daar het 'goede' nieuws.

Er komt een hele slideshow aan te pas. Statuten, barema's, .. Mijn collega' s en ik volgen zwijgend. Wanneer de postmeester het 'addertje onder het gras' vernoemt, grappen we dat het eerder om een giftige slang gaat. "Jullie zullen aan loon moeten inleveren." zegt hij. "En jullie maaltijdcheques van 7 euro verlagen naar 4,5 euro." gaat hij verder. "Gedurende minstens vijf jaar vervalt elke loonancienniteit. Dat wil zeggen dat jullie loon in die periode enkel aan de index wordt aangepast." en "Jullie kunnen ten vroegste vanaf 2015 opklimmen naar een hoger barema, maar ancienniteit begint dan van 'nul'." We overlopen nog enkele statuten die er nog erger aan toe zijn. Alsof die moeten aantonen dat dit voorstel 'nog niet zo slecht is': "Interim- werknemers moeten een proefperiode van zes maanden doorlopen. En pas na twee jaar krijgen ze maaltijdcheques. Bij jullie vervallen die voorwaarden!"

De postmeester heeft voor enkele van ons een 'persoonlijke' loonsimulatie laten maken. Maar die is gebaseerd op een voltijds werkregime. In Brussel weten ze blijkbaar niet dat ik en mijn collega's deeltijds werken.

"Wil dit zeggen dat we minder zullen verdienen dan onze 'vaste' collega's, terwijl we hetzelfde werk doen?" vraag ik. "Ja" antwoordt de postmeester eenvoudig. "Getuigt dit niet van weinig respect voor de werknemer." opper ik.
"Dit getuigt juist van veel respect voor de werknemer", steigert onze postmeester. "Bij het begin van jullie aanwerving konden we niets beloven. Nu krijgen jullie een contract van onbepaalde duur, terwijl andere bedrijven afvloeiingen doen. Dit is een akkoord dat is bereikt met de vakbonden."

Mijn collega moet snel beslissen; "Over twee dagen vervalt mijn contract" zegt hij. "Dit komt wel een beetje uit de lucht gevallen." Het is tekenen of vertrekken.

Het is 17u15. Het werk zit er bijna op. Een postbode in dezelfde situatie als ik vertelt: "Toen ik het nieuws vorige week vernam was het toch even slikken. We gaan hier al tot het uiterste. En nu dit. Alsof ik hier op m'n knieën zit en ze me nog dieper willen duwen." De meeste postbodes beginnen hier 's morgens om 05u00. Ze worden pas vanaf 06u00 betaald. En ze werken tot het werk gedaan is. Extra uren voor de eigen ronde worden hier niet betaald. Het is 17u15! Deze postbode is nog steeds aan het werk.

Ik hoop snel een echte persoonlijke loonsimulatie te kunnen bemachtigen. Ik hoop dat het loonverlies 'redelijk' blijft. Ik weet niet dat ik over twee weken nog bij De Post zal werken. Ik weet niet dat ik dit moet slikken. Voorlopig wacht ik af.