Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Opinie] Jonge Turken of alibi-Ali's?

[Opinie] Jonge Turken of alibi-Ali's?

De komende gemeenteraadsverkiezingen kondigen zich bijzonder spannend aan. Alle middelen worden dan ook ingezet om de macht te houden of te verkrijgen: voorakkoorden, nationale toppolitici die de lijsten versterken, sterke taal over communautaire thema's, enzovoort.

Het valt vooral op dat er heel wat allochtone kandidaten op de lijsten staan. Tot tien procent van het aantal kandidaten per lijst. Die spontane quota hoeven niet te verbazen. De allochtone stemmen kunnen immers het verschil maken, zeker in de steden. Het verwijt van Brussels minister Guy Vanhengel dat Bert Anciaux op migrantenstemmen zou jagen (DS 6 september) moet in dit licht gezien worden.

Maar in welke mate worden de allochtone kandidaten ernstig genomen? Wil men allochtonen daadwerkelijk een stem geven in het beleid of aast men alleen op hun stemmen? De manier waarop allochtone kandidaten aangetrokken worden kan al een aanwijzing vormen. Velen zijn 'last-minute'-kandidaten: geen leden of militanten van de partij, maar allochtonen die specifiek worden aangesproken om op de lijst te staan.

Een blik op de toegewezen plaatsen leert ons verder dat allochtonen niet moeten rekenen op een plaatsje boven aan de lijst. Allochtonen moeten vaak op eigen kracht een zetel bemachtigen. Logischerwijze proberen ze dan zoveel mogelijk allochtone stemmen aan te trekken. Een treffend voorbeeld in dit verband is de manier waarop de SP.A eind augustus haar ,,Turkse kanonnen'' in stelling bracht. Hoewel kleppers als Johan Vande Lanotte present gaven, was alleen de Turkse pers uitgenodigd. De Turkse kandidaten beklaagden zich er dan ook over dat de Vlaamse pers niet welkom was. De Antwerpenaar Sener Ugurlu stelde zelfs expliciet dat zij genoodzaakt waren om zich te isoleren en gericht campagne te voeren (De Morgen 30 augustus). Als de verkiezingen eenmaal achter de rug zijn, worden de allochtone kandidaten vaak aan hun lot overgelaten. Daardoor breken weinig allochtonen echt door in de politiek. Uitvoerende mandatarissen van allochtone afkomst zijn in Vlaanderen witte raven, ook op lokaal vlak. Zelfs gevestigde waarden als Nahima Lanjri en Fatima Bali bleken bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen niet goed genoeg voor een schepenmandaat, hoewel ze een uitstekende score behaalden. Ook nu worden allochtone (kandidaat-)politici vaak als alibi-Ali's bestempeld. Zijn er onder de allochtonen dan zo weinig Jonge Turken die een meerwaarde kunnen betekenen voor de politiek? Het lokale niveau is nochtans de ideale kweekvijver voor nieuw politiek talent. Allochtone politici kunnen een voorbeeldfunctie vervullen en het wederzijds begrip vergroten.

Daartoe moeten de partijen hun allochtone kandidaten wel voldoende steunen, niet alleen vóór maar ook na de verkiezingen. Want allochtone politici moeten zich dubbel bewijzen: ze moeten aantonen dat ze meer zijn dan een ,,allochtoon'', en hun allochtone kiezers verwachten dat ze extra inspanningen leveren om de positie van allochtonen te verbeteren.

De auteurs zijn voorzitter van respectievelijk Divers & Actief en de federatie van zelforganisaties in Vlaanderen. Ze organiseren op 16 september vanaf 14 uur een debat over dit onderwerp in de Backstage in Gent. Dit opiniestuk verscheen eerder in De Standaard.