han26 september 2006 – 17:01

Het gedicht wou beginnen
over bomen die hun tent opzetten
voor een lange hete zomer
geuren die kwellen
met hun herinnering aan oude seizoenen.

Toen
zoals een valk naar een prooi duikt
viel jij
onder de kogels.

Sprakeloos
bedolven onder bloemen
die bloeien en verwelken
voor niets

op een plek van ongeduld en stenen.

Herman Leenders