han26 september 2006 – 20:34

Omdat er in deze stad nog niemand was die tegelijk Paul heette, nooit enig ondergoed droeg, een gesteriliseerde tijgerkat hield, bij voorkeur in de onmiddellijke nabijheid van jonge mannen sliep en altijd al zijn ramen openliet, gebeurde het dat betreffende Paul op zekere dag een kleine tijgerkat in huis nam. Hij liet haar opereren, legde het diezelfde middag nog aan met allerlei vreemde kerels, vernietigde zijn allerlaatste lingerieset en liet iedere dag en nacht alles vrolijk op een kier. Voor het slapengaan stond hij nog met nieuwe vodden van gordijnen en jaloezieën de sporen van wind en regen uit te wissen. Zo kon het opnieuw beginnen. Aldus leek zijn voortbestaan in de nieuwe stad hem reeds voldoende legitiem. Men combinere wat losse contingenties en cultivere het verschil. Honni soit qui mal y pense, en het licht naast hun lakens werd pas gedoofd wanneer hij ’s ochtends terug de deur uitging.

Piet Joostens