Belgische exportvergunningen aan Israël ter waarde van 14,2 miljoen Euro in 2005

Ludo De Brabander29 oktober 2006 – 00:15

Deze zomer maakte de Belgische minister van Buitenlandse Zaken bekend dat ons land vorig jaar voor 2,58 miljoen Euro wapenlicenties heeft vergund richting Israël. In het rapport dat elk jaar wordt opgesteld in het kader van de Europese Gedragscode voor Wapenhandel komt echter een veel hoger cijfer naar boven. In het rapport, dat dateert van 16 oktober 2006, staat dat België in 2005 voor 14,2 miljoen (!) aan exportvergunningen heeft verleend richting Israël, wat dus meer dan vijf keer zoveel is als het bedrag dat minister De Gucht heeft vernoemd in zijn antwoord op een parlementaire vraag.

Volgens de gegevens zou het gaan om vier vergunningen. Indien het cijfer klopt – wat met een dergelijke officieel document zou moeten - was België vorig jaar het vierde Europese land na Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland voor wat betreft het verlenen van exportvergunningen aan Israël. Over welk soort wapens het gaat is niet duidelijk. België geeft traditiegetrouw geen verdere details door.

Onlangs maakte het Vlaamse Vredesinstituut bekend dat Vlaanderen sinds maart 2006 opnieuw exportvergunningen voor Israël goedkeurt. Vraag is nu of dit klopt en of er niet ook al in 2005 wapens zijn vergund. In elk geval zouden in juli en augustus, in volle Libanon-oorlog twee exportvergunningen zijn goedgekeurd, terwijl in 2004 militaire leveringen aan Israël nog geweigerd werden omdat het gebied te ‘gevoelig’ is.

Vorige maand nog heeft de speciale rapporteur van de Verenigde Naties, John Dugard, Israël van oorlogsmisdaden beschuldigd. Een overtuigender argument om de wapenhandel met Israël stop te zetten is moeilijk denkbaar. Toch hebben 14 Europese landen in 2005 wapens aan Israël verkocht of exportlicenties goedgekeurd. Dugard spreekt van oorlogsmisdaden zoals directe aanvallen tegen burgers en burgerdoelen, het gebruik van terreur tegen burgers en de vernietiging van eigendommen die niet gerechtvaardigd zijn vanuit een militaire noodzaak. “Bovenal heeft de Israëlische regering het verbod van het collectief straffen van een bezet volk geschonden zoals bepaald in artikel 33 van de Conventie van Genève”.

Het is moeilijk te begrijpen, aldus Dugard in zijn verslag, dat hoewel Israël de belangrijkste resoluties van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering schendt, onwettelijke territoriale wijzigingen doorvoert, de mensenrechten schendt en gefaald is in het implementeren van de adviserende opinie van het internationaal gerechtshof, er desondanks in slaagt om sancties te ontlopen. “In plaats daarvan is het Palestijnse volk, eerder dan de Palestijnse Autoriteit, het voorwerp van de mogelijks meest rigoureuze vorm van internationale sancties ooit opgelegd in de moderne tijd”.

Bronnen:

- Het verslag van de gedragscode wapenhandel is te downloaden op http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/en/oj/2006/c_250/c_25020061016e...

- Report of the Special Rapporteur on the situation of Human Rights in the Palestinian Territories occupied since 1967, Human Rights Council; second session, 5 september 2006 (In het november nummer van www.uitpers.be volgt een bespreking van het rapport