Separatisme , een weloverwogen strategie van de globalisten.

Het is aller-interessantst om eens na te gaan wie er het meest voordeel heeft bij een verdeeld België maar ook uit een verdeeld (West)Europa
Zou het kunnen dat separatistische en meestal extremistische bewegingen al dan niet rechtstreeks steun krijgen vanuit de grote financiële groepen en investeringsholdings ?
Nu zien we dat deze investeerders vooral bezig zijn hun geld te beleggen in de nieuwe industrieën in het verre oosten (China,India,Filippijnen etc.…).
De door hen gefinancierde fabrieken en industrieën schieten er in ijltempo als paddenstoelen uit de grond.

Een wereldbevolking bestaande uit een grote groep zeer armen die de consumptiegoederen voor een groeiende groep minder gegoeden aanmaakt komt een zeer kleine groep van onvoorstelbare rijke mensen maar al te goed uit (de toplui van de financiële groepen en investeringsholdings).

Om hun rijkdom en macht te vergroten is het dus zaak dat ze de groep van minder gegoeden (de consumenten van goedkope artikelen) zoveel mogelijk doet aangroeien.
Daarvoor moeten ze strategieën opzetten waardoor de lonen en inkomens van de middenklasse in de beter gegoede delen van de wereld gevoelig verminderen.
Deze (verarmde) beter gegoede klasse heeft vanaf dan geen keuze meer want ze heeft slechts nog de middelen (en is daardoor als het ware verplicht) om uitsluitend goedkope artikelen aan te kopen.
Via allerhande manipulatie en lobbying bij de beleidsmakers in die delen van de wereld kunnen ze zo hun slag thuis halen (in Brussel bvb zijn er zo’n 15 000 gekende lobbyisten werkzaam) door o.a. verdeeldheid te zaaien.
Vanuit hun standpunt bekeken is het de ideale manier om iedereen die producten te doen kopen die gemaakt werden in de fabrieken waarin zij investeerden en waaraan zij dus hun inkomsten te danken hebben.
In onderstaande tekst "Belgique a l’Americaine ” zie je hoe ze dat bvb in België (en de omliggende regio’s) voor elkaar kunnen denken te krijgen.

-------------------------------------------------------------------------

Belgique a l’Americaine

De jongste tijd worden we steeds meer geconfronteerd met de almaar luidere roep naar een onafhankelijk Vlaanderen.
Bewust gebruikt men in dat opzicht sympathiek klinkende termen zoals onafhankelijkheid en zelfbestuur terwijl het eigenlijk neerkomt op de vernietiging van België en meteen ook van de welvaartstaat zoals we die tot nu toe kenden.
Velen zijn door de onophoudelijke propaganda die gevoerd wordt de mening toegedaan dat een onafhankelijk Vlaanderen inderdaad ook een verbetering voor Vlaanderen zou kunnen meebrengen.
Die verbetering zou er in de eerste plaats komen door een forse kapitaalsinjectie in de Vlaamse economie , het geld dat men daarvoor nodig zou hebben is dan immers ruim voorhanden doordat er in een onafhankelijk Vlaanderen geen sprake meer zou zijn van geldstromen.
Op het eerste zicht lijkt alles te kloppen als een bus maar voor wie tweemaal nadenkt komen algauw de nadelen en zelfs de totale rampspoed naar voor die een splitsing van België met zich mee zal brengen.

Met de regelmaat van de klok verschijnen er in de media verhalen van goedkope Oost-Europese arbeidskrachten die hier de jobs van de lokale bevolking komen” inpikken”.
Ook zien we dikwijls bedrijven van hieruit vertrekken naar deze lageloon landen.
Door de vele beslommeringen die zo’n délokalisatie met zich meebrengt laten gelukkig niet alle bedrijven zich tot een dergelijke verhuis verleiden.

Geheel anders zal de situatie zijn wanneer men erin slaagt om België op te splitsen in twee delen of van zodra men zelfs maar de sociale zekerheid opsplitst.

Wallonië zal er van dan af helemaal alleen voorstaan en zal niet meer over de middelen beschikken om een sociaal zekerheidsstelsel te financieren voor hun werklozen , ouderen en zieken.
Deze nieuwe zelfgecreëerde straatarme buur zal zich bovendien genoodzaakt zien om vele mensen die nu nog in staatsverband tewerkgesteld zijn op straat te zetten door gebrek aan financiële middelen.
Om brood op de plank te krijgen voor zichzelf en hun familie zal dit immens leger werklozen nu verplicht zijn om tegen elke prijs werk te vinden.
Omdat de zware Waalse industrie (waardoor België en in het bijzonder Vlaanderen zich tijdens de moeilijke crisisjaren recht kon houden) op sterven na dood is zullen deze hopelozen zich massaal op het tot dan toe welvarende Vlaanderen richten.
De Vlaamse industrie zal door zo’n groot en plots aanbod van werkwilligen aan lage loontjes rap hun keuze gemaakt hebben.
Door de wet van vraag en aanbod en door onderlinge concurrentie gedreven zal zij niet anders kunnen dan deze sterk gemotiveerde werkzoekenden tewerk te stellen aan absolute minimumlonen.
De desastreuze gevolgen zullen niet lang op zich laten wachten.
Wie nu in Vlaanderen zijn job zal willen behouden zal bereid moeten zijn om ook aan deze voorwaarden te werken.
Resultaat : Lagere lonen , verslechterende arbeidsvoorwaarden vermindering van levensstandaard en koopkracht en dus een ramp voor de middenstand en kmo’s.

Daaruit zal onvermijdelijk volgen een vermindering van belastingsinkomsten voor de staat , waardoor ook hier in Vlaanderen de goede sociale voorzieningen (kinderbijslag,pensioenen,ziekteverzekering, enz…)voorgoed tot het verleden zullen behoren.
De privatisering van de sociale zekerheid wat nu nog ondenkbaar is zal dan sneller dan ooit gedacht een realiteit worden.
Welvaart voor Vlaanderen door een onafhankelijk Vlaanderen , de slogan van de Vlaams nationalistische separatisten zal binnen de kortste keren tot een echte nachtmerrie verworden. Welvaart zal slechts nog een vage herinnering uit de goeie oude tijd zijn.

Maar onze industrie zal er dan toch wel bij varen zullen sommigen opperen.
Helaas ook hier zal dit geenszins het geval zijn want alhoewel de lonen zullen dalen zullen ze toch niet dalen tot op het niveau van de nieuw opgekomen industrielanden.
Onze lonen zullen bevriezen op het niveau van de bestaands en loon minima die hier hoe dan ook nog altijd hoger zullen zijn dan die in de ex-Oostbloklanden en het verre oosten.
En daartegenover zal zelfs onze industrie het loodje moeten leggen.

We zullen dus Armer geworden zijn maar nog net niet straatarm en daardoor zullen we willens- nillens gedwongen worden enkel nog de goedkoopste goederen aan te kopen.
In realiteit wil dat zeggen dat er enkel nog die goederen die geproduceerd werden in die lage-loon landen.
Bedenk wel dat dit enkel maar mogelijk is dank zij de aan slavenarbeid grenzende condities waaronder deze mensen moeten werken.

In Wallonië zal intussen de toestand zo mogelijk nog schrijnender geworden zijn.
De armlastige Waalse regering zal het aan zichzelf en zijn bevolking verplicht zijn om op zijn beurt tegen elke prijs werk te creëren en zal dat enkel kunnen doen door “vreemd” kapitaal aan te trekken voor nieuw op te richten activiteiten in wat we tot nu toe als de groene long van België kunnen beschouwen.
Niet meer geremd door enige Belgische wetgeving zal Wallonië zich als het ware automatisch gedwongen zien om aan investeerders de soepelste Europese bedrijfs,milieu en lonen ethiek aan te bieden.
In dit geval zijn dit de loon en arbeidsvoorwaarden van de nieuw aangesloten Oost-Europese lidstaten.
Men hoeft er geen moment over te twijfelen dat deze investeerders in de eerste plaats uit Vlaanderen zullen komen.
Immers ,wie er tot nu toe tegen opzag om zijn bedrijf te verhuizen zal nu met een soort van tweede Roemenië op 30 km van zijn achterdeur geen seconde twijfelen.
Adieu aan het laatste restje ongerepte natuur dat ons land nog rijk is
Kortom een neerwaartse spiraal die eenmaal als ze een feit is nog moeilijk zal om te keren zijn.

Indien iedereen zomaar kritiekloos blijft meelopen in dit verdeel en heers beleid zal de prijs die we daar met z'n allen (industrieelen,zelfstandigen,kmo's,loontrekkenden,hulpbehoevenende en vrije beroepen) voor zullen moeten betalen zeer hoog zijn.
De eerste tekenen zijn reeds zichtbaar,moordende concurrentie voor de bedrijven, loonmatigingen, kafkaiaanse administratie, afbouw van de pensioenen, toenemende werkdruk etc...
De welvaart die we tot voor kort kenden zal enkel nog iets zijn waar we met heimwee en weemoed aan zullen terugdenken.

-----------------------------------------------------------------

Eenmaal ze erin slagen om België te verdelen (die aan de wieg stond van de EU) lijkt het een koud kunstje om Europa ook op dezelfde wijze te verdelen.
Al hun gelobby heeft overigens ook daar al de eerste resultaten opgeleverd als je ziet dat het Eurobudget (en dus de werkingskosten voor een welvarende unie) eerder de neiging heeft om in te krimpen ipv te stijgen in de door de bevolking ongewenste en oncontroleerbare expansie.
Voor mij lijken het allemaal tekenen aan de wand die geen toeval meer kunnen zijn want telkens is het aanschuiven aan de kassa voor dezelfde geniale superstrategen.

Het lijkt zeer moeilijk om de zaken nog op een ander wijze te zien als je eenmaal begonnen bent om het grotere plaatje te aanschouwen in de globaliserende wereld waarin we leven.