Kerknet19 december 2006 – 15:58

De mensenrechten zijn universeel. Daarom is er internationale steun nodig voor verandering. Er bestaat internationale samenwerking rond kwesties als de migratie en mensenhandel. Waarom zou die er ook niet kunnen bestaan rond de dalits?”, vroeg Ruth Manorama, de voorzitster van de ‘Nationale Federatie voor Dalitvrouwen’ zich maandagavond luidop af tijdens een ontmoeting met journalisten in het Europese parlement in Brussel.

Rechten van dalits
De oproep van Manorama komt er op de vooravond van het overleg van het Ontwikkelingscomité van het Europese Parlement dat de rechten van dalits centraal plaatst tijdens de mensenrechtendiscussie van vandaag. Niettemin kon het Deense groene parlementslid Margrete Auken zich niet van de indruk ontdoen dat ook Europa niet echt gehaast is om werk te maken van de rechten van dalits. Als alles goed gaat kan het Europese parlement in januari al een resolutie goedkeuren, waarin de Europese Commissie en de Europese Raad gevraagd wordt tijdens topontmoetingen met India de discriminatie van dalits ter sprake te brengen.

Het kastensysteem in India - ‘de grootste democratie van de wereld’ - is eeuwenoud. Velen, niet het minst bij de dominerende kaste, zijn dan ook van oordeel dat men alles maar beter bij het oude kan laten. Naar schatting 170 miljoen Indiërs behoren tot de laagste kaste. Zij blijven niet gespaard van gedwongen arbeid en allerhande vormen van discriminatie op het vlak van arbeid, huisvesting, krediet ... Dalits krijgen ook lagere lonen uitbetaald en zijn niet zelden slachtoffer van verbaal of fysiek geweld. Cordaid wees na de tsunami erop dat dit kastensysteem in India de hulpverlening voor de tsunamislachtoffers ernstig bemoeilijkte.

De situatie van dalitvrouwen
Ruim 80 miljoen vrouwen of 16,3 procent van alle vrouwen in India zijn dalit. Deze vrouwen worden gediscrimineerd op basis van hun kaste en hun geslacht. Daardoor kampen ze vaak met grote economische achterstelling en armoede. Ze zijn nog steeds ongeletterd, ondervoed, hebben een slechte gezondheid, zijn overwerkt, onderdrukt en niet zelden slachtoffer van geweld in eigen familie en gemeenschap. “Toch mogen we alles niet bij het oude laten”, zegt Ruth Manorama, voorzitster van de ‘Nationale federatie voor Dalitvrouwen’, “want dit is een mensenrechtenprobleem, dat ook Europa en de rest van de wereld aangaat.” De dalits hebben die steun ook nodig, want zonder internationale belangstelling en druk dreigen er op korte termijn slechts enkele details te veranderen.

Ruth Manorama onderstreept dat dalitvrouwen al te vaak slachtoffer zijn van geweld en seksuele onderdrukking door mannen van hogere kasten. “Niet zelden worden ze systematisch verkracht of tot prostitutie gedwongen in naam van de godsdienst van het Devadasi systeem.” Daarbij worden jonge meisjes van 6 tot 8 jaar gedwongen om ‘meisje van God’ te zijn – een andere benaming voor rituele prostitutie. Later kunnen deze vrouwen niet meer trouwen en worden ze verkracht door de priesters van de tempel en mannen uit de hogere kasten. Daarna komen ze vaak terecht in de stadsbordelen.

Volgens schattingen worden zo jaarlijks 5.000 tot 15.000 meisjes verhandeld. Een onderzoek bij vijfhonderd dalitvrouwen, die slachtoffer waren van geweld, leert dat 40,4 procent niet eens een aanklacht indiende; 26,6 procent werd dat onmogelijk gemaakt en bij 17,5 procent werd nota genomen van de aanklacht, maar werd er nooit vervolging ingesteld. Slechts bij 13,9 procent werd ook verder onderzoek gedaan. Nauwelijks 3,6 procent van de gevallen kwam ook daadwerkelijk voor de rechtbank en slechts in drie gevallen – minder dan 1 procent! - volgde een veroordeling.

Verandering is mogelijk
Paul Divakar van de ‘Nationale Raad voor de Dalit Mensenrechten’ meent dat die internationale steun meer dan noodzakelijk is. “De EU kan bij de handel met India erop letten dat ook de dalits er beter van worden.” Divakar heeft met anderen een netwerk opgezet in 14 Indiase deelstaten, met organisaties die aan de basis werken. Zelfs voor de buitenwereld is manifest duidelijk dat dalits slachtoffer zijn van geweld en dat hun mensenrechten geschonden worden. Volgens hem is er vooral discriminatie in Noordoost-India en Kasjmir. “Maar evenzeer in het zuiden en staten als Tamil Nadu. In Karnataka worden dalits gedwongen urine te drinken als ze het kastensysteem in vraag durven stellen.” Toch is Divakar ervan overtuigd dat 50 tot 60 procent van de hindoes het niet eens is met het bestaande kastensysteem.

“We geloven dat verandering mogelijk is omdat dit dossier zoveel elementen bevat die tegen de mensenrechten ingaan.” Hij onderstreept dat ook godsdienst vaak gebruikt wordt om dit kastensysteem te rechtvaardigen. Ruth Manorama, de voorzitster van de ‘Nationale Federatie voor Dalitvrouwen’, benadrukte tot slot dat dalits vreedzaam voor hun rechten willen opkomen. “We zijn al een arm land. Economische sancties zouden de situatie alleen maar verergeren. We willen niet dat dit in geweld zou ontaarden.” Manorama erkende dat het hindoefundamentalisme nefast is voor de rechten van de dalits. “Maar als je erin slaagt het kastensysteem hieruit weg te halen, dan zal deze ideologie al snel in elkaar stuiken.”