Chris Bens & Johan Maertens27 december 2006 – 22:07

De vluchtelingen en mensen zonder papieren worden in de gesloten centra vastgehouden in afwachting van hun uitwijzing. De delegatie had voor iedere opgesloten bewoner een cadeauzakje mee met chocolade, chips, koekjes, een telefoonkaart en een warme sjaal. Elk pakketje werd geopend en zorgvuldig door de cipiers nagezien op de inhoud. De delegatie, die na het bezoek terug de 'kerstsfeer' instapte, hield er na de gesprekken een bitter gevoel aan over.

Verslag bezoekersdelegatie:

'Moeder en jonge kinderen worden gescheiden door uitwijzing.' Bilinda is een jonge moeder met 3 kinderen, waarvan het jongste 18 maanden is. Een tiental jaar geleden belandde Bilinda samen met haar Servische ouders in België. Ze bleven hier wonen zonder verblijfspapieren. In 2002 stapte Bilinda (in België) in het huwelijk met een man uit het voormalige Joegoslavië. Ze beslisten een aanvraag in te dienen om hun verblijf in België te legaliseren. Na enige tijd ontvingen beiden een negatief antwoord.

Enkele maanden geleden belandde Bilinda in de gevangenis (wegens winkeldiefstal, het gezin moest immers zonder inkomen leven). Vandaar werd ze naar het Gesloten Centrum in Brugge overgebracht, in afwachtinging van haar uitwijzing; ze verblijft daar nu 2 maand en een week. Ze werd gescheiden van haar drie kinderen, echtgenoot en haar ouders. Op 28 december (de dag van de onschuldige kinderen) zal ze van het Belgische grondgebied verdreven worden.

Bilinda zal zogezegd 'vrijwillig' België verlaten. Zij stemde in met deze 'vrijwillige' uitwijzing, omdat anders haar kinderen ook dreigen opgesloten en mee uitgewezen te worden. (haar man voorlopig niet). Dit wil ze absoluut voorkomen. Ze zei expliciet dat kinderen nooit in zo'n centrum mogen terechtkomen. Ze hoopt op termijn terug naar België te kunnen komen om weer bij haar kinderen en man te zijn. Bilinda wordt uitgewezen naar een land dat het hare niet is, ze vertelde dat zij eigenlijk binnen de E.U. was geboren en niet in het land van haar ouders.

Beroep aantekenen tegen deze grove schending van het recht op gezinsleven is mogelijk, maar als Bilinda beroep aantekent vreest ze terecht dat ze nog langer opgesloten zal zitten en dat men haar kinderen ook zal opsluiten - wat een reëel risico is! Bilinda werd wijsgemaakt dat ze, éénmaal ze in het buitenland is, een aanvraag kan indienen om terug te komen naar België. Dus eerst uitwijzen om dan zogezegd weer terug te mogen komen - kan ze dan wel terugkeren? Hoe Kafkaiaanser kan het nog! 'We schenden hier het recht op gezinsleven niet' zei de vertegenwoordigster van het centrum.

Nochtans een moeder of vader verwijderen van haar/zijn kinderen is een schending! (Het recht op gezinsleven is opgenomen in de EVRM en het opsluiten van onschuldige kinderen in gesloten centra is in strijd met het Kinderrechtenverdrag.)

"Some people get crazy here".
De delegatie van 5 praatte ook met een jonge man uit Kameroen, die al 2 maand en 2 weken opgesloten zat. Hij had officieel werk en zijn asielprocedure duurde 4 jaar. Hij wacht nog steeds op uitspraak van de Raad van State. Volgens een advocate die deel uitmaakte van de delegatie, heeft hij recht op regularisatie. Zij zal contact opnemen met de advokaat die zijn dossier behandelt, om de nodige stappen te ondernemen.

Deze man vertelde dat het leven in het Centrum de mensen elke waardigheid ontneemt. Niemand heeft nog enig beslissingsrecht over hoe hij/zij zijn dagen doorbrengt. Er is een strikte dagindeling. Sommigen brengen de dagen door, liggend op de vloer van de gemeenschappelijke ruimte, uit verveling. Het leven is er monotoon. De bewoners worden niet op de hoogte gehouden van wat er met hen zal gebeuren. Deze man vertelde, dat sommige mensen meer dan 7 maanden opgesloten zitten, dat sommigen al een paar 'mislukte uitwijzingspogingen' meemaakten. Hij vond het mensonterend, dat men mannen of vrouwen, die volledig door het lint gaan van angst, gedwongen repatrieert. "Hoe komen die op hun bestemming aan?", vroeg hij zich af. Zelf was hij niet van plan zich te laten repatriëren, want hij was politiek actief geweest in zijn land, en vreesde voor represailles als hij zou worden teruggestuurd.

"Het is niet omdat de Belgische overheid onze asielaanvraag negatief beantwoordt, dat onze problemen opgelost zijn", merkte hij terecht op.

In CIB De Refuge worden mensen zonder papieren en asielzoekers opgesloten onder een 'regime' met verplichte etenstijd, douchetijd, wandeltijd, telefoonmoment. Men slaapt in slaapzalen, niet in kamers, soms tot 20 mensen per zaal. De gemiddelde verblijfsduur is 31 dagen maar voor sommige vluchtelingen wil dit zeggen 7 maand of meer. (Van één man weten we dat hij 15 maanden opgesloten bleef.) Een groot deel van de opgesloten vluchtelingen wordt op termijn gewoon weer op straat gezet. Dergelijk regime is een democratische rechtstaat als België absoluut onwaardig!

De delegatie:
Johan Maertens, priester Christelijke Werker Gent
Chris Bens, leerkracht, Hand in Hand Gent-Heirnis
Myriem Kaçar, Advokaat - Gemeenteraadslid Groen!
Elke Decruynaere, Gemeenteraadslid Groen!
Verslag: Chris Bens & Johan Maertens

Org.: Het Vluchtelingen Actie Komitee organiseert elk jaar in de kerstperiode een kerstwake voor het gesloten centrum van Brugge in protest tegen het opsluiten van vluchtelingen en mensen zonder papieren.