Marc-Antoon28 januari 2007 – 17:10

Het is de eerste keer dat Kris Berwouts en de Centraal Afrikaanse 11.11.11.-partners deelnemen aan het WSF. Berwouts legt uit waarom.

Andere prioriteiten
“11.11.11. heeft van in het begin zwaar ingezet op het WSF: we sturen elk jaar grote delegaties en we betrekken er veel partners uit het Zuiden bij. Maar de afdeling Centraal Afrika viel daar altijd buiten. De andere afdelingen waren veel meer bezig met socio- en macro-economische thema’s – de ruggengraat van de WSF-dynamiek. Terwijl wij in onze Centraal Afrikaanse microkosmos vooral werkten vanuit politieke en civiele entrees: conflicten, vredesprocessen, verkiezingen, mensenrechten,…”

Historisch moment
“Waarom we er nu wél zijn? Omdat er dit jaar twee dingen zijn die samenvallen. Ten eerste de geografie: dat het WSF in Kenia doorgaat, maakt het vanuit Congo, Burundi, Rwanda en Oeganda relatief gemakkelijk bereikbaar. En ten tweede het historische moment dat we nu beleven: verkiezingen in Burundi in 2005, verkiezingen in Congo in 2006. Dat heeft de hoop gevoed dat we stilaan klaar zijn om samen met het conflict ook de bladzijde van al die zopas genoemde thema’s om te draaien. Duurzame ontwikkeling en de strijd tegen armoede, bijvoorbeeld, kúnnen – en moeten – nu terug bovenaan op de agenda.”

Mentale ruimte
“Het verzet tegen de EPA’s (European Partnership Agreements) is daar een goed voorbeeld van. Er is een groeiend bewustzijn dat deze op stapel staande vrijhandelsakkoorden met de Europese Unie een wurgtang zijn die Afrika verder zullen desintegreren. Ze zullen Afrika op haar plaats zullen houden in de sloppenwijken van de wereldeconomie. Zowel de lokale civiele maatschappij als de Belgische NGOs die actief zijn rond Centraal Afrika moesten de bladzijde van de politieke transitie omslaan om de mentale ruimte te creëren om dit probleem te vatten.”

Nieuwe aanpak
“Voor 11.11.11. en haar partners betekent dat ook dat we een nieuwe aanpak moeten ontwikkelen. We zullen ons meer moeten toeleggen op de ‘monitoring’ van staten die totaal ontmanteld waren: hun performantie en transparantie opvolgen – die twee hangen samen. Eén van de problemen zal zijn: hoe worden de hulpstromen beheerd? Want wij pleitten voor een Marshall-plan voor Centraal Afrika, maar zonder good governance heeft dat weinig zin. Zowel in Rwanda en Burundi als in Congo hebben we partners die daarmee bezig zijn. Die embryonale aanzetten moeten verder ontwikkeld worden.”

Partners samenbrengen
“We wouden die partners op het WSF samenbrengen om (1) van elkaar te leren, (2) dat te doen voor een publiek, en (3) zodoende bij te dragen aan de renaissance van een regionaal draagvlak voor de civiele maatschappij. Dat draagvlak was in de jaren van conflict een beetje (veel) vernietigd. Vooral tussen Rwanda en Congo waren de relaties slecht – door een gebrek aan politieke wil en sereniteit. Zoiets herstellen kost tijd, maar het WSF heeft daartoe zeker een bijdrage geleverd. En wat puntje twee betreft: het publiek was present, onze workshop lokte meer dan 100 man – een succes, zeker gezien de diversiteit van het aanbod en de lichte chaos op het WSF.”

Schwung teruggeven
“Je moet goed beseffen hoe geïsoleerd de civiele maatschappij in een land als Burundi werkt. Dat levert na verloop van tijd een soort metaalmoeheid op. Een evenement als het WSF geeft aan die mensen hun schwung terug. Ze beseffen dat ze niet alleen zijn. Ze herkennen zich in de delegaties en problemen uit andere delen van de wereld, bijvoorbeeld in wat Indiërs vertellen over seksueel geweld en de landproblematiek. En ze voelen zich op het WSF gedragen in een bredere dynamiek.”

Inspiratie
“Er circuleert op het WSF heel veel informatie – bijna teveel. Hoe die verwerkt wordt hangt natuurlijk ook af van de betrokkenen zelf. Maar onze partners hebben mij toch verteld dat ze veel gehad hebben aan het voorbeeld van de rijstboeren uit Burkina Faso en Senegal in West-Afrika. En dat ze voor hun strijd tegen de privatisering van water kracht hebben geput uit voorbeelden van de Zuid-Afrikaanse slumbewoners. En ook dat ze op het Forum methodologische inspiratie hebben opgedaan voor het animeren van groepen: experimenteren met tekeningen en improvisatie enzovoort – ook dat was nieuw.”

Minpunten
“We hebben wel allemaal het gevoel dat we er méér aan gehad zouden hebben als we op voorhand beter hadden geweten hoe zo’n WSF functioneert. Dan hadden we met een betere communicatie voor meer zichtbaarheid kunnen zorgen, of activiteiten kunnen opzetten samen met anderen – om meer mensen te bereiken. We waren als Franstalige delegatie ook een beetje gemarginaliseerd in de voornamelijk Engelstalige omgeving die het WSF toch is. Dat is een handicap die grenzen stelt aan je vermogen tot netwerking en capaciteitsopbouw. Er zijn wel inspanningen geleverd op het vlak van vertaling, maar die kunnen niet het hele verlies goedmaken.”